Sanad i virkehed vepsän kelel. Starin kanzan polhe.
        
        
        вепсский
                
Средневепсский западный
                
      
             - Ka sä pagižed lüdikš? 
 
 - Ka maltan! Minä devuškoi elin’ v čudskom meste. 
 
 - Ka a sinun tat pagiži? 
 
 - Kutak, tat dei mam mol’embad čudskijad ol’dihe. Mamoi-sę oil Sür’gäspäi. 
 
 - Sanu minei erasid sanoid. 
 
 - Vezi om kül’m, kaiktäna om ma. Rata ka rabotat’. 
 
 - Sinä radoid ende? 
 
 - Radoin’. Minä vanh olen ka en rada. 
 
 Luda hein sabrha. 
 
 Lituukal heinad nit’t’a. 
 
 Mina nitin’ lituukal. Hö mändihe nit’maha. 
 
 - Kus kuivatadihe leibid? 
 
 - Rihel pidäb kuivatada leib. 
 
 - Kut sanutas ‘дерево, шесть’? 
 
 – Puu, kuuz’. 
 
 Kuuz’ sormed. 
 
 Mina paginan kuul’en. 
 
 Luu. 
 
 Sä, lumi astub. Ahavod iile. Tün’ om. Lavan pühkin’. 
 
 - A kut sanuda: ‘голова, волосы’? 
 
 – Pä da hibused. 
 
 - Sapkas om jaug. Säręd kožanijas sapkas. ‘Голос’ ka än’. Min mä radoin’ - kirjutid? 
 
 - Kut sanuda: ‘наоборот’? 
 
 - Kändin’ murnale storonale. 
 
 – Mina sindai hädan. 
 
 – Sanun völ: märal märitas kagran, ozran. Nece käzi om oiged, nece vär. Mända mehel’e. Volnuha – sen’. Mina kaiken tedan. Hän om melev mužik. Sarafonas om räcin. Pidäb juda. Pidäb tuda leibad. Lüda – bit’. Süda – jest’. Müda – prodat’. Hän tuli kodihe mühä. Pidäb prihaižen otta kodihe. Mina tänna tulin’. Ala tul’e tänna. 
 
 - Sina enččen elon muštad völ? Ken kodiš oli? 
 
 - En mušta. Mi sinei pidäb? 
 
 - Kelen otta. 
 
 - Ka kut keleta eläda? Lähtob kut kel’ ka tagaze ei mänę. 
 
 - Kut sina endę elid? Keda kanzas oli? 
 
 - Koume sizart oli: Dun’ka, Okša, Usten’, Ol’onk... Velled Van’ka da Ondrii, oma mas. Amu jo kounuded. 
 
 - Sinun tat min radoi? 
 
 - Podr’adas, pili haugod da vedi. Hebo ved oli. 
 
 - Üks’ ili kaks’ hebod oli? 
 
 - Üks’ hebo, lehmid’ koume oli. Lambhid’ en mušta. Kanoid’ pol’küme oli. Sigoid’ siloi ei pidetud. 
 
 - A sina kudoid kodiš? 
 
 - Ved’ kons-ka kudoin’ vähäižel. Kezau heinäd haravoičin’, rahnoin’, leibäd mužikanke obereičin’: rugiž, kagr, ozr. 
 
 - Mil rahnoid? 
 
 - Sirpüu. 
 
 - Teil om kaži? 
 
 - Om. Vauged - Vil’ka om vauged kaži. 
 
 - Mina magattaha panemei. Sid’ om kravat’. Päčile lähtęn da. Päčil’ lämbitamoi. 
 
 - Sinä iče libud päčile? 
 
 - Iče...  
      
            
 
                       
            
            
            
        Слова и фразы на вепсском языке. Рассказ о семье
    
        русский
    
      
        – Так ты говоришь по-вепсски? 
 
 – Так понимаю! Я девушкой в чудском крае жила. 
 
 – А твой отец говорил [по-вепсски]? 
 
 – А как же, отец и мать, оба были из чуди. Мама-то была из Сюрьги. 
 
 – Скажи мне некоторые слова. 
 
 – Вода холодная, везде земля. Rata так ‘работать’. 
 
 – Ты раньше работала? 
 
 – Работала. Я теперь старая, так не работаю. 
 
 Положить сено в зарод. 
 
 Литовкой косить траву. 
 
 Я косила литовкой. Они пошли косить. 
 
 – Где хлеб сушили? 
 
 – Хлеб надо сушить в риге. 
 
 – Как говорят – дерево, шесть? 
 
 – Дерево, шесть. 
 
 Шесть пальцев. 
 
 Я разговор слышу. 
 
 Кость. 
 
 Погода, снег идет. Ветра нет. Спокойно. Пол я подмела. 
 
 – А как сказать: ‘голова, волосы’? 
 
 – Голова и волосы. 
 
 – На ноге сапог. В сапоге кожаные голенища. ‘Голос’ так än’. Что я делаю, записал? 
 
 
 – Как сказать: ‘наоборот’? 
 
 – Я перевернул на левую сторону. 
 
 - Я тебя прогоню. 
 
 – Еще скажу: мерой меряют овес, ячмень. Эта рука правая, эта левая. Выйти замуж. Волнушка – гриб для соления. Я все знаю. Он умный мужик. В сарафане есть станушка. Надо пить. Надо принести хлеба. Lüda – ‘бить’. Süda – ‘есть’. Müda – ‘продать’. Он пришел домой поздно. Надо мальчика взять домой. Я пришла сюда. Ты не приходи сюда. 
 
 
 – А ты помнишь прежнюю жизнь? Кто дома был? 
 
 – Не помню. Что тебе надо? 
 
 – Язык взять. 
 
 – Так как без языка жить? Язык выйдет, так обратно не зайдет. 
 
 – Как ты жила? Кто в семье был? 
 
 – Три сестры было: Дунька, Окся, Аленка… Братья Ванька да Андрей, уже  в земле. Давно уже умерли. 
 
 – Чем твой отец занимался? 
 
 – На подряде был, пилил дрова да возил. Лошадь ведь была. 
 
 – Одна или две лошади было? 
 
 – Одна лошадь, три коровы было. Овец не помню. Куриц было полдесятка. Свиней тогда не держали. 
 
 – А ты дома ткала? 
 
 – Ведь когда, так и ткала немного. Летом сено сгребала, жала серпом, хлеб с мужем убирала: рожь, овес, ячмень. 
 
 – Чем жали? 
 
 – Серпом. 
 
 – У вас есть кошка? 
 
 – Есть. Белая – Вилька – белая кошка. 
 
 – Я спать укладываюсь. Тут кровать. Пойду на печь. На печи погреюсь. 
 
 – Ты сама поднимешься на печь? 
 
 – Сама.