ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Kolmattakymmendä nelläš piä (Kaheškymmenešnelläš piä)

Kolmattakymmendä nelläš piä (Kaheškymmenešnelläš piä)

карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный тверской
1 I lähtehyö, Iisus aštu kiriköštä päin. I lähendiäčettih hänen luo hänen opaššettavat ožuttua hänellä, kuin kirikkö luajittu.
2 Iisus šano heilä: Ettägo työ niä näidä kaikkie? Amin’ šanon teilä: Ei jiä tiälä kivi kiven piällä, kumbane ei lienis’ levitetty.
3 Kuin hiän istu Eleona-goralla, lähendiäčettih hänen luo hänen opaššettavat yksiten i paistih: Šano meilä, konža tämä tulou? I midä myöt’ voima tunnuštua šiun tulendua i ijän loppuo?
4 I vaštah heilä šano Iisus: vardeiliečekkua, kuin teidä ken ei muanittais’.
5 Äijät tullah miun nimeh, paissešša: Mie olen Hristos; i äijie muanitetah.
6 Kuuluššatta torat i torah näh paginat. Kaččokkua, elgiä pölläštäliečekkiä; pidäy kaikella tällä olla. I ei šilloin loppu.
7 Noužou rahvaš rahvahan piällä, i mua muan piällä, i lienöy nälgä i šurma, i muanšäräjämine paikkoin;
8 Kaikki nämä ollah algu vaivoin.

9 Šilloin annetah teidä muokkih, i tiät tapetah; i kaikella rahvahalla tiellä lienettä miun nimen täh.
10 I šilloin äijät muanittuačetah; i toine toizen andau, i toine toista rubieu vihuamah.
11 I äijät valehušprorokat tullah, i äijie muanitetah;
12 I äijän pahan azien täh, äijien šovindo kadou.

13 Ken piäh šua tirpau, že šäilyy.
14 I šanuočou tämä taivašjovangeli kaikella muailmalla, tiedävökši kaikella rahvahalla; i šilloin liey ilman loppu.
15 Konža nägenettä hyllyn paganukšen, šanotun prorokašta Daniilašta, šeizomašša sv’atoila paikalla, lugija maltakkah,
16 Šilloin Iudejašša olijat ana puatah gorilla;
17 I ken piädynöy katokšella, elgäh lähtekkäh ottamah mi on hänen koissa;
18 I ken pellošša, elgäh myöštiäčekkäh järelläh ottamah omieh vuatteida.

19 Paha kohtuzilla, i lapšien imittäjillä niinä päivinä.
20 Kumarrelgua, ana tiän pago ei lienis’ talvella, eigo šuovattana,
21 Lienöy šilloin šuuri vaiva, mityttä eulun muailman allušta šua täh šua, i ei liene.

22 I kuin ei loppiečettais’ ne päivät, yksi hengi ei šäilyis’; a vallittulojen täh loppiečetah ne päivät.
23 Šilloin kuin ken teilä šanou: Ka tiälä Hristos, ali tuala; elgiä uškokkua.
24 Tullah valehušhristat i valehušprorokat, i luajitah šuuret kummat i viät, äššen muanitettais’, kuin vois’, i vallittuloja.
25 Ka iellä šanoin teilä.
26 Kuin šanotah teilä: Ka šalošša on, elgiä mängiä; ka on huonehukšiss a, elgiä uškokkua.
27 Min tervähyöh tulenräisky mänöy päiväzen noužurannašta laškurandah, niin liey inehmizen Poijan tulenda.
28 Missä kuin liey hävityš , šinne liidiäčetäh hyybiet.
29 Terväh niijen päivien vaivan jälgeh, päiväne pimenöy, i kuudomašta ei liene valgieda, i tähet langetah taivahašta, i taivašviät liikkahetah.
30 I šilloin ožuttuačou taivahašša inehmizen Poijan tulenda; i šilloin ruvetah itkömäh kaikin muailman eläjät i nähäh inehmizen Poigua tulomašša taivašpilvilöilä äijän viän kera i kaunehuon.
31 I työndäy omat Angelit šuuren iänen kera šarvešta, i kerätäh hänen vallitut nelläštä tuulešta, taivahan piäštä piäh šua.
32 Smokouniččapuušta opaštukkua arvual’l’a: konža jo okšat häneššä ollah nuoret, i lehet laškou, tiedäkkiä, läššä on leikkavo;
33 Niin i työ, konža nämä kaikki niättä, tiedäkkiä, läššä on, oviloin luona.

34 Amin’ šanon teilä: Ei hävie tämä rodu, kuni kaikki nämä lietäh.
35 Taivaš i muailma häviey , a miun paginat ei hävitä.
36 A šidä päiviä i kodvua niken ei tiijä, eigo taivahallizet Angelit, vain yksin miun Tuatto.
37 Kuin oli Nojan päivinä, niin liey i inehmizen Poijan tulenda.
38 Kuin oli ennen upotuštua: šyödih i juodih, naidih i miehellä mändih ših päiväh šua, kuin Noi mäni veneheže šuureh.
39 I ei tiijuššettu, kuni vezi ei tullun, i kaikkie ei ottan, niin liey i inehmizen Poijan tulenda.
40 Šilloin kahen lietäh pellošša: yhen otetah, a toizen jätetäh.
41 Kakši naizinehmistä lietäh jauhomašša käzikiveh: yhen otetah, a toizen jätetäh.
42 Nin olgua varuzin, että työ tiijä, kulla kodvalla tiän Herra tulou.
43 A tämä tiedäkkiä, kuin tiedäis’ kojin izändä, kuh aigah varraštaja tulou, jalgazešša olis’ i ei andais’ omua huonehta kaivua.
44 Žentäh i työ olgua valmehet, kuna kodvana että toivo, inehmizen Poiga tulou.
45 Ken on toži i mielövä inehmine, kumbazen hänen Herra panou oman kojin piällä vanhemmakši andua kodilazilla aigah šyömistä?
46 Ožakaš že inehmine, kummas’t’a, tulduo, herra piävyttäy niin luadimašša.
47 Amin’ šanon teilä: Kaiken oman elon piällä panou hänen.
48 A kuin omalla šiämellä pidäy paha inehmine: Viikkoin miun herra ei tule.
49 I rubieu lyömäh omie kodilazie, a šyömäh i juomah juomarilojen kera,
50 Tulou žen inehmizen herra päivänä, kuna ei toivon, i kodvana, kuna ei tiedän,
51 I kaha hänen halguau, i palan häneštä pahojen kera panou: šielä liey itku i kridžauttamine hambahilla.