Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Nieglikko da jänöi

История изменений

27 августа 2025 в 09:27 Александра Родионова

• изменил(а) текст
  Jänöi vastavui nieglikonke da sanoi:| – Nieglikko, sinä kaikin puolin olizit hyvä, vaiku sinun jallat ollah koukulleh da astujes sinä öntästelettös. Nieglikko tuskevuksis sanoi:| – Sinä midäbo irvistät? Minun viäryjallat juoksendellah kirkiembäh sinun oiginazii. Nygöi ama vai pyörähtelemmös kodih, a sit juoksemmo kiistah! Nieglikko meni kodih da sanoi akale:| – Minä kiistin jänöin kel, tahtommo juosta kiistah! Nieglikon akku sanoi:| – Sinä, nägyy, uravuit! Kuibo sinä voit juosta kiistah jänöin kel? Sen jallat ollah vikkelembät, a sinun ollah viärät da tupakot. Nieglikko vastai:| – Sen jallat ollah kirmiembät, a minun mieli on raviembi. Vaiku sinä azu, kui minä käsken. Läkkä pellole. Sit net tuldih kymetyle pellole jänöin luo. Nieglikko sanoi akale:| – Sinä peity täh vavon agjah,| a myö jänöin kel juoksemmo vavon toizes agjaspäi. Konzu se libuu juoksemah, minä kiännyn järilleh. A konzu se juoksou sinun agjah, sinä lähte da sano: – A minä jo ammui vuotan. Se sinuu ei tumusta. Duumaiččou, se minä olen. Nieglikon akku peityi vavon agjah,| a nieglikko jänöin kel lähtiettih juoksemah vavon toizes agjaspäi. Jänöi vai libui juoksemah dai nieglikko kiändyi järilleh da peityi vavon agjah. Jänöi juoksi vavon toizeh agjah. Kaččou,| ga nieglikon akku jo sie istuu. Se nägi jänöin da sanoi sille:| – A minä jo ammui vuotan! Jänöi ei tumustamuh nieglikon akkua da duumaičči:| – Mibo kummi on. Kuibo, nečidä, se pjäzi telepäi? – Nu, sanoi jänöi, – opimmo vie kerran juosta! – Opimmo!^ vastai nieglikko. Jänöi yrrästih järilleh, juoksi toizeh vavon agjah,| kaččou – a nieglikko jo sie on, da sanoigi: – Ohoh, velli, sinä vaste nygöi tulit, a minä jo ammui täs olen. – Mibo kummi on! duumaiččou jänöi. – Kui ravieh minä juoksin, a yksikai minuu se jätti jällele. Ga sit juoksemmo vie kerran, nygöi jo et piäze edeh. – Juoksemmo!^ sanoi nieglikko. Hypästeleh jänöi, mi vai oli vägie. Kaččou: nieglikko istuu telpäi da vuottau. Silleh jänöi juoksendeli vavon agjas toizeh, kuni ei väzynyh. Jänöi sanoi sih: – Iellehpäi nikonzu en rubie kiistämäh.

27 августа 2025 в 09:26 Александра Родионова

• изменил(а) текст перевода
  Повстречал заяц ежа и говорит:| «Всем бы ты хорош, еж, только ноги у тебя кривые, заплетаются». Еж рассердился и говорит:| «Ты что ж смеешься;| мои кривые ноги скорее твоих прямых бегают. Вот дай только схожу домой, а потом давай побежим наперегонки!» Еж пошел домой и говорит жене:| «Я с зайцем поспорил: хотим бежать наперегонки!» Ежова жена и говорит:| «Ты, видно, с ума сошел! Где тебе с зайцем бежать? У него ноги быстрые, а у тебя кривые и тупые». А еж говорит:| «У него ноги быстрые, а у меня ум быстрый. Только ты делай, что я велю. Пойдем в поле». Вот пришли они на вспаханное поле к зайцу; еж и говорит жене:| «Спрячься ты на этом конце борозды,| а мы с зайцем побежим с другого конца;| как он разбежится, я вернусь назад;| а как прибежит к твоему концу, ты выходи и скажи:| а я уже давно жду. Он тебя от меня не узнает| — подумает, что это я». Ежова жена спряталась в борозде,| а еж с зайцем побежали с другого конца. Как заяц разбежался, еж вернулся назад и спрятался в борозду. Заяц прискакал на другой конец борозды:| глядь! — а ежова жена уже там сидит. Она увидала зайца и говорит ему:| «А я уже давно жду!» Заяц не узнал ежову жену от ежа и думает:| «Что за чудо! Как это он меня обогнал?» «Ну, — говорит, — давай еще раз побежим!» «Давай!» Заяц пустился назад, прибежал на другой конец: глядь! — а еж уже там, да и говорит: «Э, брат, ты только теперь, а я уже давно тут». «Что за чудо! — думает заяц,| — уж как я шибко скакал, а все он обогнал меня. Ну, так побежим еще раз, теперь уж не обгонишь». «Побежим!» Поскакал заяц что было духу: глядь! — еж впереди сидит и дожидается. Итак, заяц до тех пор скакал из конца в конец, что из сил выбился. Заяц покорился и сказал, что вперед никогда не будет спорить.

