Semenzimaa mö tatamu rughen
        
        
        вепсский
                
Южновепсский
                
      
             Semenzimaa mö tatamu rughen kezandho i vaamičimaa paraa hebool’. 
 
 Mä ägestin’, hän vezad koloti. 
 
 Pimedhasaa mö sigaa radoomaa. 
 
 I tata käeli näahtamha tagemba kagrad. 
 
 Kagr ani čoma, kagran necen kon’di, mäžotab, söb. 
 
 Hän i basib: «Ajagam mö sina öks, ödügam hebool’». – «Ajagam». 
 
 
 Ajahtimaa mö ani vähäžen, vastha putui mužik da ak. 
 
 Mö i basimaa: «Ištkahat meiden heboole i ajagat kod’he». 
 
 «Vömaa» – basiba. 
 
 Hö ištuihe, ajooba, a mö mänimaa jägaa sina. 
 
 Mänimaa kagralest, ani pahoo södud. Kagr pit’k’, mužikan pitte mugoo. 
 
 Tata i basib mine: «Mä san haagood’ öks’ lämoon tehtes magates, a sä, – basib, – rahno nece sötätiž, mihe tehta lämoo kagrha». 
 
 Mä kaiken rahnoon’ necen kagran i snapuužed kogho panin’ suslonoile kuhlile. Hän lämoon’ teg’, keitimaa kašad, söhtimaa i pandaaze tarbiž, pimed. 
 
 Hän basib: «Tuhahtoitaške oružjaspää kerd». 
 
 Mina ku tuhahtoitan, mi-se mäžegan’ korbes, logas sires metrad kümnen i vaikištui. 
 
 Tata i basib: «Enamb ii tulo, pangaazem». 
 
 Panimoo. Homencoo noožimaa, päävoo jo noozeškaaz’. 
 
 Tata kuzele läks’ lämoopää i basib: «Libu pigemba». 
 
 Mä san: «Mibak?». – «Ka näge, basib, sä ed dorahnnu kagrad-se». 
 
 Mä san: «Nimittušt sötatišt en jätand, kaiken rohnoon’». – «Enamb sida täluu södut, kaik södut kondjaa». 
 
 Čut’ meid kon’d’i ičtamoo ii sönu lämool’.  
      
            
 
                       
            
            
            
        Сеяли мы с отцом рожь
    
        русский
    
      
        Сеяли мы с отцом рожь на паровом поле, подготовляли пар на двух лошадях. 
 
 Я боронил, а он ростки выколачивал.
 
 До темноты мы там работали.
 
 Отец сходил дальше посмотреть овес.
 
 Овес хороший, но этот овес медведь мнет и ест.
 
 Он [отец] и говорит: «Поедем мы туда к ночи, переночуем там с лошадьми». – «Поедем». 
 
 Проехали мы немного, встретились нам мужчина и женщина.
 
 Мы и говорим: «Садитесь на наших лошадей и поезжайте домой».
 
 «Отвезем», – говорят. 
 
 Они сели и уехали, а мы пошли пешком туда.
 
 Пришли к овсу, овес очень сильно поеден. Овес высокий, высотой с человека. 
 
 Отец и говорит мне: «Я принесу дров для костра (когда будем ночью сдать), а ты дожни то место, где медведь овес поел, где костер разведем».
 
 Я весь этот овес сжал и поставил снопы в суслоны.Он костер развел, сварили мы каши, поели, и спать нужно лечь, уже темно. 
 
 Он говорит: «Трахни-ка ты разок из ружья».
 
 Я как трахнул, что-то затрещало в лесу, в метрах десяти, замолчал.
 
 Отец и говорит: «Больше не придет, давай ложиться».
 
 Легли.Утром встали, солнце уже всходит. 
 
 Отец отошел от костра по надобности и говорит: «Вставай скорей».
 
 Я говорю: «Что такое?».– «Смотри, ты, же не дожал овса-то». 
 
 Я говорю: «Никакого объеденного места я не оставил, все выжал».– «Еще больше прежнего съедено, медведь все съел». 
 
 Чуть нас самих медведь не съел у костра.