ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Peittopakina viinasatun vuokruajista

Peittopakina viinasatun vuokruajista

карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный севернокарельский
1Iisussa rupesi pakajamah heilä peittopakinoilla. Hiän šano: "Mieš issutti viinasatun. Hiän luati aijan šen ympärillä, louhi kallivoh altahan viinamarjojen tallomista varoin ta rakenti vahilla lavan. Šiitä hiän vuokrasi satun viinamarjan kašvattajilla ta iče läksi vierahih maih.

2Šovittuh aikah hiän työnsi oman paššarin viinamarjan kašvattajien luo, jotta šais heiltä oman ošan satun marjoista.

3Ka nepä otettih mieš kiini, piekšettih hänet ta toimitettih jälelläh tyhjin käsin.

4Isäntä työnsi heijän luo toisen paššarin. Tätä hyö kivitettih, lyötih piäh ta häpien kera toimitettih jälelläh.

5Šiitä hiän työnsi tuaš uuvven paššarin, tämä hyö tapettih. Vielä monie muita isäntä toimitti viinamarjan kašvattajien luo. Yksie hyö piekšettih, toisie tapettih.

6Lopulta jäi vain hänen armaš poika. Viimesekši isäntä työnsi poikah heijän luo, iče tuumaičči: "Miun omua poikuani hyö ei ruohita koškie".

7No a viinamarjan kašvattajat tuumaitih keškenäh: "Tällä jiäy tuaton kuoltuo viinasatu. Tappakka hänet, niin satu on miän".

8Hyö otettih poika kiini, tapettih hänet ta luotih pois viinasatušta.

9Mitäpä viinasatun isäntä nyt ruatau? Hiän tulou ta tappau nuo viinankašvattajat ta vuokruau satun toisilla.

10Oletta vet luken Pyhistä Kirjutukšista tämän kohan: – Kivi, mi ei rakentajilla kelvannun, on nyt rakennukšen piäkivi. 11Hospotilta tämä on tullun, ta meistä še on šuuri kumma".

12Ylipapit, sakonanopaštajat ta rahvahan vanhimmat hokšattih, jotta Iisussa pakasi heistä täššä peittopakinašša. Hyö ois tahottu ottua Hänet kiini, ka varattih rahvašta, šentäh annettih Hänen olla ta lähettih pois.

Марк 12: 1-12

русский
1 И начал говорить им притчами: некоторый человек насадил виноградник и обнес оградою, и выкопал точило, и построил башню, и, отдав его виноградарям, отлучился.

2 И послал в свое время к виноградарям слугупринять от виноградарей плодов из виноградника.

3 Они же, схватив его, били, и отослали ни с чем.

4 Опять послал к ним другого слугу; и тому камнями разбили голову и отпустили его с бесчестьем.

5 И опять иного послал: и того убили; и многих других то били, то убивали.

6 Имея же еще одного сына, любезного ему, напоследок послал и его к ним, говоря: постыдятся сына моего.

7 Но виноградари сказали друг другу: это наследник; пойдем, убьем его, и наследство будет наше.

8 И, схватив его, убили и выбросили вон из виноградника.

9 Что же сделает хозяин виноградника? Придет и предаст смерти виноградарей, и отдаст виноградник другим.

10 Неужели вы не читали сего в Писании: камень, который отвергли строители, тот самый сделался главою угла; 11 это от Господа, и есть дивно в очах наших.

12 И старались схватить Его, но побоялись народа, ибо поняли, что о них сказал притчу; и, оставив Его, отошли.