27 августа 2025 в 09:26 Александра Родионова

• изменил(а) текст
  Jänöi vastavui nieglikonke da sanoi:| – Nieglikko, sinä kaikin puolin olizit hyvä, vaiku sinun jallat ollah koukulleh da astujes sinä öntästelettös. Nieglikko tuskevuksis sanoi:| – Sinä midäbo irvistät? Minun viäryjallat juoksendellah kirkiembäh sinun oiginazii. Nygöi ama vai pyörähtelemmös kodih, a sit juoksemmo kiistah! Nieglikko meni kodih da sanoi akale:| – Minä kiistin jänöin kel, tahtommo juosta kiistah! Nieglikon akku sanoi:| – Sinä, nägyy, uravuit! Kuibo sinä voit juosta kiistah jänöin kel? Sen jallat ollah vikkelembät, a sinun ollah viärät da tupakot. Nieglikko vastai:| – Sen jallat ollah kirmiembät, a minun mieli on raviembi. Vaiku sinä azu, kui minä käsken. Läkkä pellole. Sit net tuldih kymetyle pellole jänöin luo. Nieglikko sanoi akale:| – Sinä peity täh vavon agjah,| a myö jänöin kel juoksemmo vavon toizes agjaspäi. Konzu se libuu juoksemah, minä kiännyn järilleh. A konzu se juoksou sinun agjah, sinä lähte da sano: – A minä jo ammui vuotan. Se sinuu ei tumusta. Duumaiččou, se minä olen. Nieglikon akku peityi vavon agjah,| a nieglikko jänöin kel lähtiettih juoksemah vavon toizes agjaspäi. Jänöi vai libui juoksemah dai nieglikko kiändyi järilleh da peityi vavon agjah. Jänöi juoksi vavon toizeh agjah. Kaččou,| ga nieglikon akku jo sie istuu. Se nägi jänöin da sanoi sille:| – A minä jo ammui vuotan! Jänöi ei tumustamuh nieglikon akkua da duumaičči:| – Mibo kummi on. Kuibo, nečidä, se pjäzi telepäi? – Nu, sanoi jänöi, – opimmo vie kerran juosta! – Opimmo!^ vastai nieglikko. Jänöi yrrästih järilleh, juoksi toizeh vavon agjah,| kaččou – a nieglikko jo sie on, da sanoigi: – Ohoh, velli, sinä vaste nygöi tulit, a minä jo ammui täs olen. – Mibo kummi on! duumaiččou jänöi. – Kui ravieh minä juoksin, a yksikai minuu se jätti jällele. Ga sit juoksemmo vie kerran, nygöi jo et piäze edeh. – Juoksemmo! sanoi nieglikko. Hypästeleh jänöi, mi vai oli vägie. Kaččou: nieglikko istuu telpäi da vuottau. Silleh jänöi juoksendeli vavon agjas toizeh, kuni ei väzynyh. Jänöi sanoi sih: – Iellehpäi nikonzu en rubie kiistämäh.

27 августа 2025 в 09:25 Александра Родионова

• изменил(а) текст
  Jänöi vastavui nieglikonke da sanoi:| – Nieglikko, sinä kaikin puolin olizit hyvä, vaiku sinun jallat ollah koukulleh da astujes sinä öntästelettös. Nieglikko tuskevuksis sanoi:| – Sinä midäbo irvistät? Minun viäryjallat juoksendellah kirkiembäh sinun oiginazii. Nygöi ama vai pyörähtelemmös kodih, a sit juoksemmo kiistah! Nieglikko meni kodih da sanoi akale:| – Minä kiistin jänöin kel, tahtommo juosta kiistah! Nieglikon akku sanoi:| – Sinä, nägyy, uravuit! Kuibo sinä voit juosta kiistah jänöin kel? Sen jallat ollah vikkelembät, a sinun ollah viärät da tupakot. Nieglikko vastai:| – Sen jallat ollah kirmiembät, a minun mieli on raviembi. Vaiku sinä azu, kui minä käsken. Läkkä pellole. Sit net tuldih kymetyle pellole jänöin luo. Nieglikko sanoi akale:| – Sinä peity täh vavon agjah,| a myö jänöin kel juoksemmo vavon toizes agjaspäi. Konzu se libuu juoksemah, minä kiännyn järilleh. A konzu se juoksou sinun agjah, sinä lähte da sano: – A minä jo ammui vuotan. Se sinuu ei tumusta. Duumaiččou, se minä olen. Nieglikon akku peityi vavon agjah,| a nieglikko jänöin kel lähtiettih juoksemah vavon toizes agjaspäi. Jänöi vai libui juoksemah dai nieglikko kiändyi järilleh da peityi vavon agjah. Jänöi juoksi vavon toizeh agjah. Kaččou,| ga nieglikon akku jo sie istuu. Se nägi jänöin da sanoi sille:| – A minä jo ammui vuotan! Jänöi ei tumustamuh nieglikon akkua da duumaičči:| – Mibo kummi on. Kuibo, nečidä, se pjäzi telepäi? – Nu, sanoi jänöi, – opimmo vie kerran juosta! – Opimmo!^ vastai nieglikko. Jänöi yrrästih järilleh, juoksi toizeh vavon agjah, kaččou – a nieglikko jo sie on, da sanoigi: – Ohoh, velli, sinä vaste nygöi tulit, a minä jo ammui täs olen. – Mibo kummi on! duumaiččou jänöi. – Kui ravieh minä juoksin, a yksikai minuu se jätti jällele. Ga sit juoksemmo vie kerran, nygöi jo et piäze edeh. – Juoksemmo! sanoi nieglikko. Hypästeleh jänöi, mi vai oli vägie. Kaččou: nieglikko istuu telpäi da vuottau. Silleh jänöi juoksendeli vavon agjas toizeh, kuni ei väzynyh. Jänöi sanoi sih: – Iellehpäi nikonzu en rubie kiistämäh.

