ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Kolmattakymmendä šeiččimeš piä (Kaheškymmeneššeiččimeš piä)

Kolmattakymmendä šeiččimeš piä (Kaheškymmeneššeiččimeš piä)

карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный тверской
1 Huomenekšella keškenäh pandih kaikin arhereit i rahvahan vanhemmat Šyndyruohtinah nähä, jotto händä tappua.
2 I šidohuo hänen, šuatettih i annettih vanhemmalla Pontiskoila Piluatalla.
3 Šilloin, kuin nägi Iuda, hänen andaja, jotto hänen viäritettih, tuli hänellä ylen pahamielešti, i ando järelläh kolmekymmendä hobiezet arhereiloila i vanhemmilla,
4 Paissešša: Riähkih kavoin, annoin teilä oigien veren.
A hyö šanottih: Mi meilä? Šie niät.
5 I luoduo kiriköššä hobiezet, pois’ läksi, i mändyö, riputtih.
6 A arhereit, ottahuo hobiezet, paistih: Ei šovi heidä panna kirikköh, ollah veren hinda.
7 I keškenäh pandih oštua niillä padaniekan pellon, kätettäväkši vierahan rannan rahvašta.
8 Tämän täh že peldo täh šua kuččuočou veripellokši.
9 Tuli šilloin Ijeremein prorokan šanalla, kuin hiän šano: I otettih kolmekymmendä hobiezet, hinnan kaupatušta, kumbazen kaupattih Izruajelin poijista,
10 I annettih hiät padaniekan pellošta, kuin šano miula Jumala.

11 Iisus šeizattih vanhemman edeh. I kyžy häneldä vanhin, paissešša: Šiego olet Iudejoin kuningaš? Iisus šano hänellä: Šie šanoit.
12 I kuin paistih hänen piällä arhereit i vanhemmat, nimidä ei vaššuštan.
13 Šilloin šano hänellä Piluatta: Etgo šie kuule, midä šiun piällä nämä paissah?
14 I ei vaššuštan hänellä yhtä šanua, äššen ylen äijäldi diivuoliečih vanhin.
15 Aino kallis’päivänä oli vanhemmalla taba laškie rahvahalla yhtä šivottuo, kummas’t’a tahottih.
16 Oli šilloin šivokšissa ei hyvä mieš, nimie myöt’ Varavva.
17 Kuin hyö kerayvyttih, šano heilä Piluatta: Kummas’t’a tahotta kahešta, laššen teilä? Varavvuago, ali Iisussua, kummas’t’a kučutah toizin Hristos?
18 Tieži hiän, jotto vihua myöt’ hänen annettih.
19 Kuin šielä vannotti hiän, työndi hänen luo hänen naine šanuo: Elä voi šie tartuo täh oigieh, äijän mie vaivuačin nyt unissa hänen täh.
20 A arhereit i vanhemmat kuhjutettih rahvahan pakota Varavvua, a Iisussua hävittiä.
21 I kyžy heildä vanhin: Kedä tahotta kahešta, laššen teilä? A hyö šanottih: Varavvan.
22 Šano heilä Piluatta: Nin mi miula luadie Iisusalla, kummas’t’a toizin kučutah Hristos? Kaikin hänellä šanottih: Ana liey riputettu.
23 A vanhin šano: Min hiän pahan luadi? A hyö enämmäldi möistih paissešša: Ana liey riputettu.
24 Nähtyö Piluatta, jotto ei voi auttua, a vain enämmän mögy noužou, ottahuo vettä, pezi kiät rahvahan ieššä, paissešša: Oigie mie olen tämän oigien vereštä; työ niättä.
25 I vaštah kaikki rahvaš šanottih: Olgah hänen veri miän piällä i miän lapšien piällä.
26 Šilloin laški heilä Varavvan, a Iisussua, lyödyö, ando heilä riputettavakši.
27 Šilloin vanhemman salduatat, ottahuo Iisussua, šuatettih suudupaikkah, i äijä salduattua ymbäri hänen šeizatettih.
28 I heittähyö hänen piäldä vuattiet, šuoritettih ruššoppah vuattieh;
29 I punohuo venčan kukkopuušta, pandih piäh hänellä, i šauvan oigieh kädeh annettih; i heittiäčehyö hänellä edeh polvuzin, nagretteliečettih, paissešša: Terveh, Iudejoin kuningaš!

30 I šylgehyö hänen piällä, otettih šauvan, i lyödih händä piädä vaš.
31 I kuin jo nagratteliečettih, heitettih hänen piäldä ruššopan vuattien i šuoritettih hänen omih vuatteih, i šuatettih hänen riputettavakši.
32 Lähtehyö, päivytettih mieštä Kirinejašta, nimie myöt’ Simonua; i žen ahissettih kandua hänen ristie.
33 I tulduo paikalla nimie myöt’ Golgofalla, mi šanuočou oččapaikka,
34 Annettih hänellä juuva muigieda juomis’t’a šapen kera ševotettuo; i otteli, i ei ruven juomah.

