Тексты
Вернуться к списку
| редактировать | удалить | Создать новый
| История изменений
| Статистика
| ? Помощь
Sanun tiile sarnaižen
Информант(ы):
Карпов Никанор Леонтьевич, 1897
место записи:
Ладва (Ladv), Подпорожский р-н, Ленинградская обл.,
Источник:
Язык и народ: тексты и комментарии, 2002, с. 69
Sanun tiile sarnaižen
вепсский
Средневепсский западный
Eliba uk da ak. Oli mugoine ak, nimidä ii ugodi tehta. Ak hänuu vorčib. Ii teda kut izbavd’as akaspäi necišpäi. Mäni mecha, mecas löuzi süvän diki karan. Nnu i tuli i akale pagižeb: «Ak tämbei olin' mecas i nägin' karas dengoid’ diki äjan». «Mijak ed tond, mijak ed tond?» «Minä en zavidni olend, en tond, a sinä, homen ozutan karan da ota».
Toižou päivou akan vüi mecha, karannoks, necen karan ozut’. Akan lasket’ sinnä. Kar süvä ku iisa libuda tagaz. Akan jät’ karha. Päzui akas. Sutkad oli dei žal’ tegihez akan. Mäni toižou peivou noranke. Norha pani skamn’aižen. Ak leta tagaz, muite ii sa libuda. Noran pästi sinnä skamn’aiženke. Vedab tagaz ka ii voi vedada nikut. Lopuil’ kingitihe ka vedi čortan sarvideke. Čortan vedi ka mužik pöl’gastui, tuukib tagaz. Hän sanub: «Minä hot’ min’ andan dengoid’, vaiše ala tuukeida». Mugoine ak putui sinna entä ken. Hot’ kuna ličoimoi ka kaikjal lüudab, kaikjal vorčib, minii ii sa eläda.