27 августа 2025 в 09:24 Александра Родионова

• изменил(а) текст
  Jänöi vastavui nieglikonke da sanoi:| – Nieglikko, sinä kaikin puolin olizit hyvä, vaiku sinun jallat ollah koukulleh da astujes sinä öntästelettös. Nieglikko tuskevuksis sanoi:| – Sinä midäbo irvistät? Minun viäryjallat juoksendellah kirkiembäh sinun oiginazii. Nygöi ama vai pyörähtelemmös kodih, a sit juoksemmo kiistah! Nieglikko meni kodih da sanoi akale:| – Minä kiistin jänöin kel, tahtommo juosta kiistah! Nieglikon akku sanoi:| – Sinä, nägyy, uravuit! Kuibo sinä voit juosta kiistah jänöin kel? Sen jallat ollah vikkelembät, a sinun ollah viärät da tupakot. Nieglikko vastai:| – Sen jallat ollah kirmiembät, a minun mieli on raviembi. Vaiku sinä azu, kui minä käsken. Läkkä pellole. Sit net tuldih kymetyle pellole jänöin luo. Nieglikko sanoi akale:| – Sinä peity täh vavon agjah,| a myö jänöin kel juoksemmo vavon toizes agjaspäi. Konzu se libuu juoksemah, minä kiännyn järilleh. A konzu se juoksou sinun agjah, sinä lähte da sano: – A minä jo ammui vuotan. Se sinuu ei tumusta. Duumaiččou, se minä olen. Nieglikon akku peityi vavon agjah,| a nieglikko jänöin kel lähtiettih juoksemah vavon toizes agjaspäi. Jänöi vai libui juoksemah dai nieglikko kiändyi järilleh da peityi vavon agjah. Jänöi juoksi vavon toizeh agjah. Kaččou, ga nieglikon akku jo sie istuu. Se nägi jänöin da sanoi sille:| – A minä jo ammui vuotan! Jänöi ei tumustamuh nieglikon akkua da duumaičči:| – Mibo kummi on. Kuibo, nečidä, se pjäzi telepäi? – Nu, sanoi jänöi, – opimmo vie kerran juosta! – Opimmo!^ vastai nieglikko. Jänöi yrrästih järilleh, juoksi toizeh vavon agjah, kaččou – a nieglikko jo sie on, da sanoigi: – Ohoh, velli, sinä vaste nygöi tulit, a minä jo ammui täs olen. – Mibo kummi on! duumaiččou jänöi. – Kui ravieh minä juoksin, a yksikai minuu se jätti jällele. Ga sit juoksemmo vie kerran, nygöi jo et piäze edeh. – Juoksemmo! sanoi nieglikko. Hypästeleh jänöi, mi vai oli vägie. Kaččou: nieglikko istuu telpäi da vuottau. Silleh jänöi juoksendeli vavon agjas toizeh, kuni ei väzynyh. Jänöi sanoi sih: – Iellehpäi nikonzu en rubie kiistämäh.
• изменил(а) текст перевода
  Повстречал заяц ежа и говорит:| «Всем бы ты хорош, еж, только ноги у тебя кривые, заплетаются». Еж рассердился и говорит:| «Ты что ж смеешься;| мои кривые ноги скорее твоих прямых бегают. Вот дай только схожу домой, а потом давай побежим наперегонки!» Еж пошел домой и говорит жене:| «Я с зайцем поспорил: хотим бежать наперегонки!» Ежова жена и говорит:| «Ты, видно, с ума сошел! Где тебе с зайцем бежать? У него ноги быстрые, а у тебя кривые и тупые». А еж говорит:| «У него ноги быстрые, а у меня ум быстрый. Только ты делай, что я велю. Пойдем в поле». Вот пришли они на вспаханное поле к зайцу; еж и говорит жене:| «Спрячься ты на этом конце борозды,| а мы с зайцем побежим с другого конца;| как он разбежится, я вернусь назад;| а как прибежит к твоему концу, ты выходи и скажи:| а я уже давно жду. Он тебя от меня не узнает| — подумает, что это я». Ежова жена спряталась в борозде,| а еж с зайцем побежали с другого конца. Как заяц разбежался, еж вернулся назад и спрятался в борозду. Заяц прискакал на другой конец борозды:| глядь! — а ежова жена уже там сидит. Она увидала зайца и говорит ему:| «А я уже давно жду!» Заяц не узнал ежову жену от ежа и думает:| «Что за чудо! Как это он меня обогнал?» «Ну, — говорит, — давай еще раз побежим!» «Давай!» Заяц пустился назад, прибежал на другой конец: глядь! — а еж уже там, да и говорит: «Э, брат, ты только теперь, а я уже давно тут». «Что за чудо! — думает заяц, — уж как я шибко скакал, а все он обогнал меня. Ну, так побежим еще раз, теперь уж не обгонишь». «Побежим!» Поскакал заяц что было духу: глядь! — еж впереди сидит и дожидается. Итак, заяц до тех пор скакал из конца в конец, что из сил выбился. Заяц покорился и сказал, что вперед никогда не будет спорить.

