ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Minun tuatto kuoli aiguoš

Minun tuatto kuoli aiguoš

карельский: людиковское наречие
Михайловский
Sinun tuatt kuol’.

Aiguoš.

Kuibo se oli?

Se oli entiä, mit’t’e vuozi, em mušta ni vuott. Vuott em mušta. Kümn’e vuott oli diäin, kümn’e vuott diäin, ühtendel’tošt minä diäin.

A kui midä perät kuoli?

Kuol’ vettii vilut. Vilud ved d’üi. Nu i siädih vospal’enii, entiä mi mäntiä, mi ei sanonut feršal ni mida. Nu, kuol’, virui häin. Kezal, hein’arges sa da sügüzul’e sa. Kodis sit käveli veraal da käveli kutt ni midä mida. Ruata ei voinu ni mida. Šoban piäl’e pövün pani piäl’e da pövüs ištele. Nu.

A eigo feršali liečinu häntte?

Ei liečinu ei. Feršal niittud ei annu died niittut hänel’e. Ka i häin ei ni lieččinu. Sano: ”Požni požal’el, ka nügüö pus’ n’e žal’ejet sop sina”, muut ni mida. I kuol’ tuat meil aiguoš. N’el’l’ last diät’t’ muamal’e, ve vacha pien’ diäi.

Kuibo upponi sinul nuorin sizär?

Upponi, sügüzbokk oli, sügüz bokk ol’. Died adrat siädi saraal. A müö igraičim, igral häin läks’ randha da lautal’e mäni da lautt oli d’auga diänu lautas da punalzihe, da sinne i kuol’ lauttah. Nu.

Ette piästänu eloh?

Em, em voit piästa. Feršal tr’äsii dai kaikk ei.