Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Tatjana Boiko, Tamara Ščerbakova. Päiväzen aittu. 9
Tatjana Boiko, Tamara Ščerbakova
Päiväzen aittu. 9
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Ken
nikonzu ei ole nähnyh , kui suol kazvau garbalo , se voibi kodvan astuo suodu myö da ni ei nähtä , ku astuu marjoi myö .Ottua must’oimarju – se nägyjen kazvau : hoikkaine varzut vönyy ylähpäi , a varzuttu myö , ihan gu siivyöt , kazvetah vihandat lehtyöt , a lehtyzien luo , gu hernehyöt , kazvetah sinizet marjazet .Mugai buolumarjat , ruskiet ku veri , lehtet vihandat , kovat , nikonzu ei keldavuta lumen al .A marjua buolužikos on muga äijy , ga kai ozuttahes , buitegu mua on verel valeltu .Suol vie kazvau kukinjuomoi , suuri taivassinine marju .Korbilois , kus eläy suuri lindu mečoi , suau nähtä lindoimarjoi , kuduat kazvetah käpčäzelleh , joga marjaine on čomendettu vihandal lehtyöl .Yksi vai garbalomarju aijoi keviäl peittyy suon mättähih da ylähänpäi ei nävy .Vai konzu sidä on ylen äijy yhtes kohtas , ylähänpäi net hyvin nävytäh , sit tulou mieleh : "Ken ollou garbalot kuadanuh ".Kumardattos ottamah yhty marjastu , a sil peräh nouzou menetiijä mi marjua .Ku himoittanou , voit vediä mättähäspäi ynnällizen tukun veriruskiedu marjua .
Ollougo garbalomarju ylen kallis keviäl , vai ollou tervehelline da čuajunke ylen hyvä , vaiku niilöin kerätes nouzou moine ahnahus , ga ni uskuo ei sua .Yksi vahnu buabaine suol keräi tävven poimičun marjua , sidä ei voinnuh ni nostua , a puolendua libo hyllätä poimiččuu sežo ei voinnuh .Sih kuoligi tävven poimičun rinnal .A olettelou toiči muga , konzu akku puuttuu hyväh marjužikkoh , sit kaččeleh ymbäri , gu niken ei nägis , viereldäy mahalleh da muga ryydäjen keriäy marjoi .
Mugai Nast’oi enzimäi keräi yksin marjazin , joga marjazele kumardelih muassah , a sit heitti kumardelendan : rubei himoittamah enämbi marjua .Nygöi jo ečii , kus suas kopata tävvel kahmalol , a ei yksin marjazin .Keräi , keräi , midä enämbän sai , sidä enämbän himoitti kerätä .
Oletteli ennen kois tyttöine ei voinnuh olla vellettäh ni yhty čuassuu , ainos kučui händy da kyzeli midätahto .A nygöi velli yksinäh meni menetiijä kunne , a häi ni musta ei , ku evähät ollah hänen poimičus , a armas velli nälläs kävelöy kuslienne suodu myöte .Garbaloloin kerätes Nast’oi iččiegi unohti , häi musti vai marjoih näh , hänele himoitti kerätä vie enämbi .Sen troppazen tähhäi riidavuttih lapset : Nast’oile himoitti astuo polletettuu troppastu myö .Nygöi Nast’oi astui garbalozile peräh , kus garbalo , sinne Nast’oi , a troppu jäi kunnelienne bokkah .
Nast’oi segu havačui rouno : häi ellendi , što kaimai tropan .Tyttö kiänäldih bokkah-toizeh , sie segu ozuttihes troppu , a sidä ei olluh .Häi hypästih toizeh puoleh , kus kazvettih kaksi oksikastu puudu , no siegi ei olluh troppua .Nygöihäi hänele pidellys mustoittua kompassah näh , kui sih näh pagizi Mitraša , da mustoittua armastu vellie , kudai yksinäh nälläs kävelöy kuslienne suodu myöte , a mustoittahuu andua hänele iäni .