27 августа 2025 в 09:21 Александра Родионова

• изменил(а) текст
  Jänöi vastavui nieglikonke da sanoi:| – Nieglikko, sinä kaikin puolin olizit hyvä, vaiku sinun jallat ollah koukulleh da astujes sinä öntästelettös. Nieglikko tuskevuksis sanoi:| – Sinä midäbo irvistät? Minun viäryjallat juoksendellah kirkiembäh sinun oiginazii. Nygöi ama vai pyörähtelemmös kodih, a sit juoksemmo kiistah! Nieglikko meni kodih da sanoi akale:| – Minä kiistin jänöin kel, tahtommo juosta kiistah! Nieglikon akku sanoi:| – Sinä, nägyy, uravuit! Kuibo sinä voit juosta kiistah jänöin kel? Sen jallat ollah vikkelembātvikkelembät, a sinun ollah viärät da tupakot. Nieglikko vastai:| – Sen jallat ollah kirmiembät, a minun mieli on raviembi. Vaiku sināsinä azu, kui minä käsken. Läkkä pellole. Sit net tuldih kymetyle pellole jänöin luo. Nieglikko sanoi akale:| – SināSinä peity täh vavon agjah,| a myōmyö jänöin kel juoksemmo vavon toizes agjaspäi. Konzu se libuu juoksemah, minä kiännyn järilleh. A konzu se juoksou sinun agjah, sināsinä lähte da sano: – A minä jo ammui vuotan. Se sinuu ei tumusta. Duumaiččou, se minä olen. Nieglikon akku peityi vavon agjah, a nieglikko jänöin kel lähtiettih juoksemah vavon toizes agjaspäi. Jänöi vai libui juoksemah dai nieglikko kiändyi järilleh da peityi vavon agjah. Jänöi juoksi vavon toizeh agjah. Kaččou, ga nieglikon akku jo sie istuu. Se nägi jänöin da sanoi sille: – A minä jo ammui vuotan! Jänöi ei tumustamuh nieglikon akkua da duumaičči: – Mibo kummi on. Kuibo, nečidä, se pjäzi telepäi? – Nu, sanoi jänöi, – opimmo vie kerran juosta! – Opimmo! vastai nieglikko. Jänöi yrrästih järilleh, juoksi toizeh vavon agjah, kaččou – a nieglikko jo sie on, da sanoigi: – Ohoh, velli, sinä vaste nygöi tulit, a minä jo ammui täs olen. – Mibo kummi on! duumaiččou jänöi. – Kui ravieh minä juoksin, a yksikai minuu se jätti jällele. Ga sit juoksemmo vie kerran, nygöi jo et piäze edeh. – Juoksemmo! sanoi nieglikko. Hypästeleh jänöi, mi vai oli vägie. Kaččou: nieglikko istuu telpäi da vuottau. Silleh jänöi juoksendeli vavon agjas toizeh, kuni ei väzynyh. Jänöi sanoi sih: – Iellehpäi nikonzu en rubie kiistämäh.
• изменил(а) текст перевода
  Повстречал заяц ежа и говорит:| «Всем бы ты хорош, еж, только ноги у тебя кривые, заплетаются». Еж рассердился и говорит:| «Ты что ж смеешься;| мои кривые ноги скорее твоих прямых бегают. Вот дай только схожу домой, а потом давай побежим наперегонки!» Еж пошел домой и говорит жене:| «Я с зайцем поспорил: хотим бежать наперегонки!» Ежова жена и говорит:| «Ты, видно, с ума сошел! Где тебе с зайцем бежать? У него ноги быстрые, а у тебя кривые и тупые». А еж говорит:| «У него ноги быстрые, а у меня ум быстрый. Только ты делай, что я велю. Пойдем в поле». Вот пришли они на вспаханное поле к зайцу; еж и говорит жене:| «Спрячься ты на этом конце борозды,| а мы с зайцем побежим с другого конца;| как он разбежится, я вернусь назад;| а как прибежит к твоему концу, ты выходи и скажи:| а я уже давно жду. Он тебя от меня не узнает| — подумает, что это я». Ежова жена спряталась в борозде, а еж с зайцем побежали с другого конца. Как заяц разбежался, еж вернулся назад и спрятался в борозду. Заяц прискакал на другой конец борозды: глядь! — а ежова жена уже там сидит. Она увидала зайца и говорит ему: «А я уже давно жду!» Заяц не узнал ежову жену от ежа и думает: «Что за чудо! Как это он меня обогнал?» «Ну, — говорит, — давай еще раз побежим!» «Давай!» Заяц пустился назад, прибежал на другой конец: глядь! — а еж уже там, да и говорит: «Э, брат, ты только теперь, а я уже давно тут». «Что за чудо! — думает заяц, — уж как я шибко скакал, а все он обогнал меня. Ну, так побежим еще раз, теперь уж не обгонишь». «Побежим!» Поскакал заяц что было духу: глядь! — еж впереди сидит и дожидается. Итак, заяц до тех пор скакал из конца в конец, что из сил выбился. Заяц покорился и сказал, что вперед никогда не будет спорить.

