ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Viiješ piä

Viiješ piä

карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный тверской
1 I tuldih šillä puolla merdä Gadarijan randah.
2 I kuin läksi Hiän veneheštä, i tuli vaštah Hänellä mieš kalmismualda lembolane;
3 Kumbanе elättäliečih kalmoissa, i raudoih händä šiduo niken ei voinun;
4 Žentäh, jotto äijičči oli nuorilla i raudoih šivottu, i kateldih rauvat, i nuorat ei pizytty, i niken ei voinun händä tyynissyttiä;
5 I aino, yöt i päivät, kalmoissa i gorissa oli, i mögizi, i lyöččiečih kivilöjä vaš.

6 Edahädä hiän, nähtyö Šyndyruohtinua, hyppäi i kumarduačih Hänellä,
7 I mögähtähyö korgiella iänellä, šano: Mi Šiula i miula, Iisus, Taivahallizen Jumalan Poiga?
Jumalalla vannotan Šilma, elä vaivua milma.
8 Šano hänellä: Lähe lembo mieheštä.
9 I kyžy häneldä: Mi nimi on šiula? I hiän vaštah šano: Legeona miula on nimi, jotto myö äijät olemma.
10 I äijäldi ruguoliečettih Hänellä, kuin ei työndäisʼ heidä šiidä rannašta.
11 I oli šielä gorua vaš šuuri karja šigua paimendavana.
12 I ruguoliečettih Hänellä kaikki lemmot, paissešša: Työnnä miät šigoih, i myö mänemmä heih.
13 I šidä že aigua käški heilä Iisus. I lähtehyö, lemmot mändih šigoih; i luottuačih karja merirandua myötʼ mereh, a oli heidä läššä kahteh tuhandeh; i upottih mereh.
14 A šigojen paimenet hypättih i šanottih linnašša i kylissä. I tuldih kaččomah, mi muozie luadiečou.
15 I tuldih Šyndyruohtinan luo, i nähtih lembolasʼtʼa istumašša, šuorinnutta i täyveššä hajušša, kumbazešša oli legeona; i pölläššyttih.
16 I šanottih heilä nägijät, kuin piäzi lembolane, i šigojeh näh.
17 I ruvettih ruguoliečemah Hänellä, kuin Hiän läksiisʼ hiän rannašta.
18 I kuin Hiän mäni veneheh, ruguoliečih lembolane ottua händä Ičen kera.
19 Iisus ei ottan händä, a šano hänellä: Mäne kodihize omien luo i šano heilä, min luadi šiula Jumala i hyvitti šiun.
20 I läksi hiän i rubei šanelomah kymmeneššä linnašša, min luadi hänellä Iisus; i kaikin diivuoliečettih.
21 I kuin tuli Iisus venehellä tuaš toizella puolla, keräydy äijä rahvašta Hänen luo. I oli meren luona.
22 I ka tuli Hänen luo yksi vanhin, nimie myötʼ Iaira, i nähtyö Händä, langei Hänellä jalgoih
23 I äijäldi ruguoliečih Hänellä, i pagizi: Miun tytär’ kuolomašša on; i mändyö, panizit hänen piällä kiät, kuin šäilyisʼ hiän i elošša lienisʼ.

24 I läksi Hiän hänen kera. I Hänellä jällesti aštu äijä rahvašta, i ličottih Händä.
25 I yksi naine oli kakšitoistakymmendä vuotta puhteisa,
26 I äijäldi vaivuačih äijistä noijista, i tuhottuo kaiken elon, nimityttä ei šuanut hyviä, a vain pahembi lieni.

27 Kuuluštahuo Šyndyruohtinah näh, tuli i rahvahan keššičči taguada päin koššahuttuačih Hänen vuatteušta;
28 Niin pidähyö mieleššä: Kuin koššahuttuačennen Hänen vuatteušta, i lienen terveh.

29 I šidä že aigua heitti veren vuodamine, i kuulušti hibieššä, jotto piäzi tauvešta.
30 I šiinä že kuulušti Iisus viän Häneštä lähtenyön i, kiändiäčehyö rahvahašša, šano: Ken koššahuttuačih Miun vuatteida?
31 I šanottih Hänellä Hänen opaššettavat: Niät, rahvaš Šilma ličatah, i pagizet, ken Šilma koššahuttuačih?
32 I kaččeli Hiän, nähä, ken muone žen luadi?
33 A naine, polläštynyt i šäräydynyt, tiediässä, mi hänellä lieni, tuli i kumardih Hänellä, i šano Hänellä kaiken toven.
34 I Hiän šano hänellä: Tytär’, šiun uššonda šiun piäšti; mäne Jumalan kera i ole terveh šiun tauvešta.
35 Kuni Hiän tädä pagizi, tuldih vanhemmašta šanomah: Šiun tytär’ kuoli; midä vielä šie kučut Opaštajua?
36 A Iisus šiinä že, kuuluštahuo, midä hyö paissah, šano vanhemmalla: Elä varaja, vain uššo.
37 I niken ei käšken Ičellä jällesti männä, vain otti Pedrin, Juakovan, i Juakovan vellen Iivanan.
38 I tuli vanhemman kodih i nägi mövyn, äijie itkömäššä i äijäldi röngymäššä.
39 I mändyö, šano Heilä: Midä työ mögizettä i itettä? Tyttö ei kuollun, a maguau.
40 I haukuttih Händä. A Hiän, porottahuo kaikkie, otti tytön izän i emän, i ket Hänen kera oldih, i mäni, missä veny tyttö.
41 I ottahuo tytön kiäštä, šano hänellä: Talifa-kumi, mi šanuočou: tyttö, šiula pagizen, nouže.
42 Šidä že kerdua i nouži tyttö, i käveli, oli hiän kahtatoistakymmendä vuotta. I ylen äijäldi pölläššyttih.
43 I äijäldi kieldi heidä, kuin ken tädä ei tiijuštaisʼ, i šano: Andakkua hänellä šyyvä.