ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Susi Hukkanen da Kettu Repolainen

Susi Hukkanen da Kettu Repolainen

карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Erähiči illal reboi nimel Kettu Repolainen oli ylen nälgähine. Häi nägi kaivos kuvastujan kuun da se ozuttihes sille juustokse. Nuoras ripui kaksi rengii, kudamii vuorokkai laskiettih kaivoh vetty nostajes. Kettu Repolainen hyppäi rengih, da rengi pakuigi kaivoh. Silloi Kettu ellendi oman hairahtuksen. Sit reboi ylen äijäl pahelzui. Ainavo keino, kudaman vuoh se vois piästä kaivospäi oli se, ku kentahto toine duumaiččis kuudu juustokse, tahtos suaha "juuston" da kumardus kaivon piäl.
Kaksi päiviä niken ei käynnyh kaivole. I sih aigah tävven kuun reunah oli tulluh suuri loukko.
Jälgimäi hukku nimel Susi Hukkanen tuli kaivole, sidä ylen äijäl juotatti. Konzu Kettu Repolainen nägi hukan, se kirgai kaivon pohjaspäi:
Terveh, Susi!
Täs on sinul mageipala! On ylen hyviä juustuo. Minä olen haukannuh sit vai pienen palazen. Sidä vie täydyy sinulegi! Istavu rengih da laskei alah!
Susi Hukkanen uskoi Kettu Repolastu da istavui rengih. Ga sih samah aigah, konzu häi laskihes kaivoh, Kettu Repolainen nouzi toizes rengis muan piäle.

Čomazet Ol’ga Ikkonen