27 августа 2025 в 09:19 Александра Родионова

• изменил(а) текст
  Jänöi vastavui nieglikonke da sanoi:| – Nieglikko, sinä kaikin puolin olizit hyvä, vaiku sinun jallat ollah koukulleh da astujes sinä öntästelettös. Nieglikko tuskevuksis sanoi:| – Sinä midäbo irvistät? Minun viäryjallat juoksendellah kirkiembäh sinun oiginazii. Nygöi ama vai pyörähtelemmös kodih, a sit juoksemmo kiistah! Nieglikko meni kodih da sanoi akale:| – Minä kiistin jänöin kel, tahtommo juosta kiistah! Nieglikon akku sanoi:| – Sinä, nägyy, uravuit! Kuibo sinä voit juosta kiistah jänöin kel? Sen jallat ollah vikkelembāt, a sinun ollah viärät da tupakot. Nieglikko vastai:| – Sen jallat ollah kirmiembät, a minun mieli on raviembi. Vaiku sinā azu, kui minä käsken. Läkkä pellole. Sit net tuldih kymetyle pellole jänöin luo. Nieglikko sanoi akale: – Sinā peity täh vavon agjah, a myō jänöin kel juoksemmo vavon toizes agjaspäi. Konzu se libuu juoksemah, minä kiännyn järilleh. A konzu se juoksou sinun agjah, sinā lähte da sano: – A minä jo ammui vuotan. Se sinuu ei tumusta. Duumaiččou, se minä olen. Nieglikon akku peityi vavon agjah, a nieglikko jänöin kel lähtiettih juoksemah vavon toizes agjaspäi. Jänöi vai libui juoksemah dai nieglikko kiändyi järilleh da peityi vavon agjah. Jänöi juoksi vavon toizeh agjah. Kaččou, ga nieglikon akku jo sie istuu. Se nägi jänöin da sanoi sille: – A minä jo ammui vuotan! Jänöi ei tumustamuh nieglikon akkua da duumaičči: – Mibo kummi on. Kuibo, nečidä, se pjäzi telepäi? – Nu, sanoi jänöi, – opimmo vie kerran juosta! – Opimmo! vastai nieglikko. Jänöi yrrästih järilleh, juoksi toizeh vavon agjah, kaččou – a nieglikko jo sie on, da sanoigi: – Ohoh, velli, sinä vaste nygöi tulit, a minä jo ammui täs olen. – Mibo kummi on! duumaiččou jänöi. – Kui ravieh minä juoksin, a yksikai minuu se jätti jällele. Ga sit juoksemmo vie kerran, nygöi jo et piäze edeh. – Juoksemmo! sanoi nieglikko. Hypästeleh jänöi, mi vai oli vägie. Kaččou: nieglikko istuu telpäi da vuottau. Silleh jänöi juoksendeli vavon agjas toizeh, kuni ei väzynyh. Jänöi sanoi sih: – Iellehpäi nikonzu en rubie kiistämäh.
• изменил(а) текст перевода
  Повстречал заяц ежа и говорит:| «Всем бы ты хорош, еж, только ноги у тебя кривые, заплетаются». Еж рассердился и говорит:| «Ты что ж смеешься;| мои кривые ноги скорее твоих прямых бегают. Вот дай только схожу домой, а потом давай побежим наперегонки!» Еж пошел домой и говорит жене:| «Я с зайцем поспорил: хотим бежать наперегонки!» Ежова жена и говорит:| «Ты, видно, с ума сошел! Где тебе с зайцем бежать? У него ноги быстрые, а у тебя кривые и тупые». А еж говорит:| «У него ноги быстрые, а у меня ум быстрый. Только ты делай, что я велю. Пойдем в поле». Вот пришли они на вспаханное поле к зайцу; еж и говорит жене: «Спрячься ты на этом конце борозды, а мы с зайцем побежим с другого конца; как он разбежится, я вернусь назад; а как прибежит к твоему концу, ты выходи и скажи: а я уже давно жду. Он тебя от меня не узнает — подумает, что это я». Ежова жена спряталась в борозде, а еж с зайцем побежали с другого конца. Как заяц разбежался, еж вернулся назад и спрятался в борозду. Заяц прискакал на другой конец борозды: глядь! — а ежова жена уже там сидит. Она увидала зайца и говорит ему: «А я уже давно жду!» Заяц не узнал ежову жену от ежа и думает: «Что за чудо! Как это он меня обогнал?» «Ну, — говорит, — давай еще раз побежим!» «Давай!» Заяц пустился назад, прибежал на другой конец: глядь! — а еж уже там, да и говорит: «Э, брат, ты только теперь, а я уже давно тут». «Что за чудо! — думает заяц, — уж как я шибко скакал, а все он обогнал меня. Ну, так побежим еще раз, теперь уж не обгонишь». «Побежим!» Поскакал заяц что было духу: глядь! — еж впереди сидит и дожидается. Итак, заяц до тех пор скакал из конца в конец, что из сил выбился. Заяц покорился и сказал, что вперед никогда не будет спорить.