Häi ei ehtinyh sidä mustoittua , gu nägi sen , midä toiči kogo ijäs ei näi eräs garbalonkeriäjy ...
Riidavuttuu troppazen täh , lapset ei tietty sidä , ku suuri da pieni troppaine kierretih Sogei hete , a sit yhtistyttih Kuival jovel , i sie jo ei eroituttu , a viettih suurel Pereslavskoil dorogal .Nast’oin troppu kierdi Sogien hettien kuivua notkuo myö .Mitrašan troppu matkai kohti hettien rajua myöte .Gu Mitraša ei haironnus da ei kaimannus odva nägyjiä huovaččuloin keskes kulgijua troppua , häi jo ammui ollus sit kohtas , kunne vai äski nygöi tuli Nast’oi .Tämä kohtu kadajikon keskes oli se samaine palestinku , kunne kiirehti puuttuo kompassua myö Mitraša .
A gu Mitraša tullus enne Nast’oidu poimičuttah da nälläs täh verenkarvazeh palestinkah , midäbo sit brihačču ruadanus ?
Enne tuli Nast’oi suuren poimičunke , kuduan pohjas oldih evähät , a niilöin piäle oldih kerätyt muigiet marjat .
Myös pideli pitkyjalgazele Kuldazele Kanazele mustoittua velleh näh täl palestinkazel da kirrata hänele :
– Armas ystäväine , myö tulimmo !
Oh , korbivaroi , korbivaroi , viestinkandailindu !Elät sinä toinah kolme sadua vuottu , a ken andoi sinule eloksen , se omas jäičäs saneli kai , midä iče tiijusti kolmes suas vuvves .Muga korbivarois korbivaroih siirdyi musto tämän suon tapahtumizis toinah jo tuhandes vuvves .Min äijän sinä , korbivaroi , olet nähnyh da tiijät , miksebo hot yhty kerdua et lennä da et vie omassas vägevil siivil viestisty velleh näh , kudai suole voibi upota ?
Sinä korbivaroi voizit sanuo heile …
– Dron-ton ! – kruakahtih korbivaroi uppuojan ristikanzan piän piäle .
– Kuulen , – ihan muga "dron-ton ", vastai pezäspäi emäkorbivaroi , – koppua midätahto , kuni ei uponnuh umbinah .
– Dron-ton ! – kruakahtih toizen kerran ižäkorbivaroi ihan tyttözen piäl , kudai ryydeli märgiä suodu myöte läs uppuojua vellie . Se "dron-ton " merkičči : täs ryydelijäs tyttözespäi varoloin perehele toinah voi puuttuo vie enämbi .
Palestinkan keskel garbaluo ei olluh .Täs jyrkäl mägyččäzel kazvoi rigei huabužikko , a sie seizoi suuri sarvikas hirvi .Kačot häneh yhtes puolespäi , se ozuttahes ku sarvikas häkki , kačot toizes puolespäi – ozuttahes ku hebo : šolakko rungu , pitkät šoriet sorkat da turbu hoikkien nenähuogamienke .No mitus on se turbu , mittumat silmät da sarvet !Kačot hirveh da duumaičet : toinah sie ei ole nikedä , ni häkkii , ni uvehtu , a muga ozuttahes milienne suuri da harmai rigehes huabužikos .Rigies huabužikospäi ihan hyvin nägyy , kui sangiet huulet tartutah puuhuon kuoreh da vietäh se suuh , a sih jiäy valgei kaidu jälgi : tai kummalline elätti muga iččie syöttäy .Äijis huabazis nävytäh moizet valgiet junot .Ei ole nägy tai milienne suuri harmai suole .Vai kuibo sit ellendiä se , što nengoine suuri elätti eläy huavan kuorijunozil da suon kolmelehtehizil heinil ?Kuzbopäi ristikanzah , nengozeh mieleväh , tulou tämän moine ahnahus muigieh marjah garbaloh ?
