Ozoitezstarin vinpusadun kortomnikoiden polhe
вепсский
9Iisus pagiži möst rahvahale i sanui necen ozoitezstarinan: «Mez’ ištuti vinpusadun, andoi sen kortomaha vinmarjan kazvatajile i ajoi pit’käks aigaks neciš maspäi.
10Ičeze aigan hän oigenzi käskabunikan vinmarjan kazvatajidennoks, miše hö andaižiba hänele dol’an sadunsatusespäi.
No hö peksiba käskabunikan i oigenziba händast sigäpäi pal’hal kädel.
11Siloi ižand oigenzi toižen käskabunikan.
Vinmarjan kazvatajad peksiba händast-ki, huigenzoitiba i oigenziba sigäpäi pal’hal kädel.
12Hän oigenzi völ koumanden käskabunikan, no sidä-ki hö löiba verhesai i küksiba sigäpäi.
13„Midä minä tegeškanden?
– meleti vinpusadun ižand.
„Minä oigendan sinna minun armhan poigan.
Konz hö nägištaba händast, ka tedan, heile linneb huiged koskta händast.
14No ku vinmarjan kazvatajad nägištiba poigan, ka hö pagižeškanziba kesknezoi: „Hänele jäb kaik ižandaspäi.
Tulgat, rikkam poig, i hänen tatan ma linneb meiden!
15Hö küksiba händast vinpusaduspäi i rikoiba.»
«Midä vinpusadun ižand nügüd’ tegeb heile?»
küzui Iisus.
16«Hän tuleb i rikob nenid vinmarjan kazvatajid i andab vinpusadun toižile.»
«Ei, ei!»
– kidasti rahvaz sen kulištades.
17Iisus kacui rahvahaze i sanui: «Midä siloi oma nene Pühiden Kirjutusiden sanad?
– Kivi, kudamban sauvojad taciba laptaha, om nügüd’ päkivi.
18Kaikutte, ken lankteb neche kivehe, se murendase, i kenen päle nece kivi lankteb, sidä mäzötab.»
19Käskištonopendajad i ülembaižed papid tahtoiba tabata Iisusad necil aigal, no hö varaižiba rahvast.
Hö el’genziba, miše Iisus necil ozoitezstarinal sanui heiden polhe.
Лука 20:9-19
русский
9 И начал Он говорить к народу притчу сию: один человек насадил виноградник и отдал его виноградарям, и отлучился на долгое время;
10 и в свое время послал к виноградарям раба, чтобы они дали ему плодов из виноградника;
но виноградари, прибив его, отослали ни с чем.
11 Еще послал другого раба;
но они и этого, прибив и обругав, отослали ни с чем.
12 И еще послал третьего; но они и того, изранив, выгнали.
13 Тогда сказал господин виноградника:
что мне делать?
Пошлю сына моего возлюбленного;
может быть, увидев его, постыдятся.
14 Но виноградари, увидев его, рассуждали между собою, говоря: это наследник;
пойдем, убьем его, и наследство его будет наше.
15 И, выведя его вон из виноградника, убили.
Что же сделает с ними господин виноградника?
16
Придет и погубит виноградарей тех, и отдаст виноградник другим.
Слышавшие же это сказали:
да не будет!
17 Но Он, взглянув на них, сказал: что значит сие написанное:
камень, который отвергли строители, тот самый сделался главою угла?
18 Всякий, кто упадет на тот камень, разобьется, а на кого он упадет, того раздавит.
19 И искали в это время первосвященники и книжники, чтобы наложить на Него руки, но побоялись народа,
ибо поняли, что о них сказал Он эту притчу.