27 августа 2025 в 09:17 Александра Родионова

• изменил(а) текст
  Jänöi vastavui nieglikonke da sanoi:| – Nieglikko, sinä kaikin puolin olizit hyvä, vaiku sinun jallat ollah koukulleh da astujes sinä öntästelettös. Nieglikko tuskevuksis sanoi:| – Sinä midäbo irvistät? Minun viäryjallat juoksendellah kirkiembäh sinun oiginazii. Nygöi ama vai pyörähtelemmös kodih, a sit juoksemmo kiistah! Nieglikko meni kodih da sanoi akale:| – Minä kiistin jänöin kel, tahtommo juosta kiistah! Nieglikon akku sanoi: – Sinä, nägyy, uravuit! Kuibo sinä voit juosta kiistah jänöin kel? Sen jallat ollah vikkelembāt, a sinun ollah viärät da tupakot. Nieglikko vastai: – Sen jallat ollah kirmiembät, a minun mieli on raviembi. Vaiku sinā azu, kui minä käsken. Läkkä pellole. Sit net tuldih kymetyle pellole jänöin luo. Nieglikko sanoi akale: – Sinā peity täh vavon agjah, a myō jänöin kel juoksemmo vavon toizes agjaspäi. Konzu se libuu juoksemah, minä kiännyn järilleh. A konzu se juoksou sinun agjah, sinā lähte da sano: – A minä jo ammui vuotan. Se sinuu ei tumusta. Duumaiččou, se minä olen. Nieglikon akku peityi vavon agjah, a nieglikko jänöin kel lähtiettih juoksemah vavon toizes agjaspäi. Jänöi vai libui juoksemah dai nieglikko kiändyi järilleh da peityi vavon agjah. Jänöi juoksi vavon toizeh agjah. Kaččou, ga nieglikon akku jo sie istuu. Se nägi jänöin da sanoi sille: – A minä jo ammui vuotan! Jänöi ei tumustamuh nieglikon akkua da duumaičči: – Mibo kummi on. Kuibo, nečidä, se pjäzi telepäi? – Nu, sanoi jänöi, – opimmo vie kerran juosta! – Opimmo! vastai nieglikko. Jänöi yrrästih järilleh, juoksi toizeh vavon agjah, kaččou – a nieglikko jo sie on, da sanoigi: – Ohoh, velli, sinä vaste nygöi tulit, a minä jo ammui täs olen. – Mibo kummi on! duumaiččou jänöi. – Kui ravieh minä juoksin, a yksikai minuu se jätti jällele. Ga sit juoksemmo vie kerran, nygöi jo et piäze edeh. – Juoksemmo! sanoi nieglikko. Hypästeleh jänöi, mi vai oli vägie. Kaččou: nieglikko istuu telpäi da vuottau. Silleh jänöi juoksendeli vavon agjas toizeh, kuni ei väzynyh. Jänöi sanoi sih: – Iellehpäi nikonzu en rubie kiistämäh.
• изменил(а) текст перевода
  Повстречал заяц ежа и говорит:| «Всем бы ты хорош, еж, только ноги у тебя кривые, заплетаются». Еж рассердился и говорит:| «Ты что ж смеешься;| мои кривые ноги скорее твоих прямых бегают. Вот дай только схожу домой, а потом давай побежим наперегонки!» Еж пошел домой и говорит жене:| «Я с зайцем поспорил: хотим бежать наперегонки!» Ежова жена и говорит: «Ты, видно, с ума сошел! Где тебе с зайцем бежать? У него ноги быстрые, а у тебя кривые и тупые». А еж говорит: «У него ноги быстрые, а у меня ум быстрый. Только ты делай, что я велю. Пойдем в поле». Вот пришли они на вспаханное поле к зайцу; еж и говорит жене: «Спрячься ты на этом конце борозды, а мы с зайцем побежим с другого конца; как он разбежится, я вернусь назад; а как прибежит к твоему концу, ты выходи и скажи: а я уже давно жду. Он тебя от меня не узнает — подумает, что это я». Ежова жена спряталась в борозде, а еж с зайцем побежали с другого конца. Как заяц разбежался, еж вернулся назад и спрятался в борозду. Заяц прискакал на другой конец борозды: глядь! — а ежова жена уже там сидит. Она увидала зайца и говорит ему: «А я уже давно жду!» Заяц не узнал ежову жену от ежа и думает: «Что за чудо! Как это он меня обогнал?» «Ну, — говорит, — давай еще раз побежим!» «Давай!» Заяц пустился назад, прибежал на другой конец: глядь! — а еж уже там, да и говорит: «Э, брат, ты только теперь, а я уже давно тут». «Что за чудо! — думает заяц, — уж как я шибко скакал, а все он обогнал меня. Ну, так побежим еще раз, теперь уж не обгонишь». «Побежим!» Поскакал заяц что было духу: глядь! — еж впереди сидит и дожидается. Итак, заяц до тех пор скакал из конца в конец, что из сил выбился. Заяц покорился и сказал, что вперед никогда не будет спорить.

