Mehed ei uskkoi
        
        
        вепсский
                
      
             37 Hot’ Iisus oli tehnu äi tundmuztegoid mehiden sil’miš, hö ei usknugoi hänehe. 
 
 38Muga todenzuiba Jumalan sanankandajan Isaijan sanad: – Ižand, ken om usknu meiden sanoihe? Kenele om ozutadud Ižandan käden vägi? 
 
 39Hö ei voinugoi uskta, ved’ Isaija völ sanui toižes sijas: 
 
 40– Hän om sogenzoitnu heiden sil’mäd i kivenzoitnu heiden südäimed, miše hö ičeze sil’mil ei nägiži, ičeze südäimel ei el’gendaiži, ei käraudaižihe, miše minä tegižin heid tervhikš. 
 
 41Muga Isaija sanui, konz nägišti Messian hoštotesen i pagiži hänen polhe. 
 
 42Üks’kaik äjad pämehed-ki uskoškanziba Iisusaha, no farisejiden täht ei sanunugoi nimidä, miše heid ei oliži erigoittud suimpertišpäi. 43Mehiden kitänd oli heile armhemb mi Jumalan. 
 
 44Iisus kirgui lujal änel: «Ken uskob minuhu, ei usko minuhu, vaiše hänehe, kudamb om oigendanu mindai. 
 
 45Ken nägeb mindai, nägeb händast, ken om oigendanu mindai. 46Minä olen lämoi i olen tulnu mirhu sen täht, miše ni üks’, ken uskob minuhu, ei jäiži pimedaha. 47Ku ken-ni kuleb minun sanad, no ei usko, minä en sudi händast. Minä en ole tulnu sudimaha mirud, a päzutamha sen pahaspäi. 48Ku ken-ni käraudase minuhu sel’gin i ei ota minun sanoid südäimehe, ka hänel om ičeze sudii: se sana, miččen olen sanunu, sudiškandeb händast jäl’gmäižel päiväl. 49Minä en ole pagižnu ičein päspäi. Tat, kudamb om mindai oigendanu, om käsknu, midä minei tarbiž sanuda i pagišta, 50i minä tedan, miše hänen käsk tob igähižen elon. Konz pagižen, ka pagižen muga, ku Tat om minei käsknu pagišta.  
      
            
 
                       
            
            
            
        Иоанн 12:37-50
    
        русский
    
      
        37 Столько чудес сотворил Он пред ними, и они не веровали в Него, 38 да сбудется слово Исаии пророка: Господи! кто поверил слышанному от нас? и кому открылась мышца Господня? 
 
 39 Потому не могли они веровать, что, как еще сказал Исаия, 40 народ сей ослепил глаза свои и окаменил сердце свое, да не видят глазами, и не уразумеют сердцем, и не обратятся, чтобы Я исцелил их. 
 
 41 Сие сказал Исаия, когда видел славу Его и говорил о Нем. 
 
 42 Впрочем и из начальников многие уверовали в Него; но ради фарисеев не исповедовали, чтобы не быть отлученными от синагоги,43 ибо возлюбили больше славу человеческую, нежели славу Божию. 
 
 44 Иисус же возгласил и сказал: верующий в Меня не в Меня верует, но в Пославшего Меня. 
 
 45 И видящий Меня видит Пославшего Меня.
 
 46 Я свет пришел в мир, чтобы всякий верующий в Меня не оставался во тьме.
 
 47 И если кто услышит Мои слова и не поверит, Я не сужу его,ибо Я пришел не судить мир, но спасти мир. 
 
 48 Отвергающий Меня и не принимающий слов Моих имеет судью себе: слово, которое Я говорил, оно будет судить его в последний день. 
 
 49 Ибо Я говорил не от Себя; но пославший Меня Отец, Он дал Мне заповедь, что сказать и что говорить. 
 
 50 И Я знаю, что заповедь Его есть жизнь вечная.Итак, что Я говорю, говорю, как сказал Мне Отец.