ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Epäuško ta tottelomattomuš

Epäuško ta tottelomattomuš

карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный севернокарельский
7Šentäh, niin kuin Pyhä Henki šanou: – Još työ tänäpiänä kuuletta Jumalan iänen, 8elkyä koventakkua šytäntä, niin kuin ruattih tiän tuatot, konša nouštih Jumalua vaštah ta kuoteltih Hänen tirppamista tyhjäššä muašša. 9Šielä hyö kuoteltih Miun tirppamista, šanou Jumala, ta šuatih nelläkymmentä vuotta nähä, mitä Mie heilä ruavoin.

10 Mie vihaššuin šiih ihmispolveh ta šanoin: "Aina hyö ekšytäh šytämeššäh". Hyö ei tahottu kulkie Miun teitä, 11 ta niin Mie vihoissani pošiuvuin, jotta konšana hyö ei piäššä Miun lepopaikkah.

12 Varokkua, vellet, jotta kenkänä teistä ei ois šytämeššäh paha ta epäuškoni, niin jotta jättäis elävän Jumalan.

13Lujentakkua toini toista pisymäh ušošša šini, kuni vielä šanotah "tänäpiänä", jotta riähkä ei muanittais ketänä teistä eikä koventais kenenkänä šytäntä.

14 Meilä on šama oša Hristossan kera, kun vain loppuh šuate pisymmä šiinä ušošša, mi meilä on ollun jo alušta šuate. 15 Pyhissä Kirjutukšissa šanotah: – Još työ tänäpiänä kuuletta Jumalan iänen, elkyä koventakkua šytäntä, niin kuin ruattih tiän tuatot šilloin, konša nouštih Jumalua vaštah.

16 Ket kuultih Jumalan iäni, ka kumminki nouštih Häntä vaštah? Kaikki ne, ket Moissein juohattamina oli lähetty pois Jegiptistä.

17 Kellä Jumala oli vihoissah nelläkymmentä vuotta? Niillä, ket lankettih riähkäh ta kuoltih tyhjäh muah.

18Kellä Jumala pošiutu, jotta hyö ei piäššä Hänen lepopaikkah? Niillä, ket oltih tottelomattomie.

19Täštä niämmä, jotta hyö ei piäšty šinne, šentäh kun ei ušottu.

4
1 Jumalan lupauš, jotta piäšemmä Hänen lepopaikkah, on vielä voimašša. Šentäh varokkua, jotta yksikänä teistä ei jäis joukošta.


2Myöhän niise kuulima hyvän šanoman aivan niin kuin nuo entisajan ihmiset tyhjäššä muašša. Heilä ei kuitenki ollun mitänä hyötyö šanomašta, kumpasen hyö kuultih. Hyö niätšen ei ušottu šitä, ta šentäh še ei šulautun heih.

3Ka myö, ket ušomma, piäšemmä luvattuh lepopaikkah. Noista tyhjäh muah jiänehistä Jumala šano: – Ta niin Mie vihoissani pošiuvuin, jotta konšana hyö ei piäššä Miun lepopaikkah. Jumala jätti hiät lepopaikan ulkopuolella, vaikka še oli jo valmehena muailman luatimisešta šuate.

4Onhan Pyhissä Kirjutukšissa šanottu šeiččemenneštä päiväštä: "Šeiččementenä päivänä Jumala levähteli kaikista omista ruatoloista".

5 A ylempänä mainitušša kohašša šanotah: "Konšana hyö ei piäššä Miun lepopaikkah".

6 Ne, ket muinoin kuultih hyvä šanoma, ei piäšty šinne, šentäh kun ei ušottu. Kuitenki on varma, jotta eryähät piäššäh šinne.
7 Šentäh Jumala ašetti uuvven päivän, kumpasešta šanotah "tänäpiänä". Hiän niätšen äijyä myöhemmin šano Tuavitan šuulla nämä šanat: – Konša työ tänäpiänä kuuletta Hänen iänen, elkyä koventakkua omua šytäntä.

8Kun jo Jošua ois vienyn entisajan rahvahan lepopaikkah, Jumala ei pakajais toisešta, myöhemmäštä päiväštä.

9Niin jotta Jumalan rahvahalla on vielä pyhänpäivän lepo ieššä.

10Ken piäšöy lepopaikkah, še šuau levähellä kaikkien omien ruatojen jälkeh, niin kuin Jumalaki omien ruatojen jälkeh.

11 Niin jotta piäšyštäytykkä kaikin voimin tuoh lepoh. Elkäh kenkänä lankekkah ta elkäh jiäkäh matan varrella, niin kuin nuo entisajan tottelomattomat ihmiset ruattih.

12Jumalan šana on elävä ta voimakaš. Še on terävämpi kuin mikänä kakšiteräni miekka. Še isköy šyväh ta erottau mielen ta henken, nivelet ta luijen ytimet. Še tuou näkyvih miän šiämen tahot ta mielet.

13Jumalalta ei voi peittyä mitänä. Kaikki, mi on olomašša, on pal'l'ašta ta alačointa Hänen šilmissä. Hänellä miän pitäy šeloštua koko miän elämä.

Послание ап. Павла к Евреям. 3:7-19 - 4:1-13

русский
7 Почему, как говорит Дух Святый, ныне, когда услышите глас Его, 8 не ожесточите сердец ваших, как во время ропота, в день искушения в пустыне, 9 где искушали Меня отцы ваши, испытывали Меня, и видели дела Мои сорок лет.

10 Посему Я вознегодовал на оный род и сказал: непрестанно заблуждаются сердцем, не познали они путей Моих; 11 посему Я поклялся во гневе Моем, что они не войдут в покой Мой.

12 Смотрите, братия, чтобы не было в ком из вас сердца лукавого и неверного, дабы вам не отступить от Бога живаго.

13 Но наставляйте друг друга каждый день, доколе можно говорить: "ныне", чтобы кто из вас не ожесточился, обольстившись грехом.

14 Ибо мы сделались причастниками Христу, если только начатую жизнь твердо сохраним до конца, 15 доколе говорится: "ныне, когда услышите глас Его, не ожесточите сердец ваших, как во время ропота".

16 Ибо некоторые из слышавших возроптали; но не все вышедшие из Египта с Моисеем.

17 На кого же негодовал Он сорок лет? Не на согрешивших ли, которых кости пали в пустыне?

18 Против кого же клялся, что не войдут в покой Его, как не против непокорных?

19 Итак видим, что они не могли войти за неверие.

4
1 Посему будем опасаться, чтобы, когда еще остается обетование войти в покой Его, не оказался кто из вас опоздавшим.


2 Ибо и нам оно возвещено, как и тем; но не принесло им пользы слово слышанное, не растворенное верою слышавших.

3 А входим в покой мы уверовавшие, так как Он сказал: "Я поклялся в гневе Моем, что они не войдут в покой Мой", хотя дела Его были совершены еще в начале мира.

4 Ибо негде сказано о седьмом дне так: и почил Бог в день седьмый от всех дел Своих.

5 И еще здесь: "не войдут в покой Мой".

6 Итак, как некоторым остается войти в него, а те, которым прежде возвещено, не вошли в него за непокорность, 7 то еще определяет некоторый день, "ныне", говоря через Давида, после столь долгого времени, как выше сказано: "ныне, когда услышите глас Его, не ожесточите сердец ваших".

8 Ибо если бы Иисус Навин доставил им покой, то не было бы сказано после того о другом дне.

9 Посему для народа Божия еще остается субботство.

10 Ибо, кто вошел в покой Его, тот и сам успокоился от дел своих, как и Бог от Своих.

11 Итак постараемся войти в покой оный, чтобы кто по тому же примеру не впал в непокорность.

12 Ибо слово Божие живо и действенно и острее всякого меча обоюдоострого: оно проникает до разделения души и духа, составов и мозгов, и судит помышления и намерения сердечные.

13 И нет твари, сокровенной от Него, но все обнажено и открыто перед очами Его: Ему дадим отчет.