Ozoitezstarin vinpusadun kortomnikoiden polhe
вепсский
1Iisus zavodi pagišta heile ozoitezstarinoil: «Mez’ ištuti vinpusadun, tegi ümbri aidan, kaivoi vinmarjoiden puzerduzkurnan i tegi varjoičendbašn’an.
Sid’ hän andoi sadun kortomaha vinmarjan kazvatajile, a iče ajoi neciš maspäi.
2Konz tuli aig, hän oigenzi käskabunikan vinmarjan kazvatajidennoks, miše hän saiži ičeze palan sadunsatusespäi.
3No nene mehed tabaziba händast, löiba i oigenziba tagaze pal’hal kädel.
4Ižand oigenzi heidennoks toižen käskabunikan, no neche hö tacliba kivil i löiba pän verhesai i huigenzoitten oigenziba saduspäi.
5Hän oigenzi möst uden käskabunikan, i händast hö rikoiba.
Muga oli toižile-ki: keda hö löiba, keda rikoiba.
6Nügüd’ jäi völ üks’, hänen armaz poig.
Händast hän oigenzi jäl’gmäižen vinmarjan kazvatajidennoks.
Hän meleti: «Heile linneb huiged koskta minun poigad.»
7No nene mehed sanuiba kesknezoi: «Hänele jäb kaik ižandaspäi.
Tulgat, rikkam poig, siloi hänen ma linneb meiden!»
8Hö tabaziba händast, rikoiba i taciba vinpusadun irdpolele.
9Midä vinpusadun ižand nügüd’ tegeb?»
küzui Iisus.
«Hän tuleb i rikob nenid vinmarjan kazvatajid i andab sadun toižile.
10Et-ik olgoi lugenuded Pühiš Kirjutusiš necidä sijad: – Kivi, kudamban sauvojad taciba laptaha, om nügüd’ päkivi.
11Necen om tehnu Ižand, i se om čud meiden sil’miš.»
12Ülembaižed papid, käskištonopendajad i vanhembad tahtoiba tabata Iisusad, sikš ku hö el’genziba, miše Iisus ozoitezstarinal oli sanunu heiden polhe.
No ku hö varaižiba rahvast, ka jätiba händast i läksiba tägäpäi.
Марк 12:1-12
русский
1И начал говорить им притчами: некоторый человек насадил виноградник и обнес оградою, и выкопал точило, и построил башню,
и, отдав его виноградарям, отлучился.
2 И послал в свое время к виноградарям слугу — принять от виноградарей плодов из виноградника.
3 Они же, схватив его, били, и отослали ни с чем.
4 Опять послал к ним другого слугу; и тому камнями разбили голову и отпустили его с бесчестьем.
5 И опять иного послал: и того убили;
и многих других то били, то убивали.
6 Имея же еще одного сына, любезного ему,
напоследок послал и его к ним,
говоря: постыдятся сына моего.
7 Но виноградари сказали друг другу: это наследник;
пойдем, убьем его, и наследство будет наше.
8 И, схватив его, убили и выбросили вон из виноградника.
9 Что же сделает хозяин виноградника?
— Придет и предаст смерти виноградарей, и отдаст виноградник другим.
10 Неужели вы не читали сего в Писании: камень, который отвергли строители, тот самый сделался главою угла;
11 это от Господа, и есть дивно в очах наших.
12 И старались схватить Его, но побоялись народа, ибо поняли, что о них сказал притчу;
и, оставив Его, отошли.