Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Nina Zaiceva. Sit' - sarnaline jogi
Nina Zaiceva
Sit' - sarnaline jogi
вепсский
Младописьменный вепсский
Nel’l’toštkümne kilometrad da völ vihmvalegen al Vas’ka astui koume časud. Ezmäi hän tuli Prokatovan akannoks i pöl’gästoiti händast ičeze irdnägol: hän meletaškanzi, miše midä-se om tehnus mužikale. No tedištades, miš om azj, käski Vas’kad joda lämäd maidošt.
Pöl’gästoiti Vas’kan irdnägo hänen mamdaze Darjad-ki.
– Sur’ Sünduižem, kuspäi sinä mugoine? Ed-ik pagoho lähtend Ivanannopäi.
– Sanud sinä! – abidihe poig. – Näged, mitte sä om. Ei sa rahnda! Naku Prokatov oigenzi-ki mindai kodihe!
– Ka midä seižud? Kacu, sinuspäi vezi jogel jokseb!
A Vas’ka kacui, kut lagespäi kodihe tuleb vet.
– Kacu, katuz-se reigukaz om! – hengahti Darja. – Ka vihm-se mugoine kuti valeg om!
Kuni Vas’ka ruši märgäd sobad, hän sai päčilpäi kuivad noskad, valoi pezičuhu lämäd vet.
– Tadan, enambad ed radaškande...
– En. Ku hüvä sä oliži, ka radaižin völ.
– Nu ka i hüvä om. Muga-ki oled väzunu. Školhasai jäi vaiše viž päiväd. Eglai pauk todihe, ka minä ani pöl’gästuin, varaižin sada. Meletin, miše mitte-se viga om. ^ Ed voind sinä muga äi dengoid sada. No minei sanutihe, miše kaik om oikti. Minä ladin toižhe külähä lähtta sapkad sinei ostmaha...
– Iče kävun. Ehtin völ.
Vas’ka pezihe, sugi hibused i veri laučale. Amu ei olend hengel muga tün’.
– Min sinä veritoi? Söd i jäl'ges vered. Oled-ik terveh?
– Tahtoin lebahtada laučal. Oma-k Vit’ka i Sergei kodiš?
– Kodiš. Eglai Tol’ka habi ei rikond Sergejad.
– Ka kutak?
– Tol’kan d’ad’aze, kudamb lebul oli, joti Tol’kad vinal. A se läksi toradamha Sergejan päle. Ved’ veič eskai kädes oli! Akad ei andnugoi torata. A sid’ völ Tan’aine oli. Ka ei andnugoi Sergejad abidida. Tol’kan mam voikab, sanub, ei kundle poig nimidä!
– Seregejale-se ei-ik putund?
– Ei, ei! To-ške samvar-se tänna, ka minä-ki sinunke čajud jon.
Muga bohatas Gusevoiden stol ei olend kattud. Mamoi sirdli Vas’kannoks se sidä, se necidä, ei tedand, midä völ antta radnikale.
– Sö voileibid, | jo čajud kanfetoidenke. En tedand, miše tuled, voižin midä-ni magukahamban keitta.
A iknan taga valoi i valoi vet taivhaspäi.
Sit' - sarnaline jogi
вепсский
Младописьменный вепсский
Nel’l’toštkümne kilometrad da völ vihmvalegen al Vas’ka astui koume časud. Ezmäi hän tuli Prokatovan akannoks i pöl’gästoiti händast ičeze irdnägol: hän meletaškanzi, miše midä-se om tehnus mužikale. No tedištades, miš om azj, käski Vas’kad joda lämäd maidošt.
Pöl’gästoiti Vas’kan irdnägo hänen mamdaze Darjad-ki.
– Sur’ Sünduižem, kuspäi sinä mugoine? Ed-ik pagoho lähtend Ivanannopäi.
– Sanud sinä! – abidihe poig. – Näged, mitte sä om. Ei sa rahnda! Naku Prokatov oigenzi-ki mindai kodihe!
– Ka midä seižud? Kacu, sinuspäi vezi jogel jokseb!
A Vas’ka kacui, kut lagespäi kodihe tuleb vet.
– Kacu, katuz-se reigukaz om! – hengahti Darja. – Ka vihm-se mugoine kuti valeg om!
Kuni Vas’ka ruši märgäd sobad, hän sai päčilpäi kuivad noskad, valoi pezičuhu lämäd vet.
– Tadan, enambad ed radaškande...
