ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Ozoitezstarin segoinuden poigan polhe i hänen vellen polhe

Ozoitezstarin segoinuden poigan polhe i hänen vellen polhe

вепсский
11Iisus sanui völ: «Ühtel mehel oli kaks’ poigad. 12Noremb sanui tatale: „Tat, anda minei minun pala kodielospäi“. Tat jagoi kodielon poigiden keskes.

13Päliči päiväs-toižes noremb kogozi kaik, midä hänel oli, i läksi edahaks verhiže maihe. Sigä hän pidi kaik ičeze rahad elädes kebnad elod.

14Konz hän oli pidänu kaiken, sihe maha tuli kova näl’g, i hän putui mairheze. 15Siloi hän mäni ühten sigälaižen mehennoks i pauksihe radnikaks, i mez’ oigenzi händast ičeze pöudole paimendamha sigoid. 16Näl’gäs hän tahtoi söda sigoiden sömäd, no sidä-ki niken ei andand hänele.

17Siloi poig il’mestui i meletaškanzi: „Kaikil minun tatan radnikoil om külläks sömäd, a minä kolen näl’gha. 18Ei, nügüd’ minä lähten tatannoks i sanun hänele: „Tatam, minä olen tehnu grähkid taivast vaste i sindai vaste. 19Minä en ole jo ningoine arvokaz, miše mindai voiži kucta poigaks. Ota mindai ühteks sinun radnikaks“.

20Muga hän läksi tatannoks. Konz poig oli völ edahan, tat nägišti händast, i hänele tegihe žal’ poigad. Hän joksi vastha poigale, sebazi händast i tervehti.

21Poig sanui hänele: „Tatam, minä olen tehnu grähkid taivast vaste i sindai vaste. Minä en ole jo ningoine arvokaz, miše mindai voiži kucta sinun poigaks“.

22No tat sanui käskabunikoile: „Mängat teramba, togat parahimad sädod i sädatagat händast, pangat hänele sormuz sormhe i kengäd jaugha. 23Togat lihav vaza i rikkat. Nügüd’ tarbiž söda i praznuida! 24Minun poigaine oli kolnu, no eläbzui, hän oli segoinu, no nügüd’ löuzihe“. Muga zavodiba praznuida.

25Vanhemb poig oli pöudol. Konz hän tuli läz kodid, hän kulišti pajon, vändon i kargaidusen. 26Hän kucui ičezennoks ühten käskabunikan i küzui: „Mi nece om?“

27Käskabunik sanui: „Sinun vel’l’ pördihe kodihe. Tataiž käski rikta lihavan vazan, ku sai poigan tagaze tervhen“.

28Siloi vanhemb vel’l’ kurktui i ei tahtoind mända pert’he. No hänen tataze tuli irdale i kucui händast.

29No poig sanui hänele: „Kaik nene voded minä radoin vaiše sinun täht i nikonz en jätand sinun käsköd tehmata. A sinä nikonz ed andand minei kozašt-ki, miše minä voižin praznuida sebranikoidenke. 30No ku nece sinun poig tuli, nece, kudamb kaiken sinun kodielon rajazi vedeluznaižidenke, ka sinä rikod hänele lihavan vazan!“

31Tat sanui hänele: „Poigaižem, sinä oled kaiken aigan minunke, i kaik, midä om minun, om sinun. 32No nügüd’ tarbiž olda ihastusiš da hüviš meliš. Nece sinun vel’l’ oli kolnu, no eläbzui, hän oli kadonu, no nügüd’ löuzihe.“»

Лука 15:11-32

русский
11 Еще сказал: у некоторого человека было два сына; 12 и сказал младший из них отцу: отче! дай мне следующую мне часть имения. И отец разделил им имение.
13 По прошествии немногих дней младший сын, собрав всё, пошел в дальнюю сторону и там расточил имение свое, живя распутно.
14 Когда же он прожил всё, настал великий голод в той стране, и он начал нуждаться; 15 и пошел, пристал к одному из жителей страны той, а тот послал его на поля свои пасти свиней; 16 и он рад был наполнить чрево свое рожка́ми, которые ели свиньи, но никто не давал ему.
17 Придя же в себя, сказал: сколько наемников у отца моего избыточествуют хлебом, а я умираю от голода; 18 встану, пойду к отцу моему и скажу ему: отче! я согрешил против неба и пред тобою 19 и уже недостоин называться сыном твоим; прими меня в число наемников твоих.
20 Встал и пошел к отцу своему. И когда он был еще далеко, увидел его отец его и сжалился; и, побежав, пал ему на шею и целовал его.
21 Сын же сказал ему: отче! я согрешил против неба и пред тобою и уже недостоин называться сыном твоим.
22 А отец сказал рабам своим: принесите лучшую одежду и оденьте его, и дайте перстень на руку его и обувь на ноги; 23 и приведите откормленного теленка, и заколите; станем есть и веселиться!
24 ибо этот сын мой был мертв и ожил, пропадал и нашелся. И начали веселиться.
25 Старший же сын его был на поле; и возвращаясь, когда приблизился к дому, услышал пение и ликование; 26 и, призвав одного из слуг, спросил: что это такое?
27 Он сказал ему: брат твой пришел, и отец твой заколол откормленного теленка, потому что принял его здоровым.
28 Он осердился и не хотел войти. Отец же его, выйдя, звал его.
29 Но он сказал в ответ отцу: вот, я столько лет служу тебе и никогда не преступал приказания твоего, но ты никогда не дал мне и козлёнка, чтобы мне повеселиться с друзьями моими; 30 а когда этот сын твой, расточивший имение своё с блудницами, пришел, ты заколол для него откормленного теленка.
31 Он же сказал ему: сын мой! ты всегда со мною, и всё мое твое, 32 а о том надобно было радоваться и веселиться, что брат твой сей был мертв и ожил, пропадал и нашелся.