Šopu Jumalan kera Hristossan kautti
карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный севернокарельский
11Nyt kun myö tiijämmä, mitä merkiččöy varata Hospotie, niin reistuamma kiäntyä ihmisie Hänen puoleh. Jumala kaččuot näköy, mimmosie myö olemma, ta toivon, jotta työ niise omašša šiämeššä niättä šen.
12Tuaško myö rupesima kehumah iččienä tiän ieššä? Emmä! Tahomma vain, jotta työ voisija olla ylpeinä meistä. Šiitä teilä ois mitä vaššata niillä, ket kehutah iččieh šillä, mi näkyy piältä päin, eikä šillä, mi on šytämeššä.
13Kun maltti ollou lähten meistä, ka še on Jumalan tähen. Kun ollemma täyveššä maltissa, še on tiän tähen,
14šentäh kun Hristossan tykkyämini halliččou meitä. Myö niät tuumimma näin: kun yksi on kuollun kaikkien puolešta, niin kaikin on kuoltu.
15Hristossa kuoli kaikkien puolešta, jotta ne, ket eletäh, ei elettäis enämpi iččieh varoin, vain Häntä varoin, ken kuoli ta nousi kuollehista hijän tähn.
16Šentäh emmä enämpi suuti ketänä yksistäh šen mukah, mitä häneštä näkyy piältä päin. Vaikka lienemmäki tunten Hristossan ennein vain tavallisena ihmisenä, nyt enämpi emmä tunne Häntä vain šemmosena.
17Jokahini, ken on Hristossašša, on uuši ihmini. Vanha kato, ta šen tilah tuli uuši!
18Kaiken tämän šai aikah Jumala, kumpani Iisussan Hristossan kautti luati šovinnon miän kera. Ta Hiän anto meilä ruavokši levittyä viestie täštä šovinnošta. 19Jumala Iče luati Hristossan kautti šovinnon muailman kera eikä pannun ihmisillä vijakši heijän pahoja ruatoja. Šanoman täštä šovinnošta Hiän anto miän tiijotettavakši.
20Niin jotta Hristossa on miät työntän täh ruatoh, ta Jumala pakajau teilä miän kautti. Molimma Hristossan nimeššä: antakkua luatie šovinto iččenä ta Jumalan välillä.
21Hristossa oli riähätöin, ka Jumala šiirti Häneh kaikki miän riähät, jotta meistä tulis Häneššä Jumalalla kelpuavie.
6
1Myö olemma Jumalan ruatotovarissat ta molimma teitä: ottakkua Jumalan armo vaštah niin, jotta še ei jäis tyhjäkši.
2Hiänhän šanou: – Oikieh aikah Mie kuulin šilma, pelaššukšen päivänä autoin šilma. Kačo, nyt on oikie aika! Kačo, nyt on pelaššukšen päivä!
Второе послание ап. Павла к Коринфянам. 5:11-21 - 6:1-2
русский
11 Итак, зная страх Господень, мы вразумляем людей, Богу же мы открыты; надеюсь, что открыты и вашим совестям.
12 Не снова представляем себя вам, но даем вам повод хвалиться нами, дабы имели вы что́ сказать тем, которые хвалятся лицем, а не сердцем.
13 Если мы выходим из себя, то для Бога; если же скромны, то для вас.
14 Ибо любовь Христова объемлет нас, рассуждающих так: если один умер за всех, то все умерли.
15 А Христос за всех умер, чтобы живущие уже не для себя жили, но для умершего за них и воскресшего.
16 Потому отныне мы никого не знаем по плоти; если же и знали Христа по плоти, то ныне уже не знаем.
17 Итак, кто во Христе, тот новая тварь; древнее прошло, теперь все новое.
18 Все же от Бога, Иисусом Христом примирившего нас с Собою и давшего нам служение примирения, 19 потому что Бог во Христе примирил с Собою мир, не вменяя людям преступлений их, и дал нам слово примирения.
20 Итак мы — посланники от имени Христова, и как бы Сам Бог увещевает через нас; от имени Христова просим: примиритесь с Богом.
21 Ибо не знавшего греха Он сделал для нас жертвою за грех, чтобы мы в Нем сделались праведными пред Богом.
6
1 Мы же, как споспешники, умоляем вас, чтобы благодать Божия не тщетно была принята вами.
2 Ибо сказано: во время благоприятное Я услышал тебя и в день спасения помог тебе. Вот, теперь время благоприятное, вот, теперь день спасения.