35 Hänen riputtajat juattih hänen vuattiet, luoduo arbah.
36 I istuos’s’a, vardeidih šielä händä.
37 I peijettih hänen piän piällä kirjutetun hänen viäryön: Tämä on Iisus, Iudejoin kuningaš.
38 Šilloin riputettih hänen kera kakši razboiniekkua: yhen oigiella puolella, toizen važamella.
39 Šiiričči kävelijät haukuttih händä, lekuttuas’s’a omilla piälöilä
40 I paissešša: Kirikön levittäjä i kolmena päivänä šeizattaja, piäže iče; kuin olet Jumalan Poiga, lähe rissildä.

41 Niin i arhereit haukkuos’s’a kirjamiehien kera, i vanhembien kera, i farisejoin kera, paistih:
42 Muida šäilytti, iččiedägo ei voi šäilyttiä?
Kuin ollou Izruajelin kuningaš, ana nyt lähtöy rissildä, i uššomma hänellä.
43 Uššaldih Jumalah: Ana nyt hiän piäštäy hänen, kuin tahtonnou hänellä. Šano hiän: Mie olen Jumalan Poiga.
44 Niin i razboiniekat, hänen kera riputetut, händä haukuttih.
45 Kuuvennešta kodvašta pimie oli kaikella mualla yhekšändeh kodvah šua.
46 Yhekšändenä kodvana mögähtih Iisus korgiella iänellä, paissešša: Ili, Ili! Lama savahfani? Mi on: Jumala miun, Jumala miun, mintäh miun jätit?
47 I muuvennet šiinä šeizojista, kuulduo, paistih: Il’l’ua tämä kuččuu.
48 I terväzeh yksi heistä mäni i otti pakkulin, i täyvyttähyö muigiella juomizella, i pizyttähyö šauvalla, juotteli händä.
49 A toizet paistih: Elä košše, ana niämmä, kuin tulou Il’l’a piäštämäh händä.
50 Iisus vielä mögähti korgiella iänellä, i laški hengen.
51 I ka vuattie kirikön oviloisa rebih kahekši ylizeštä piäštä alizeh; i mua šärey dy; i kivet halgieldih;
52 I kalmat avauvuttih; i äijät kuolluot sv’atoit nouštih,
53 I lähtehyö kalmoista, hänen virguonnan jälgeh, mändih sv’atoih linnah, i äijillä ožuttuačettih.

54 A Šuan miehen piällä vanhin i hänen kera ket vardeidih Šyndyruohtinua, nähtyö muan šäräjännän i kaikki, ylen pölläššyttih i paistih: Toveštah tämä oli Jumalan Poiga.
55 Oldih šiinä i äijät naizinehmizet, kumbazet edähädä kačottih, i kumbazet Šyndyruohtinan jälles ti Galilejašta aššuttih, i hänellä rakaššettih.
56 Niissä oli Magdalina Muarie, i Juakovan i Jose in muamo Muarie, i Zevedein poigien muamo.
57 Jo myöhä, tuli elokaš mieš Arimafejašta, nimie myöt’ Ossippa, kumbane i iče opaštu Šyndyruohtinašta;
58 Tämä, tulduo Piluatan luo, pakkoi Šyndyruohtinan hibiedä.
Šilloin käški Piluatta andua hibien.
59 I ottahuo Ossippa hibien, kiäri hänen puhtahalla šollella.
60 I pani hänen uudeh omah kalmah, kumbane oli luajittu kiveššä; i panduo šuuren kiven kalmanšuuh, pois’ läksi.
61 Oli šiinä Magdalina Muarie i toine Muarie, i issuttih kalman kohašša.
62 Toisa päivänä viijenneštä päiväštä keräyvyttih arhereit i fariseit Piluatan luo,
63 I paistih: Herra, muissuttima myö, že muanittaja, vielä elošša olduo, pagizi: Kolmen päivän jälgeh virguon.

64 Nin käšše lujendua kalma kolmandeh päiväh šua, kuin ei viedäis’ hänen, tulduo hänen opaššettavat yöllä, i šanotah rahvahalla: Virgoi kuoleista; i lienöy jälgimäne valehuš pahembi enžimästä.
65 A Piluatta šano heilä: On teilä vardeiččijat; mängiä, lujendakkua kuin tiijättä.
66 I hyö, mändyö, lujennettih kalman, pečatoiduo kiven, pandih vardeiččijat.