27 августа 2025 в 09:17 Александра Родионова

• изменил(а) текст
  Jänöi vastavui nieglikonke da sanoi:| – Nieglikko, sinä kaikin puolin olizit hyvä, vaiku sinun jallat ollah koukulleh da astujes sinä öntästelettös. Nieglikko tuskevuksis sanoi:| – Sinä midäbo irvistät? Minun viäryjallat juoksendellah kirkiembäh sinun oiginazii. Nygöi ama vai pyörähtelemmös kodih, a sit juoksemmo kiistah! Nieglikko meni kodih da sanoi akale: – Minä kiistin jänöin kel, tahtommo juosta kiistah! Nieglikon akku sanoi: – Sinä, nägyy, uravuit! Kuibo sinä voit juosta kiistah jänöin kel? Sen jallat ollah vikkelembāt, a sinun ollah viärät da tupakot. Nieglikko vastai: – Sen jallat ollah kirmiembät, a minun mieli on raviembi. Vaiku sinā azu, kui minä käsken. Läkkä pellole. Sit net tuldih kymetyle pellole jänöin luo. Nieglikko sanoi akale: – Sinā peity täh vavon agjah, a myō jänöin kel juoksemmo vavon toizes agjaspäi. Konzu se libuu juoksemah, minä kiännyn järilleh. A konzu se juoksou sinun agjah, sinā lähte da sano: – A minä jo ammui vuotan. Se sinuu ei tumusta. Duumaiččou, se minä olen. Nieglikon akku peityi vavon agjah, a nieglikko jänöin kel lähtiettih juoksemah vavon toizes agjaspäi. Jänöi vai libui juoksemah dai nieglikko kiändyi järilleh da peityi vavon agjah. Jänöi juoksi vavon toizeh agjah. Kaččou, ga nieglikon akku jo sie istuu. Se nägi jänöin da sanoi sille: – A minä jo ammui vuotan! Jänöi ei tumustamuh nieglikon akkua da duumaičči: – Mibo kummi on. Kuibo, nečidä, se pjäzi telepäi? – Nu, sanoi jänöi, – opimmo vie kerran juosta! – Opimmo! vastai nieglikko. Jänöi yrrästih järilleh, juoksi toizeh vavon agjah, kaččou – a nieglikko jo sie on, da sanoigi: – Ohoh, velli, sinä vaste nygöi tulit, a minä jo ammui täs olen. – Mibo kummi on! duumaiččou jänöi. – Kui ravieh minä juoksin, a yksikai minuu se jätti jällele. Ga sit juoksemmo vie kerran, nygöi jo et piäze edeh. – Juoksemmo! sanoi nieglikko. Hypästeleh jänöi, mi vai oli vägie. Kaččou: nieglikko istuu telpäi da vuottau. Silleh jänöi juoksendeli vavon agjas toizeh, kuni ei väzynyh. Jänöi sanoi sih: – Iellehpäi nikonzu en rubie kiistämäh.
• изменил(а) текст перевода
  Повстречал заяц ежа и говорит:| «Всем бы ты хорош, еж, только ноги у тебя кривые, заплетаются». Еж рассердился и говорит:| «Ты что ж смеешься;| мои кривые ноги скорее твоих прямых бегают. Вот дай только схожу домой, а потом давай побежим наперегонкунаперегонки!» Еж пошел домой и говорит жене: «Я с зайцем поспорил: хотим бежать наперегонкунаперегонки!» Ежова жена и говорит: «Ты, видно, с ума сошел! Где тебе с зайцем бежать? У него ноги быстрые, а у тебя кривые и тупые». А еж говорит: «У него ноги быстрые, а у меня ум быстрый. Только ты делай, что я велю. Пойдем в поле». Вот пришли они на вспаханное поле к зайцу; еж и говорит жене: «Спрячься ты на этом конце борозды, а мы с зайцем побежим с другого конца; как он разбежится, я вернусь назад; а как прибежит к твоему концу, ты выходи и скажи: а я уже давно жду. Он тебя от меня не узнает — подумает, что это я». Ежова жена спряталась в борозде, а еж с зайцем побежали с другого конца. Как заяц разбежался, еж вернулся назад и спрятался в борозду. Заяц прискакал на другой конец борозды: глядь! — а ежова жена уже там сидит. Она увидала зайца и говорит ему: «А я уже давно жду!» Заяц не узнал ежову жену от ежа и думает: «Что за чудо! Как это он меня обогнал?» «Ну, — говорит, — давай еще раз побежим!» «Давай!» Заяц пустился назад, прибежал на другой конец: глядь! — а еж уже там, да и говорит: «Э, брат, ты только теперь, а я уже давно тут». «Что за чудо! — думает заяц, — уж как я шибко скакал, а все он обогнал меня. Ну, так побежим еще раз, теперь уж не обгонишь». «Побежим!» Поскакал заяц что было духу: глядь! — еж впереди сидит и дожидается. Итак, заяц до тех пор скакал из конца в конец, что из сил выбился. Заяц покорился и сказал, что вперед никогда не будет спорить.

