VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | Statistics | ? Help

Kužiaine i paimen

corpus: Folklore texts, Monuments of writing

genre: Tale

Source:
Om det Nord-Tschudiska språket, 1853, p. 12–14

Kusʼjiaine i paimen

Paimen metsäs polti kus'jiais-pesän, kut kus’jiaine hänt kibedas puri. Kus’jiaisel paha m’eles tegihe, a hänel muite oli vähä väget, ei voint paiment peksta. Siit sutundas läks Jumalan noste, paimnen päle s’alimahase, mis’e paimned äijan leibmuruit pantas maha; hän ei rohtint sanoda paimnen pääle pesän poltandat, mis'e hän eismäigi itse hubin radoi paimnele: hänen puri kibedas. Jumal sanui: "voibik uskta, praud om, min sinä pagiset, a omadik silai nähjad i svidetel’at; minä muitei en voi teit sudta."
Kus’jiaine läks nähjit etsmaha, i mendes dorogal yksnäse itsese ked pagisob: "milei pidab hämehauk löyta, n’etsä hämehauk t’edab paimnen radon, mis’e hän elab joga päivan n’emiden koiriden ked."
Hän i löys hämehaugun i sanui hänele: "tule milei, veikoi, nähjaks, minä paimnen ked Jumalan-no sudimoi." Hämehauk kysui: "mi teil mugomit tegihe keskustoit, i mis tö suditoisei?"
Kus’jiaine ei sanont, mint’ähte sudtihesei, tol’ko sanui hän hänele: "silei pidab tulda, Jumal itse sintai kutsui."
Hö tultihe Jumalan noste, i Jumal netsil hämehaugul kysyskans: "nägidik sinä, mis’e paimen äijan leibmuruit panob maha?" Hämehauk sanui: "paimen ei le väär, hänel ei le mugoist sijat, kus söda, ei stolat, kudamol leib t’sapta; hänel kons joudei aig, siit hän i sööb." Jumal sanui hämehaugule: "sinun n’etsä pagin praud, a sinä kus’jiaine kaigen k’elastat; mint’ähte sinä itseis lähelisen pääle vihan kandat?" I Jumal andoi kus’jiaist palikal selgha, i lykais häntast taivhas-päi maha, i muga hän eeskäi keskel katteis, a hämehaugun Jumal ot’ i lasketi noral maha sent’ähte, min hän praudan pagis’, i itsese lähelisen päle ei vihat kandant. I siit päivas-sai tegihesei hämehaugul itselase norad, kudamoil voib ylähaks da alahaks kävyda, a kus’jiaine siit aigas-sai kahtes palas, kut hän langeis ylähän-päi: kesk tegihe hoik, pä da tagam sangtad.
Х

Kužiaine i paimen

Veps
Old written Veps
Paimen mecäs polti kužiais-pesän, kut kužiaine hänt kibedas puri. Kužiaisel paha meles tegihe, a hänel muite oli vähä väget, ei voint paiment peksta. Siit sutundas läks Jumalan noste, paimnen päle šalimahase, miše paimned äijan leibmuruit pantas maha; hän ei rohtint sanoda paimnen pääle pesän poltandat, miše hän eismäigi ice hubin radoi paimnele: hänen puri kibedas. Jumal sanui: "voibik uskta, praud om, min sinä pagiset, a omadik silai nähjad i svidetel’at; minä muitei en voi teit sudta."
Kužiaine läks nähjit ecmaha, i mendes dorogal üksnäse icese ked pagisob: "milei pidab hämehauk löuta, necä hämehauk tedab paimnen radon, miše hän elab joga päivan nemiden koiriden ked."
Hän i löüs hämehaugun i sanui hänele: "tule milei, veikoi, nähjaks, minä paimnen ked Jumalan-no sudimoi." Hämehauk küsui: "mi teil mugomit tegihe keskustoit, i mis tö suditoisei?"
Kužiaine ei sanont, mintähte sudtihesei, tol’ko sanui hän hänele: "silei pidab tulda, Jumal ice sintai kucui."
Hö tultihe Jumalan noste, i Jumal necil hämehaugul küsuskans: "nägidik sinä, miše paimen äijan leibmuruit panob maha?" Hämehauk sanui: "paimen ei le väär, hänel ei le mugoist sijat, kus söda, ei stolat, kudamol leib čapta; hänel kons joudei aig, siit hän i sööb." Jumal sanui hämehaugule: "sinun necä pagin praud, a sinä kužiaine kaigen kelastat; mintähte sinä iceis lähelisen pääle vihan kandat?" I Jumal andoi kužiaist palikal selgha, i lükais häntast taivhas-päi maha, i muga hän eeskäi keskel katteis, a hämehaugun Jumal ot’ i lasketi noral maha sentähte, min hän praudan pagis’, i icese lähelisen päle ei vihat kandant. I siit päivas-sai tegihesei hämehaugul icelase norad, kudamoil voib ülähaks da alahaks kävüda, a kužiaine siit aigas-sai kahtes palas, kut hän langeis ülähän-päi: kesk tegihe hoik, pä da tagam sangtad.

Муравей и пастух

Russian
Пастух в лесу сжёг муравейник, потому что муравей больно укусил его. Муравей из-за этого рассердился, а у него так было мало сил, он не мог побить пастуха. В гневе он отправился к Богу жаловаться на пастуха, что пастухи кладут много хлебных крошек на землю; он не осмелился сказать Богу о том, что [его] муравейник сожгли, потому что и сам первый причинил вред пастуху: больно укусил его. Бог сказал: "Можно и поверить, правда то, что ты говоришь, но есть ли у тебя доказательства и свидетели? Иначе я не могу вас судить".
Муравей пошёл искать свидетелей и, идя по дороге, говорит сам с собой: "Мне надо найти паука, этот паук знает работу пастуха, ведь он живёт каждый день вместе с его собаками".
[Так] и нашёл паука и сказал ему: "Пойдём со мной, братец, свидетелем, я с пастухом у Бога сужусь". Паук спросил: "Из-за чего и о чём вы судитесь?"
Муравей не сказал, почему они судятся, он только сказал ему: "Ты должен прийти, тебя сам Бог позвал".
Они пришли к Богу, и Бог начал спрашивать паука: "Видел ли ты, что пастух много хлебных крошек на землю кладёт?" Паук сказал: "Пастух не виноват, у него негде есть, нет стола, где хлеб резать; когда у него свободное время, тогда он и ест". Бог сказал пауку: "Твои слова правдивы, а ты, муравей, всё лжёшь; почему ты держишь зло на ближнего своего?" И Бог дал муравью палкой по спине, и столкнул его с неба на землю, и так он потом пополам переломился, а паука Бог взял и спустил на верёвке на землю потому, что он говорил правду и не держал зла на ближнего своего. И с того дня у пауков появились верёвки, на которых можно подниматься и спускаться, а муравей с тех давних пор состоит из двух частей, потому что упал сверху вниз: середина стала тонкой, а голова и задняя часть – толстыми.
Х
The site was created by the staff of the Karelian Research Center of the Russian Academy of Sciences
You can freely use the materials of our site and share them, most importantly - indicate authorship and a link to our resource.
More about the CC BY 4.0 license
© VepKar. Open corpus of Veps and Karelian languages