Hirvi kiškou huavan kuorijunozii da ylähänpäi rauhasti kaččou ryydelijäh tyttözeh .Se ei näi nimidä muudu , vaiku keriäy garbaluo da ryydäjen siirdyy suureh mustah kandohpäi . A poimiččuu odva nostelou ičelleh peräh , iče läbi märgy da lijas , se samaine Kuldaine Kanaine korgieloil jalgazil .
Hirvi händy ni ristikanzannu ei pidänyh : hänel ollah zvierilöin pruamuzlat , a zvierilöih hirvi kaččou muga , kui ristikanzu kaččou kivih .
A suuri mustu kando päiväzel äijäl hiilduu .Lähenöy ildu , ilmu vilustuu .No suuri mustu kando vie pidäy lämmän .Sen piäle ruvettih kerävymäh suospäi elätit . Lämmäh kohtah kulgiettih kuuzi piendy šižiliuhkuo ; nelli keldastu liipoilindustu kerättih siivyöt da ussazil tartuttih kiveh ; karjat mustat kärbäzet lennäldettih tänne yökse .Pitky garbalolangu tartelehes suon heinih , pyöriy kanduo myöte , ihan ylähän pyörähtih kaksi-kolme kerdua da sit heityi toizele puolele alah .A juadumavot –pahačut täl aigua vardoijah lämmii paikkoi , da yksi suuri puolimetrihine pahačču kulgi palanuon kannon piäle , kiärihes kol’čazekse ihan garbaloloin piäle .
Tyttöine sežo ryydi suodu myöte , ei nostelluh ni piädy yläh .Muga häi ryydäjen tuli ihan palanuon kannon luo , riuhtai guarbalolangan , kuduan piäle virui mado .Pahačču nosti piän da šihahtih .Nast’oigi nosti piän .
Sit vaste Nast’oi kuondui , kopsahtih jalloilleh , a hirvi , tunnustahuu hänes ristikanzan , hypästih huabužikospäi , lähti juoksemah lykkijen edehpäi pitkii sorkii , se ylen kebjiesti lendi suodu myöte , ihan muga , kui peldojänöi juoksou kuivua troppua myö .
Pöllästyhyy hirvie , Nast’oi suuril silmil kačoi madoh : n’oliško endizelleh virui kol’čazelleh päiväzel .Nast’oile ozuttihes , buitegu häi iče virui kannon piäle , a nygöi lykkäi mavon nahkan , seizou da ei voi ellendiä , kus häi on .
Ei ylen loitton seizoi da kačoi häneh suuri ruskei koiru mustien junozienke selgiä myöte .Se koiru oli Trafka . Nast’oigi sen mustoitti : Antipič hieruh kävyi koiranke .No koiran nimie tyttö mustoittua ei voinnuh da kirgai :
– Murafka , Murafka , minä annan sinule leibiä !
Häi kiänäldihes ottamah leibiä poimičuspäi , a se jo oli täyzi-tävvikköine , a leivät jiädih garbaloloin alle .
Äijygo meni aigua , äijängo garbalostu huondekses da ehtässäh nosti tyttöine poimiččuh , kuni se täydyi ?Kusbo kaiken aijan nälläs da yksin oli velli , kuibo häi unohti vellie dai iččiedähgi täl garbalosuol ?
Häi uvessah kačahtih kandohpäi , kus virui mado , a sit ylen äijäl mälähtih :
– Vellyt , Mitraša !
Tyttö itkunke langei polvilleh tävven poimučun rinnal .
Tämä mälähtys lendi ihan hettiessäh , Mitraša sen kuuli da vastai , no tuulen havahtus vedi iänen toizele puolele suodu .
Päiväzen aittu. 9
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
–
–
–
Пришвин Михаил
Кладовая солнца. 9
русский
—
—
—