Voik
        
        
        Veps
                
Central Western Veps
                
      
             Poručiba minun vouktan voudeižen-se,
 
  krasnijan da krasoteižen
 
  rodimijad da roditel’ad,
 
  kal’hed da kandjeihuded
 
  minun vouktan da voudeižen-se. 
 
 Minä krasuimoi i likuimoi
 
  ičiin’ dubovijou da laveižuu-se
 
  rodimijoide roditel'oide
 
  čomas da čogeižes-se. 
 
 Rodimijad tii roditel’ad,
 
  kal’hed da kand’jeihuded,
 
  kacuhtagateske minun gor’o-gor'kijan päle-se. 
 
 Poručeičitei vouktan voudeižen ka
 
  verhale vilule da randeižele-se,
 
  diki edaheižele ka. 
 
 Verhad vilud armoižed-ne lin’das,
 
  ii rodimijan roditel’an armod-ne lin’goi,
 
  lin’das verhad vilud armoižed-ne,
 
  kiven da kinkčed-ne,
 
  roudan da kovučed-ne. 
 
 Sötei da tatoihudem,
 
  kutag minei linneb n’ugu erigata-se
 
  ičemoi kal’hez dа kanzeižes-se. 
 
 Sötei sinä da čižoihudem,
 
  kacuhtaške minun gor’o-gor'kijan päle-se,
 
  otaške šä minun vouged da voudeine-se,
 
  krasnii da krasoteine-se. 
 
 Aigoin’ mäned vos’kal’hel da praznikeižele-se,
 
  ka krasuižoitaške i likuižoita
 
  minun vouged da voudeine-se,
 
  krasnii da krasoteine-se,
 
  alaske sinä da unohta. 
 
 Paštaškandeb vouged peiveihut-se,
 
  minä verhou viluu randeižuu-se,
 
  hot’ l’ämbitab kaidad minun hardeižed-ne. 
 
 Sötei sinä čižeihudem,
 
  ala si’ä unohta krasuižoitta i likuižoitta
 
  kut i ičiin’ vouged voudeižen-se,
 
  muga i minun vouged voudeine.  
      
            
 
                       
            
            
            
        Причитание (свадебное)
    
        Russian
    
      
        Отдали мою белую волюшку,
 
 красную да красотушку
 
 родимые да родители,
 
 дорогие да кормильцы
 
 мою белую да волюшку. 
 
 Я красовалась и ликовала
 
 на своем дубовом да на полу,
 
 у родимых родителей
 
 в красном да уголочке. 
 
 Родимые вы родители,
 
 дорогие да кормильцы,
 
 посмотрите на меня, горе горькое. 
 
 Отдали белую волюшку
 
 на чужую холодную сторонушку,
 
 очень дальнюю. 
 
 Чужие холодные ласки там будут,
 
 не будет ласки родимых родителей,
 
 будут чужие холодные ласки,
 
 жесткие, как камень,
 
 твердые, как железо. 
 
 Родимые матушка да батюшка,
 
 как мне теперь разлучиться
 
 со своей дорогой семеюшкой. 
 
 Родимая ты сестричка,
 
 посмотри на меня, горе горькое,
 
 возьми ты мою белую да волюшку,
 
 красную да красотушку. 
 
 Может, пойдешь на годовой праздничек,
 
 так укрась да порадуй
 
 мою белую да волюшку,
 
 красную да красотушку,
 
 не забудь ты. 
 
 Засветит ясное солнышко,
 
 я на чужой холодной сторонушке,
 
 хоть погреет мои узкие плечики. 
 
 Родимая ты сестричка,
 
 не забудь ты украсить да порадовать
 
 мою белую волюшку,
 
 как и свою белую волюшку.