ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Puavila ta Varnava pisidijan Antiohijašša

Puavila ta Varnava pisidijan Antiohijašša

карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный севернокарельский
13 Puavila ta hänen matkoveh lähettih Pafošta ta mäntih purjehissa Pamfilijan Pergeh. Šielä Iivana erosi heistä ta myöšty Jerusalimih.

14Toiset jatettih matkua Pergeštä ielläh ta tultih Pisidijan Antiohijah. Šuovattana hyö mäntih sinagogah ta istuuvuttih.

15Konša oli luvettu Moissein Sakonua ta Jumalan viessintuojien kirjutukšie, sinagogan vanhimmat käšettih šanuo heilä: "Vellet, kun teilä ollou mitä neuvonšanua rahvahalla, niin paiskua".

16 Puavila nousi, viittasi kiällä ta rupesi pakajamah: "Kuunnelkua, Israelin miehet ta työ muut, ket varajatta Jumalua!

17Jumala valičči miän tuatot, ta konša hyö elettih vierahina Jegiptin muašša, Hiän luati heistä šuuren kanšan. Šen jälkeh Hiän väkövällä kiälläh vei hiät šieltä pois. 18Nelisenkymmentä vuotta Hiän ruokki heitä tyhjäššä muašša.

19Šiitä Hiän hävitti šeiččemen rahvašta Hananin muašša ta jako niijen muat Israelin rahvahalla perintömuakši.

20Täh kaikkeh mäni vuotta nelläšatua viisikymmentä. Šen jälkeh Jumala anto heilä sut'jie, näin oli Jumalan viessintuoja Samuilin aikah šuate.

21Kun hyö šiitä kyšyttih ičelläh čuarie, Jumala anto heilä Saulin, Kisin pojan, Veniaminin heimošta. Sauli oli vallašša nelläkymmentä vuotta.

22Šiitä Jumala otti häneltä vallan ta nošti heilä čuariksi Tuavitan. Tuavitašta Hiän šano: "Mie löysin Tuavitan, Jessein pojan, Miula mielehisen miehen. Hiän täyttäy kaikešša Miun tahon".

23Tuavitan jälkiläisistä Jumala oman lupaukšen mukah nošti Israelilla Pelaštajan, Iisussan.

24Iisussan tulon iellä Iivana Kaštaja kučču Israelin rahvašta jättämäh riähäššä elämini ta ottamah kaššanta.

25Oman matan lopušša Iivana šano: "En mie ole še, kenekši työ milma toivotta. Miun jälkeh tulou Toini, kumpasen jalaččija mie en kelpua ottamah Hänen jalašta".

26 Vellet, Aprahamin jälkiläiset, ta työ muut, ket varajatta Jumalua! Juuri teilä on työnnetty šana täštä Pelaštajašta.

27Jerusalimin eläjät ta heijän piämiehet ei piäšty tolkun piällä, ken Iisussa on. Hyö suutittih Hänet, ta šillä keinoin täytettih Jumalan viessintuojien šanat, kumpasie joka šuovatta luvetah. 28 Vaikka hyö ei löyvetty Häneššä mitänä, mistä pitäis suutie kuolomah, niin kuitenki hyö vuajittih, jotta Pilatti tappais Hänet.

29 Konša hyö oli ruattu kaikki še, mitä on kirjutettu Häneštä Pyhissä Kirjutukšissa, niin hyö otettih Hänet rissinpuušta ta pantih kallivohautah.

30Vain Jumala noššatti Hänet kuollehista.

31 Hiän näyttäyty šen jälkeh monena päivänä niillä, ket oli tultu yheššä Hänen kera Galileijašta Jerusalimih. Hyö ollah nyt Hänen tovistajie, hyö tovissetah Häneštä Israelin rahvahalla.

32Myö toima teilä Hyvän Viessin, jotta min Jumala lupasi miän tuattoloilla, šen Hiän täytti meilä, heijän lapšilla. Hiän noššatti Iisussan kuollehista, 33juštih niin kuin on kirjutettu toisešša psalmissa: – Šie olet Miun Poika, tänäpiänä Mie šain Šiut.

