Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Mi̬as’l’enčan’ed’el’illä...
Mi̬as’l’enčan’ed’el’illä...
карельский: собственно карельское наречие
Весьегонский
- Mi̬as’l’enča
n’ed’el’illä jogo kylässä on oma päivä , konže s’ih kyläh ajetah lähiz’is’tä kyl’is’tä , a rod’n’akunda i edähiän’dä , täh kyläh čuri̬amah i gos’t’iečemah .
Molodoit ajellah Mi̬as’l’enčana gos’t’ih mučon rowd’inalla i toiz’ih kyl’ih , missä on rod’n’akunda .
Šuurešša pyhässä nuorda muččuo laškietah yhtä kod’ih , rowd’inalla , n’ed’el’iks’i kaheks’i .
Štobi min’n’a ei laiskewduis’ , mi̬atko andaw hän’ellä kez’rätä pelvašta , a langat tuwva šulahaz’en taloh .
Missä min’n’a on miel’ehin’e mi̬atkolla , s’ielä pelvašta l’iew keralla vähembi , missä ew miel’ehin’e – enämbi .
Nuor’i muččo ihaštuw , kod’ih ei aššu , a hyppiäw .
Vielä ei keer’in har’jawduo hiän šulahaz’en taloh , vierahah kyläh , missä vähä kedä i t’iedäw .
Oma randa !
Ei nar’ekoin šanta : ”Oma randa – rodnoi mi̬amo , vieraš randa - mi̬amond’ima ”.
Kačot , päivän - toiz’en nuor’i muččo eläw ti̬atošša i mi̬amošša , a hän’ellä jäl’l’es’t’i i šulahan’e kabahtaw : igävä l’ien’i mučotta .
A ken viini̬a šuvaččow , s’e i toiz’ičči tulow : t’iedäw , što vävyö ei vain yhellä či̬ajulla juottamah ruveta .
T’ied’el’emäh nuorda muččuo tullah päiväkezroh tytöt – hän’en tovarkat .
Pagini̬a , pagini̬a heilä , ei ši̬a loppie !
Ollow mučolla paha el’iä šulahaz’ešša , täh näh muččo omi̬a elän’d’iä ei šanele : t’iijuššetah šulahaz’en rod’it’el’at – elän’d’iä ei l’ie .
T’irpi̬a pidäw vuoži - toin’e , har’jawduo , a s’iidä , mil’l’eh , voit i vaštah kuot’ella šanuo .
Vain ti̬atolla da mi̬amolla nuor’i muččo avi̬aw kaiken hengen , a n’et n’ikellä n’imidä ei šanota .
Ollow yl’en kargie tyttär’ellä elän’dä , ti̬atto humalaz’en piässä rubiew pakkuomah vävyö äbäzöijä muččuo , ei andi̬a rod’it’el’oilla hän’dä abewtti̬a .
Ei yl’en himota mučolla šulahaz’en kod’ih , no tul’i aiga männä .
Ki̬alaw hiän vywht’ilöinke vierahalla rannalla .
Harvah mi̬atko pagiz’ow min’n’anke kuin omanke tyttär’enke .
Ožakaš s’e min’n’a , kumbaz’ella moin’e mi̬atko .
A ti̬agiemma jogo n’euvonda mi̬atkon šanuočow abienke .
Työn’däw mi̬atko min’n’ia aittah si̬aharuo vaš , a min’n’a vielä ei t’iijä , missä mi viruw , ei löwvä , tulow n’iin , mi̬atko abienke šanow : ”Kunne työnnän – šuu šalbi̬a , s’il’mät avi̬a ”.
T’irpi̬a pidäw .
Keviä puoleh äijä ri̬aduo kudomiz’enke , a s’iidä , tul’i keviä – ri̬ado pellošša .
Sygyzyn ši̬at mi̬amozen luoh et puutu .
Mudi̬anžena pri̬azn’iekkapäivänä pyrgiw päiväčin hyppiäl’d’iä kodvaz’eks’i , no i s’e harvah laškietah : ”Tois’s’piän vaibuhuoh myttynän’e ri̬adaja l’iet ?”
Sygyzyllä , konže ri̬avot loppiečetah , konže ruvetah žiivatti̬a is’kemäh , ti̬ašen n’ed’el’iz’eks’i laškietah nuor’en mučon ”kiiškoilla ”.
Ti̬atto is’köw važan , lammašta , a mi̬amo äbäzöiččöw tytär’dä , kumban’e kezän aloh laihtu i vähemmän rubei nagramah .
Kois’s’a hiän syöl’däw kylläl’d’i , ei n’ikedä vari̬a , a šulahaz’en talošša mi̬atko ei hairaha l’iigi̬a pali̬a panna .
Ka n’iin i el’et’t’ih .
Proid’iw vuotta kymmen’en , mučolla l’ietäh lapšet , jo ei l’ie mois’t’a himuo lapšišta hypätä ti̬aton da mi̬amon luoh .
Da i mi̬atko vanhenow , pyör’iw vain kiwgi̬an luona i lapšie kaččow , piestuiččow .
A lapšet i mi̬atkolla armahat vunukkaz’et .
Lapšie myöt i min’n’anke rubiew paremmin elämäh .
El’etäh hyö vuotta kaks’ikymmen’dä , muččo rowd’inalla ajelow keeran vuuvešša , äijä kaks’i i s’e pri̬azn’iekkana .
Hiän jo l’iew ti̬agiez’eh iče emän’dä talošša , a d’iedon da bi̬abon luoh hypelläh konža to nuoren mučon poijat i tyttär’et .
Mi̬as’l’enčan’ed’el’illä...
карельский: собственно карельское наречие
Весьегонский