Тексты
                                            
        
            Вернуться к списку
            
                    | редактировать | удалить | Создать новый
         
            | История изменений
            | Статистика            
            | ? Помощь            
        
        
        
            
            Kut puzud tehtas
         
        
        
                
        
        
        
                
                
                
                
                
                
                 
            
Информант(ы):
 
        
         
            Карпов Никанор Леонтьевич, 1897
                
    место записи: 
    Ладва (Ladv), Подпорожский р-н, Ленинградская обл.,    
        
                
                 
            
Источник:
 
        Язык и народ: тексты и комментарии, 2002, с. 68-69
        
                
        
               
        
        
    
        
                
        
            
            
            
                    
                
        Kut puzud tehtas
        
        
        вепсский
                
Средневепсский западный
                
      
             – Mahtad-ik sinä puzud tehta? 
 
 – Ka, tohespei tehlin’ puzuižed da kašlid da vuu stupn’ad. 
 
 – Kut otad tohen? 
 
 – Mäned da koivuspei viičel röskeidad, punotad ümbri koivus i sarg lähteb. Kaika vet’ ii lähte, kezou lähteškandeb. Kämin käčule da tukhu sidon vicoil’ i kod’he ton. Kodiš sargoit’ tegen da kuvadan kašlin’. 
 
 – Äjak toht tarbiž kašlihe? 
 
 – Surhe ka äi, a pen’he ka vähemb. Pen’he paned polhe kahesa sargad da toižhe kahesa, a surhe pad i nel’toštküme. Ezmäi teged ühten polen, sid’ kerdoidad, kahthe kerdha tehtas, ezmäi kuvadad, sid’ kerdoid'. Tohen čoman polen paned kuvates südäimehepei, a pälpei-se vouged. Möst kerdoid ka vouktou krepišket’he, kaks’ sargad päleti tuleb. Stupn’aha kahesa sargašt’ pad, kandan kätes vuu kaks’ sargad ližadad. 
 
 – A virzud kut kuvatas? 
 
 – Virzuid' en kuvadelend, tatam ka kuvadeli virzuid’, a min’a en mahta. Eduu pidiba virzuid’, a nügüde ii pidagoi.