34Ta kun kerran Jumala noššatti Iisussan kuollehista, Iisussan runko ei konšana muutu muakši. Šiitä Jumala šano näin: – Mie täytän teilä šen pyhän ta varman lupaukšen, min annoin Tuavitalla.

35 Šentäh Hiän šanou Pyhien Kirjutukšien toisešša kohašša näin: – Šie et anna oman pyhän Käškyläisen runkon muuttuo muakši.

36Konša Tuavitta omana aikanah täytti Jumalan tahtuo ta šiitä uinosi ikiuneh, hänet pantih tuattojen viereh ta hänen ruumis muuttu muakši. 37Ka Hiän, kumpasen Jumala noššatti kuollehista, ei muuttun muakši.

38Šentäh tietäkkyä še, vellet, jotta Hänen vuokši teilä šanotah: "Tiän riähät on prostittu". 39Hänen avulla jokahini, ken uškou, piäšöy kaikista niistä riähistä, kumpasista Moissein Sakona ei voinun teitä piäštyä.

40Niin jotta varokkua, jotta teilä ei tapahtuis šitä, mistä Jumalan viessintuojat šanottih näin: 41Kaččokkua, työ epyälijät, kummekšikkuata šiitä kuolkua! Mie ruan tiän päivinä šemmosen ruavon, jotta ettäi uškois, kun ken teilä šanois šiitä".

42Konša Puavila ta Varnava mäntih uloš jevreijen sinagogašta, toisenvieroset kučuttih heitä pakajamah näistä as's'oista vielä tulijana šuovattanaki.

43Konša väki läksi omilla teilläh, monet jevreit ta heijän uškoh kiäntynyöt jumalanvarasijat miehet aššuttih Puavilan ta Varnavan kera. Apostolit paistih heilä ta pyritettih heitä pisymäh aina Jumalan armošša.

44 Toisena šuovattana melkein koko linna keräyty kuuntelomah Jumalan šanua.

45Väkijoukon nähtyö jevreit jouvuttih vihan valtah. Hyö kiissettih šitä vaštah, mitä Puavila pakasi, ta nakrettih šitä.

46 Ka Puavila ta Varnava šanottih heilä rohkiešti: "Teilä še piti enšimmäkši šanella Jumalan šana. Vain kun työ hylkäsijä šen, ettäkä pie iččienä ilmasenikusen elämän arvosina, niin myö kiännymmä toisenvierosien rahvahien puoleh.

47Hospoti niät on antan meilä tämän käšyn: – Mie panin Šiut valokši muailman kanšoilla, Pelaštajakši muan loitompie laitoja myöte".

48 Tämän kuultuo toisenvieroset oltih mielissäh ta kiitettih Hospotin šanua. Ta kaikki ne, kenet oli ieltäpäin valittu ilmasenikuseh elämäh, kiännyttih uškoh.

49Hospotin šana levisi joka puolella šitä šeutuo.

50Ka jevreit kuihutettih linnan johtomiehie ta korkiearvosie naisie, kumpaset varattih Jumalua, vaššuštamah Puavilua ta Varnavua. Heitä ruvettih ajelomah ta hiät ajettih pois niiltä šeutuloilta.

51Šilloin Puavila ta Varnava puissettih pölyt jaloistah tovissukšekši šen paikan eläjie vaštah ta lähettih Ikonijah.

52A opaššettavat oltih täyvet iluo ta Pyhyä Henkie.

Деяния апостолов 13:13-52

русский
13 Отплыв из Пафа, Павел и бывшие при нем прибыли в Пергию, в Памфилии. Но Иоанн, отделившись от них, возвратился в Иерусалим.

14 Они же, проходя от Пергии, прибыли в Антиохию Писидийскую и, войдя в синагогу в день субботний, сели.

15 После чтения закона и пророков, начальники синагоги послали сказать им: мужи братия! если у вас есть слово наставления к народу, говорите.

16 Павел, встав и дав знак рукою, сказал: мужи Израильтяне и боящиеся Бога! послушайте.

17 Бог народа сего избрал отцов наших и возвысил сей народ во время пребывания в земле Египетской, и мышцею вознесенною вывел их из нее, 18 и около сорока лет времени питал их в пустыне.

19 И, истребив семь народов в земле Ханаанской, разделил им в наследие землю их.

20 И после сего, около четырехсот пятидесяти лет, давал им судей до пророка Самуила.

21 Потом просили они царя, и Бог дал им Саула, сына Кисова, мужа из колена Вениаминова. Так прошло лет сорок.

22 Отринув его, поставил им царем Давида, о котором и сказал, свидетельствуя: нашел Я мужа по сердцу Моему, Давида, сына Иессеева, который исполнит все хотения Мои.

23 Из его-то потомства Бог по обетованию воздвиг Израилю Спасителя Иисуса.

24 Перед самым явлением Его Иоанн проповедовал крещение покаяния всему народу Израильскому.

25 При окончании же поприща своего, Иоанн говорил: за кого почитаете вы меня? я не тот; но вот, идет за мною, у Которого я недостоин развязать обувь на ногах.

26 Мужи братия, дети рода Авраамова, и боящиеся Бога между вами! вам послано слово спасения сего.

27 Ибо жители Иерусалима и начальники их, не узнав Его и осудив, исполнили слова пророческие, читаемые каждую субботу, 28 и, не найдя в Нем никакой вины, достойной смерти, просили Пилата убить Его.

29 Когда же исполнили всё написанное о Нем, то, сняв с древа, положили Его во гроб.

30 Но Бог воскресил Его из мертвых.

31 Он в продолжение многих дней являлся тем, которые вышли с Ним из Галилеи в Иерусалим и которые ныне суть свидетели Его перед народом.

32 И мы благовествуем вам, что обетование, данное отцам, Бог исполнил нам, детям их, воскресив Иисуса, 33 как и во втором псалме написано: Ты Сын Мой: Я ныне родил Тебя.

34 А что воскресил Его из мертвых, так что Он уже не обратится в тление, о сем сказал так: Я дам вам милости, обещанные Давиду, верно.

35 Посему и в другом месте говорит: не дашь Святому Твоему увидеть тление.

36 Давид, в свое время послужив изволению Божию, почил и приложился к отцам своим, и увидел тление; 37 а Тот, Которого Бог воскресил, не увидел тления.

38 Итак, да будет известно вам, мужи братия, что ради Него возвещается вам прощение грехов; 39 и во всем, в чем вы не могли оправдаться законом Моисеевым, оправдывается Им всякий верующий.

40 Берегитесь же, чтобы не пришло на вас сказанное у пророков: 41 смотрите, презрители, подивитесь и исчезните; ибо Я делаю дело во дни ваши, дело, которому не поверили бы вы, если бы кто рассказывал вам.

42 При выходе их из Иудейской синагоги язычники просили их говорить о том же в следующую субботу.

43 Когда же собрание было распущено, то многие Иудеи и чтители Бога, обращенные из язычников, последовали за Павлом и Варнавою, которые, беседуя с ними, убеждали их пребывать в благодати Божией.

44 В следующую субботу почти весь город собрался слушать слово Божие.

45 Но Иудеи, увидев народ, исполнились зависти и, противореча и злословя, сопротивлялись тому, что говорил Павел.

46 Тогда Павел и Варнава с дерзновением сказали: вам первым надлежало быть проповедану слову Божию, но как вы отвергаете его и сами себя делаете недостойными вечной жизни, то вот, мы обращаемся к язычникам.

47 Ибо так заповедал нам Господь: Я положил Тебя во свет язычникам, чтобы Ты был во спасение до края земли.

48 Язычники, слыша это, радовались и прославляли слово Господне, и уверовали все, которые были предуставлены к вечной жизни.

49 И слово Господне распространялось по всей стране.

50 Но Иудеи, подстрекнув набожных и почетных женщин и первых в городе людей, воздвигли гонение на Павла и Варнаву и изгнали их из своих пределов.

51 Они же, отрясши на них прах от ног своих, пошли в Иконию.

52 А ученики исполнялись радости и Духа Святаго.