Peittopakina viinasatun vuokruajista
карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный севернокарельский
33 "Kuulkua nyt toini peittopakina. Oli yksi isäntä, kumpani issutti viinasatun. Hiän luati aijan šen ympäri ta louhi kallivoh altahan, jotta tallata šiinä viinamarjoja. Vahilla hiän rakenti lavan. Šiitä hiän vuokrasi satun viinamarjan kašvattajilla ta iče läksi vierahih maih.
34 Konša tuli korjuu-aika, hiän työnsi omie paššarija viinasatun hoitajien luo ottamah hänellä kuuluja marjaoša. 35 Ka nämäpä otettih paššarit kiini. Ketä piekšettih, ketä tapettih, ketä kivitettih.
36 Isäntä työnsi toisie paššarija, enämmän mitä enšimmäisellä kerralla. Heilä kävi šamalla keinoin.
37 Viimein hiän työnsi vuokruajien luo oman pojan tuumien: "Miun poikuani hyö ei ruohita koškie".
38 Vain konša hyö nähtih poika, niin paistih keškenäh: "Tällä jiäy tuaton kuoltuo viinasatu. Tappakka hänet, niin satu on miän".
39 Hyö otettih poika kiini, vejettih viinasatušta ta tapettih.
40 Konša viinasatun isäntä tulou, mitä hiän ruatau noilla viinasatun hoitajilla"?
41 Kuuntelijat šanottih: "Hiän hävittäy nuo pahanruatajat ta vuokruau satun toisilla viinankašvattajilla, kumpaset annetah isännällä kuuluja marjaoša miäräaikana".
42 Iisussa šano heilä: "Ettäkö työ konšana luken Pyhistä Kirjutukšista tätä: – Kivi, mi ei rakentajilla kelvannun, on nyt rakennukšen piäkivi. Hospotilta tämä on tullun, ta meistä še on šuuri kumma.
43 Tämän takie Mie šanon teilä, jotta Jumalan Valtakunta otetah teiltä pois ta annetah rahvahalla, kumpani eläy Jumalan tahon mukah. 44 Ken täh kiveh lankieu, še pahoin šattautuu, ta kenen piällä tämä kivi kuatuu, šen še ličistäy".
45 Kun ylipapit ta farisseit kuultih Iisussan peittopakinat, hyö hokšattih, jotta Hiän pakajau heistä. 46 Hyö ois tahottu ottua Hänet kiini, vain varattih rahvašta, šentäh kun še piti Häntä Jumalan viessintuojana.
Матфей 21: 33-46
русский
33 Выслушайте другую притчу: был некоторый хозяин дома, который насадил виноградник, обнес его оградою, выкопал в нем точило, построил башню и, отдав его виноградарям, отлучился.
34 Когда же приблизилось время плодов, он послал своих слуг к виноградарям взять свои плоды; 35 виноградари, схватив слуг его, иного прибили, иного убили, а иного побили камнями.
36 Опять послал он других слуг, больше прежнего; и с ними поступили так же.
37 Наконец, послал он к ним своего сына, говоря: постыдятся сына моего.
38 Но виноградари, увидев сына, сказали друг другу: это наследник; пойдем, убьем его и завладеем наследством его.
39 И, схватив его, вывели вон из виноградника и убили.
40 Итак, когда придет хозяин виноградника, что сделает он с этими виноградарями?
41 Говорят Ему: злодеев сих предаст злой смерти, а виноградник отдаст другим виноградарям, которые будут отдавать ему плоды во времена свои.
42 Иисус говорит им: неужели вы никогда не читали в Писании: камень, который отвергли строители, тот самый сделался главою угла? Это от Господа, и есть дивно в очах наших?
43 Потому сказываю вам, что отнимется от вас Царство Божие и дано будет народу, приносящему плоды его; 44 и тот, кто упадет на этот камень, разобьется, а на кого он упадет, того раздавит.
45 И слышав притчи Его, первосвященники и фарисеи поняли, что Он о них говорит, 46 и старались схватить Его, но побоялись народа, потому что Его почитали за Пророка.