– En. Ku hüvä sä oliži, ka radaižin völ.
– Nu ka i hüvä om. Muga-ki oled väzunu. Školhasai jäi vaiše viž päiväd. Eglai pauk todihe, ka minä ani pöl’gästuin, varaižin sada. Meletin, miše mitte-se viga om. ^ Ed voind sinä muga äi dengoid sada. No minei sanutihe, miše kaik om oikti. Minä ladin toižhe külähä lähtta sapkad sinei ostmaha...
– Iče kävun. Ehtin völ.
Vas’ka pezihe, sugi hibused i veri laučale. Amu ei olend hengel muga tün’.
– Min sinä veritoi? Söd i jäl'ges vered. Oled-ik terveh?
– Tahtoin lebahtada laučal. Oma-k Vit’ka i Sergei kodiš?
– Kodiš. Eglai Tol’ka habi ei rikond Sergejad.
– Ka kutak?
– Tol’kan d’ad’aze, kudamb lebul oli, joti Tol’kad vinal. A se läksi toradamha Sergejan päle. Ved’ veič eskai kädes oli! Akad ei andnugoi torata. A sid’ völ Tan’aine oli. Ka ei andnugoi Sergejad abidida. Tol’kan mam voikab, sanub, ei kundle poig nimidä!
– Seregejale-se ei-ik putund?
– Ei, ei! To-ške samvar-se tänna, ka minä-ki sinunke čajud jon.
Muga bohatas Gusevoiden stol ei olend kattud. Mamoi sirdli Vas’kannoks se sidä, se necidä, ei tedand, midä völ antta radnikale.
– Sö voileibid, | jo čajud kanfetoidenke. En tedand, miše tuled, voižin midä-ni magukahamban keitta.
A iknan taga valoi i valoi vet taivhaspäi.
Pöl’gästoiti Vas’kan irdnägo hänen mamdaze Darjad-ki.
– Sur’ Sünduižem, kuspäi sinä mugoine? Ed-ik pagoho lähtend Ivanannopäi.
– Sanud sinä! – abidihe poig. – Näged, mitte sä om. Ei sa rahnda! Naku Prokatov oigenzi-ki mindai kodihe!
– Ka midä seižud? Kacu, sinuspäi vezi jogel jokseb!
A Vas’ka kacui, kut lagespäi kodihe tuleb vet.
– Kacu, katuz-se reigukaz om! – hengahti Darja. – Ka vihm-se mugoine kuti valeg om!
Kuni Vas’ka ruši märgäd sobad, hän sai päčilpäi kuivad noskad, valoi pezičuhu lämäd vet.
– Tadan, enambad ed radaškande...
– En. Ku hüvä sä oliži, ka radaižin völ.
– Nu ka i hüvä om. Muga-ki oled väzunu. Školhasai jäi vaiše viž päiväd. Eglai pauk todihe, ka minä ani pöl’gästuin, varaižin sada. Meletin, miše mitte-se viga om. ^ Ed voind sinä muga äi dengoid sada. No minei sanutihe, miše kaik om oikti. Minä ladin toižhe külähä lähtta sapkad sinei ostmaha...
– Iče kävun. Ehtin völ.
Vas’ka pezihe, sugi hibused i veri laučale. Amu ei olend hengel muga tün’.
– Min sinä veritoi? Söd i jäl'ges vered. Oled-ik terveh?
– Tahtoin lebahtada laučal. Oma-k Vit’ka i Sergei kodiš?
– Kodiš. Eglai Tol’ka habi ei rikond Sergejad.
– Ka kutak?
– Tol’kan d’ad’aze, kudamb lebul oli, joti Tol’kad vinal. A se läksi toradamha Sergejan päle. Ved’ veič eskai kädes oli! Akad ei andnugoi torata. A sid’ völ Tan’aine oli. Ka ei andnugoi Sergejad abidida. Tol’kan mam voikab, sanub, ei kundle poig nimidä!
– Seregejale-se ei-ik putund?
– Ei, ei! To-ške samvar-se tänna, ka minä-ki sinunke čajud jon.
Muga bohatas Gusevoiden stol ei olend kattud. Mamoi sirdli Vas’kannoks se sidä, se necidä, ei tedand, midä völ antta radnikale.
– Sö voileibid, | jo čajud kanfetoidenke. En tedand, miše tuled, voižin midä-ni magukahamban keitta.
A iknan taga valoi i valoi vet taivhaspäi.