Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Ivan Savin. Uni
Ivan Savin
Uni
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Eräs
joučen eleli oman emäjouččenenke vilul pohjazel suol .Hyö mollei vuotettih poigastu .Aigu jo kiändyi myöhäizeh sygyzyh päi da heil pidi valmistuakseh pitkäh lendoh lämmih mualoih .Joučen syväinlämmöl luastiihes oman "kanazelluo ", silitteli sen sulgii sulgazii , puhaldeli pitkäs kaglaspäi höyhenih tartunuzii toppazii .Vuotanduaigu vai lyheni da lyheni , jo monet linduparvet lennettih suveh .Väzynyh omua vuotandua joučen pikoikodvazekse nukahtihes .Havačuttuu häi tostihes , gu kuldastu jo ei ole rinnal , eigo se vastannuh hänen pitkih loglotuksih .Suures gor’as keskelekavonnuh ižäjoučen lähti eččimäh omua armastu mečäs poikki loittozele suole , korbimečän tuakse .Matkan varrel häi kyzeli pedäjäl , eigo se nähnyh hänen kavonnuttu armastu , kyzeli kuuzel da vastah tulijoil meččyzvierilöil , tiijusteli linduloil – niken nimidä ei tiedänyh .Emäjoučen hävii gu tuhku tuuleh .
Hävitännyh kai väit , toivomukset da uskon , väzynyh joučen igävymielis kiändyi järilleh omah kodih päi , se astui – ribizi , odva hengis .Hänes ymbäri oli vai harmai suo da harmai tinataivas , moinegi oli jouččenen mieliala – atkal da toivotoi .Se azetui erähän suomätäköllyö .Sen näivistynnyös , märräs heinäs nävyttih ruskiet , gu verizet kyynälet , guarbalomuarjazet .Niilöin välis virui jouččenen jäiččy , sen kuorel hyvin nävyttih viivazet , ihan gu drobuloin riibavukset .Hos jäičän kuori oli luja , ga se oli vähäzel mädzöitetty .Joučen kačahtih jäiččäh – suuri tusku da abevus vallattih hänen syväimen .Sil aigua siiriči astui mečänižändy , azetui kumardunnuon jouččenen luo da kyzyi : "Midäbo tiä kävelet jo mondu päiviä , kedäbo ečit , minbo kaimait ?Nägyy olet läbi kastunuh , väzynyh da nälgävynnyh , voizingo miltahto auttua sinuu ?En tiijä , löydänetgo tiä oman armahan , gu tämä ei ole se kohtu , kunne azetutah siiriči lendäjät parvet !"Ižäjoučen nosti piän da ozutti mečänižändäle drobuloil riivotun jäičän .
Se tostiihes , mis on dielo da sanoi ozan eččijäle : "Minä kuslienne olen nähnyh ruanitun emäjouččenen , ga vai jäičättäh , vikse häi oli sordanuh sen lendäjes da nygöi igävöijen eččiy sidä suoloi myö .Läkkä vai opimmo yhtes löydiä sen – toinah kahtei meidy lykystäy ".
Sil keskie paha siä muutui vie pahembakse , lundu rubei höttiämäh enämbäl da sagiembah .Hyö kiännyttih järilleh da lähtiettih uudeh eččoh .Vähitellen ilmu rubei valgenemah : taivas , mua da sen väli , vai erähil suomättähil vie nävyttih muzavanruskiet guarbalon muarjazet , gu verizet kyynälpizarehet .Hyö astuttih ielleh da terväh tuldih suon reunale , lähembi meččiä .Sie suon mägyričäl nägyi milienne linnun piän nägöine .Se oli joučenlindu .Häi virui oijendannuh leviekse omat siivet .Oli moine tundo , gu lindu tuaste avuau omat silmät da pörähtäh lendoh kohti korgiedu taivastu .Ga jouččenen silmät oldih ummes .Se rounogu magai .Mečänižändy kosketutti hänen rungua – se oli vilu kui lumi .
Rubei tuuččuamah .Valgei lumiverko sevoitti kaiken ymbäri olijan : mečän , suon da taivahan .Lumi katoi mätäköl virujan jouččenen , gu valgiel katepaltinal .Ižäjoučen puhkei itkuh da itki azettumattah , suolazet kyynälet ojazin viertih sulgazii myöte .
Aigu meni azettumattah .Jouččenen kyynälet daigi iče jouččenet muututtih kallivoloikse da jiädih täh kallivokrönkikse ilmazekse igiä ...
Konzutahto kallistu sydämele kaimattuu jo et lövvä nikonzu , hos igä kai eči !
Uni
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский