Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Aleksei Ščenikov. Lehtišton lähtend
Aleksei Ščenikov
Lehtišton lähtend
вепсский
Младописьменный вепсский
– Ned
lankteba ...
– Midä-k ? – Minä tulin neiččennoks i sebazin vösijas .
Hän seižui iknanno i kacui irdale .
– Lehted , – tošti hän . – Ned lankteba , a mö ...
Neižne vaikastui , i minä el’genzin , miše hän itkeb .Irdal sumoti , puhui kova tullei , a erimujuižed lehted lankteliba kehkerten maha .
– Mikš ? – neižne kärauzihe minun polhe , hänen sil’miš oliba kündled . – Mikš mö em voigoi ...
Minä en el’gendand .
– Miš pagižed ? Midä mö em voigoi ?
– Jokskam ! – heikahti hän äkkid . – Jokskam heredas !
Neižne tabazi mindai kädes i vedäškanzi uksennoks .Hudrad pordhad kidžaižiba jaugoiden al , mö pidimoiš käzivarziš , miše em lanktiži .Läksim kodišpäi i jokseškanzim mechapäi .Tehut vitlikoiči puiden keskes , lehted šabaiten lendiba erazvuiččihe polihe .
– Kuna sä rigehtid ? – heikahtin minä , no hän aniku ei kulend minun sanoid .
Sobad kastuiba vihmaspäi , oli vilu .
– Nu , kaik ! Seižu !– minä olen jo surdunu neciš joksendaspäi .
Neižne hengestui heredas joksendaspäi , no ei tahtoind anttas .
– Mikš ?.. – tošti hän loiten .
Mö seižuim sildal , kudamb vedi penikaižes joges päliči , rusttad da pakuižed lehted ujuiba vetme .
– Midä sinei tegihe ? – käreganzin minä . – Sel’genzoita . Ka mängam kodihe , olen jo kül’mnu .
– Sinä ed el’genda , – sanui hän hilläs .
Hänen pit’käd hibused leihuiba tulleil .Neižne oli lujas čoma , no nügüd’ varu ližazi hänen modole midä vaskmašt .
– Sanu ! Vai meletad-ik , miše minei om mel’he joksta sinun jäl’ghe , konz eskai ed pagiže nimidä ?
– Ku sanun , ka sinä luged mindai meletomaks ...
– En luge , vaiše ala ole vaikti .
Hän hengahti .
– Nägin unt . No nece uni ei olend toižiden pojav , minä kulin änid ...
– Miččid änid ? Oliba-k ned sinun unes ?
Hän kiglaiži .
– Ka , unes . No i sid’-ki ...minun päs .
Minä pöl’gästuin .
– Midä-žo ned sanuiba sinei ?
– Ned käskiba , kucuiba mindai kuna-se , en völ teda kuna-ki ... No tedištan pigai .Nece om lujas tarbhašt meiden täht .Äned sanuiba , miše mö em voigoi olda ühtes ...
Neižne itkeškanzi möst , a minä olin pöl’gästunu i meletin , miše hän , nacein , om hairahtanu meles .
– Mängam kodihe , – toštin händast sebates . – Sinei pidab magata , lebaitas . Homen jo ed johtuta nenid änid ...
– Ed usko minei ! – hän tuukaiži mindai i sirdihe minunnopäi .
Hänen sil’mäd hoštiba .
– Siš unes minä venuin kus-se mecas , minai oli magaduzsija lehtišpäi . Ma oli vilu i märg , vihman tippud lanksiba modho , a tullei lehkuti puiden barboid minun päl .Oli opak , no minä tezin , miše nece ei olend paha uni .Äned kaičiba mindai siloi .No nügüd’ mö olem varhudes , en voi sel’genzoitta kaiked ...
Hän vaikastui .Sid’ oti mindai kädes i sanui :
– Astu minunke , ozutan sinei midä-se .
Mö astuškanzim tehudme edemba .Minä olin holiš , rižoin hondod ...Pigai süvenim mecha .Ümbri oli lujas hill’ i tün’ , vihm lopihe , tullei aleni .Oli mugoine tundmuz , miše londuz magadab .Päliči miččes-se aigas tulim penele pallištole , sen keskuses seižui vanh kaiv , a ümbri venuiba veretadud pud .Nece oli vaskmaine , tundmatoi taho .
– Kus mö olem ? – čududelimoi minä . – En mušta , miše oližin konz-ni täs olnu .
Äkkid neižne muhahti .Hän ei itkend enamba , a oli tün’ i eskai ilokaz .
– Tedan . No nece ei ole meiden mec , nügüd’ mö olem toižel mal .
– Kutak toižel mal ? Ala sanu tühjad , völ pol’časud tagaze mö olim sinunke kodiš meiden lidnudes ...
Hän muhahti möst .
– Om jo aig !
Minä tahtoin küzuda , mi nece znamoičeb , no en ehtind .Neiččen mod vajehtaškanzihe : hambhad pideniba , hibused libuiba püštti , a sil’mihe viriganziba vihandad lämoid .Varuspäi minä seižuin likumata i en voind sanuda nimidä .Sä-ki vajehtihe – lujas pimenzui , libui torok , augotihe jumalansä .Tullei libuti i punoti lehtid il’mas .Samalduz iški kaivho , kajahti opak räzäiduz , a sid’ toine samalduz iški neiččehe .Hän leviti käded i pölähti ühtes murdoidme erimujuižiš lehtišpäi .
– Prosti ! – heikahti hän minei jäl’gmäi i kadoi pil’viš .
A minä seižuin völ hätken likumata i kacuin hänen jäl’ghe ...
Lehtišton lähtend
вепсский
Младописьменный вепсский
–