27 августа 2025 в 09:15 Александра Родионова

• создал(а) текст
• создал(а) текст: Jänöi vastavui nieglikonke da sanoi: – Nieglikko, sinä kaikin puolin olizit hyvä, vaiku sinun jallat ollah koukulleh da astujes sinä öntästelettös. Nieglikko tuskevuksis sanoi: – Sinä midäbo irvistät? Minun viäryjallat juoksendellah kirkiembäh sinun oiginazii. Nygöi ama vai pyörähtelemmös kodih, a sit juoksemmo kiistah! Nieglikko meni kodih da sanoi akale: – Minä kiistin jänöin kel, tahtommo juosta kiistah! Nieglikon akku sanoi: – Sinä, nägyy, uravuit! Kuibo sinä voit juosta kiistah jänöin kel? Sen jallat ollah vikkelembāt, a sinun ollah viärät da tupakot. Nieglikko vastai: – Sen jallat ollah kirmiembät, a minun mieli on raviembi. Vaiku sinā azu, kui minä käsken. Läkkä pellole. Sit net tuldih kymetyle pellole jänöin luo. Nieglikko sanoi akale: – Sinā peity täh vavon agjah, a myō jänöin kel juoksemmo vavon toizes agjaspäi. Konzu se libuu juoksemah, minä kiännyn järilleh. A konzu se juoksou sinun agjah, sinā lähte da sano: – A minä jo ammui vuotan. Se sinuu ei tumusta. Duumaiččou, se minä olen. Nieglikon akku peityi vavon agjah, a nieglikko jänöin kel lähtiettih juoksemah vavon toizes agjaspäi. Jänöi vai libui juoksemah dai nieglikko kiändyi järilleh da peityi vavon agjah. Jänöi juoksi vavon toizeh agjah. Kaččou, ga nieglikon akku jo sie istuu. Se nägi jänöin da sanoi sille: – A minä jo ammui vuotan! Jänöi ei tumustamuh nieglikon akkua da duumaičči: – Mibo kummi on. Kuibo, nečidä, se pjäzi telepäi? – Nu, sanoi jänöi, – opimmo vie kerran juosta! – Opimmo! vastai nieglikko. Jänöi yrrästih järilleh, juoksi toizeh vavon agjah, kaččou – a nieglikko jo sie on, da sanoigi: – Ohoh, velli, sinä vaste nygöi tulit, a minä jo ammui täs olen. – Mibo kummi on! duumaiččou jänöi. – Kui ravieh minä juoksin, a yksikai minuu se jätti jällele. Ga sit juoksemmo vie kerran, nygöi jo et piäze edeh. – Juoksemmo! sanoi nieglikko. Hypästeleh jänöi, mi vai oli vägie. Kaččou: nieglikko istuu telpäi da vuottau. Silleh jänöi juoksendeli vavon agjas toizeh, kuni ei väzynyh. Jänöi sanoi sih: – Iellehpäi nikonzu en rubie kiistämäh.
• создал(а) перевод текста