Ozoitezstarin vinpusadun kortomnikoiden polhe
        
        
        вепсский
                
      
             9Iisus pagiži möst rahvahale i sanui necen ozoitezstarinan: «Mez’ ištuti vinpusadun, andoi sen kortomaha vinmarjan kazvatajile i ajoi pit’käks aigaks neciš maspäi. 
 
 10Ičeze aigan hän oigenzi käskabunikan vinmarjan kazvatajidennoks, miše hö andaižiba hänele dol’an sadunsatusespäi. No hö peksiba käskabunikan i oigenziba händast sigäpäi pal’hal kädel. 11Siloi ižand oigenzi toižen käskabunikan. Vinmarjan kazvatajad peksiba händast-ki, huigenzoitiba i oigenziba sigäpäi pal’hal kädel. 12Hän oigenzi völ koumanden käskabunikan, no sidä-ki hö löiba verhesai i küksiba sigäpäi. 
 
 13„Midä minä tegeškanden? – meleti vinpusadun ižand. „Minä oigendan sinna minun armhan poigan. Konz hö nägištaba händast, ka tedan, heile linneb huiged koskta händast. 14No ku vinmarjan kazvatajad nägištiba poigan, ka hö pagižeškanziba kesknezoi: „Hänele jäb kaik ižandaspäi. Tulgat, rikkam poig, i hänen tatan ma linneb meiden! 15Hö küksiba händast vinpusaduspäi i rikoiba.» «Midä vinpusadun ižand nügüd’ tegeb heile?» küzui Iisus. 
 
 16«Hän tuleb i rikob nenid vinmarjan kazvatajid i andab vinpusadun toižile.» «Ei, ei!» – kidasti rahvaz sen kulištades. 
 
 17Iisus kacui rahvahaze i sanui: «Midä siloi oma nene Pühiden Kirjutusiden sanad? – Kivi, kudamban sauvojad taciba laptaha, om nügüd’ päkivi. 
 
 18Kaikutte, ken lankteb neche kivehe, se murendase, i kenen päle nece kivi lankteb, sidä mäzötab.» 
 
 19Käskištonopendajad i ülembaižed papid tahtoiba tabata Iisusad necil aigal, no hö varaižiba rahvast. Hö el’genziba, miše Iisus necil ozoitezstarinal sanui heiden polhe.  
      
            
 
                       
            
            
            
        Лука 20:9-19
    
        русский
    
      
        9 И начал Он говорить к народу притчу сию: один человек насадил виноградник и отдал его виноградарям, и отлучился на долгое время; 10 и в свое время послал к виноградарям раба, чтобы они дали ему плодов из виноградника; но виноградари, прибив его, отослали ни с чем. 
 11 Еще послал другого раба; но они и этого, прибив и обругав, отослали ни с чем. 
 12 И еще послал третьего; но они и того, изранив, выгнали. 
 13 Тогда сказал господин виноградника: что мне делать? Пошлю сына моего возлюбленного; может быть, увидев его, постыдятся. 
 14 Но виноградари, увидев его, рассуждали между собою, говоря: это наследник; пойдем, убьем его, и наследство его будет наше. 
 15 И, выведя его вон из виноградника, убили. Что же сделает с ними господин виноградника? 
 16 Придет и погубит виноградарей тех, и отдаст виноградник другим. Слышавшие же это сказали: да не будет! 
 17 Но Он, взглянув на них, сказал: что значит сие написанное: камень, который отвергли строители, тот самый сделался главою угла? 
 18 Всякий, кто упадет на тот камень, разобьется, а на кого он упадет, того раздавит. 
 19 И искали в это время первосвященники и книжники, чтобы наложить на Него руки, но побоялись народа, ибо поняли, что о них сказал Он эту притчу.