Тексты
Вернуться к списку
| редактировать | удалить | Создать новый
| История изменений
| Статистика
| ? Помощь
Lehm kard’as
жанр: бытовой рассказ
Информант(ы):
Прокопьев Николай Семёнович, 1922, Ковкойсельга (Koukoisel’g), Кондопожский р-н, Республика Карелия
Прокопьева Лидия Ивановна, 1927, Ковкойсельга (Koukoisel’g), Кондопожский р-н, Республика Карелия
место записи:
Гирвас, Кондопожский р-н, Республика Карелия,
г. записи:
1984
записали: Баранцев Александр Павлович
Источник:
Образцы карельской речи. I. Говоры Республики Карелии, тихвинских и тверских карел, 1994, с. 353-354
ф/архив ИЯЛИ КарНЦ РАН: №2811/4
Lehm kard’as
карельский: людиковское наречие
Севернолюдиковский (кондопожский)
Kuibo lehme tüöttih kard’ah?
Ka lehm kard’aa ende d’o, ende meit rahvast konz oli, ende ve meit ka tiettih mit’e t’üöttä. Müö ottimme kodis piä lehmän, entiä mit’e tüöndutettii matkaš dorogad müö l’ehm. A nügöi emme tiekkö, nügü d’ olemme müö pokol’enie. Lugezom müö vie nuorembaižed d’o. A ende vet’ vie en’ämp tiettii.
Oligo küläs paimuoi?
Oli paimen. Paimen’ oli meil. Trubii ka ku garmonijal viendel’ lehmil’e. Oli oli paimen. Müö t’ännä Hirvahah tulimme, vie oli paimen. A t’ägä nügü eule. Nügü lehmad laskedah na vol’u.
Kui palkattih?
Palkattih, mit’e paimen sanuoi. Šiga viiž rubl’ad vai kümmene rubl’at lehmäs, mit’e paimen sanoi. Paimenel otkazat ei olnu. Me vie t’ännä tulimme häviš meil lehm. Meččää läkši. Šiga on meil meccat Hirvahas, kačo. Nu ku ei mečäs vit’ ruot. Ruodakohtat on. E kons sorttaa ka kai ristattu, i l’ehm oli šinnä popadinnu. I lehmäl ol’d’ii d’älgad ül’ähäkš. I hüvä l’ehm oli šihe i häviš. Paimen tuli (min da ičei). A meill vast oli diede. Zavorot kišek tulnu i, lehme häviži kai ühtel aigal. Šiit, sanou: ”Läkä, Prokopjeva l’ehmän panette, haud luadigat”. Meil vračan ottimme. Vetvrač oli tägä Nikolai Ivaanič. Minä san: ”Läkäd nügü lehme”. Nu liha se hüvä. A ken vit’ ni šüödä ičel, ei käskedu šida lihat. Pidau kaivada, panimme haudaa kaiken lihan. Lehmän kaivoimme.
Eigo kondii libo hukke tabadannu lehmit mečäs?
Meil t’ägä ei olnu moište. Šigä oli erähäšči Šel’gil kolhozas kadotaa. Nügü meil (matrošte) entiä, mi a luadiv dai i l’öüttaa. Oli vit’ starojel to aigal, da ei olnu ni n’äit a vot, entiä miä šida luadiv i l’ehm l’öutaa. Eläv libo ta kuolnu, hävinnü lehm. Ei kuole vit’, hävinov.