Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Gord’ejou da Naamou puututtih pl’enah
Gord’ejou da Naamou puututtih pl’enah
карельский: людиковское наречие
Южнолюдиковский (святозерский)
– Nu
a vot sigä , Priäžäs , ambuttih ... beluoit , ken puuttui sinnä pl’enah ?
Aambuttih , kačo kudaj oli puuttunu .
Da sit kačo hüö ol’d’ih ühtes .
Pogostaliäi lähtedih krasnopartizanad da Gord’ejou , hüö meiden ker ku kävel’t’t’ih meččäd müöti , ei meiden kera , mužikuoiden kera , meiden sigä rozvetkah to Viidanale to Kaškanahpiäi Šoltoz’erahpiäi kävel’t’t’ih kai .
Nu a hüö lähtedih , a meiden sanottih : ”Läkäd müö tänne !”
”Müö , sanou , emme lähte teiden kera müö l’ähtemme kahtei ” - se Gord’ejou da Naumou ku lähtedih kahtei .
Hüö heitettiheze Pühärveh , da siit tul’d’ih kodih da pl’enah puututtih .
Viedih heit Priäžäh , sigä sutkat pidettih dai heit ambuttih .
Lietemägeh viedih dai ambuttih beeluoit , nu , da siit ambuttih .
Vie oli mužikke se glupovatuoi vai miliennou , Säpikse kirguttih , beeluoid ned ambuttih tožo Lietemägeh .
Siit Kotam Miša ambut’t’ih tožo häi oli bedn’akuoin kamit’etas , kous sluužii , se tožo beluoit ambuttih Priäžäs .
Siid meiden , kudamad ol’d’ih krasnuois iče puututtih , d heid ambuttihgi - Gord’ejevad da Naumovat .
– A kui hüö puututtih , ken sanuoi ?
Sille Gord’ejovale ?
Ka hüö iče duumali ...
Heile vot neče saneli d’älgele ...
Kouz tuli ne iškehiži rozvetkah kävüttih kai sigäl .
Vie Vierniemel lähtedih .
Oli D’ermolajou , Fed’an Timuoi oli , Mürün Okku oli , siid oli se Gord’ejou Mit’t’u , Naumovat , häi ku d’uoksou , se Gordejou Mit’t’u ka sanou : ”Pal Ivanič , emme lähte , sanou , lidnah , sanou .
Meiden d’äd’ä , sanuoi Burakovan ül’en äi , sanou , voiskat tulou dai kai da , sanou .
Ei ambuta ”.
A minum mužikke sanou ka matil hänele d’ernii : ”Idi , sanou , dl’a men’a sanou hot’ ti znaeš kuda sanou !
Minun , sanou , d’iätitte küläh minä tulin , sanou ”.
Nu sit ku hüö , kačo , lähtedih sinnä kai poikki d’ärves hüö veneh heil .
Tul’d’ih tänne , kai tul’d’ih ühtez , dai minum mužikke tuli .
Heil oli dogovornosti sanou : olemme küläz dai lähtemme sanou ühtes iäres .
En tiä mi päivid oli siit .
Tuldah belovard’eičat .
Ku tuldah küläh ned lähtedih , Kondrat’ou , Gord’ejou , Fed’an Timuoi , D’ermolajou .
Hüö varevuttih heid - dai poikki d’ärves venehel , a minum mužikkat siit hüö ei vuotettu .
Nu müö ehtässuai ištuimme kodis .
”Oi , sanou , pidäu lähtäi iäre ”.
Keväd nu vil on d’ärves , ej ole d’iät .
Ka minä turkin piäle , paikan piäh dai pojehal provodimmah .
Pelduoid müöti astumme loitoči , štobi ni ken ei nägiiš , ni küläs ni ken .
Astuimme pelduoid müöti loitoči mänemme kuh se heil pagištu što Vierniemeh mänemme štobi siit venehel .
Tulimme Vierniemeh - heid ej ole , hüö ajettu d’o akuoiden ker sinnä poikki d’ärves .
Müö d’ärilleh küläh .
Minun ukko d’iäu suarelloh lähikse , mille sanou : ”Mäne külän n’okkah .
Miidne veneh puuttunou , ota moine da tule sanou randammüödäh täh venehel ”.
Dai minä neččida randam müödäh astun , tulen külän n’okkah .
Venehen kačon on ükse suur , em voi tüötä .
Toižen tüöndän , dai minä sem venehen tüöndän , airod on dai kai .
Dai ajan sinne suaren n’okkah , suarelloh , kuz d’iäi minum mužikke .
Otan dai veneheh , veneh puutui luošto .
Mustah niemeh pidäu ajada , kunne on heil dogovornosti azuttu mändä .
Häi soudau , minä vezid viškon .
Horošo , što rengi vie oli venehez , da siit soudau kaku , ned belovard’eičat kouz ajettih sigä .
Bohatuois Ždanovas - tuli da kai pirulid vai entiä midä ruatah , meile dielod ielo nu .
Dai randah sinä müö .
A minä em mušta , niemen tagakse , Gord’ejov vastah hupnii : ”Раl Ivanič , tiedädgo midä ?”– sanou .
- ”Midä ? Kačo , sanou , nügü siit , tüö sanou dovarišad minun d’iätitte ?”, sanou .
- ” Siks d’iätimme , belovard’eičat k ajettih , müö dumaimme , što sinä , sanou , ende meid lähtit iäres , ku nägimme ...”
- Minä , sanou , nägin , ka enhäi minä voi tänne lähtäi : pidäu sanou dielot kai spruavida .
Nu i vot , häi sanou : ”Ka , Pal Ivanič , emme lähte , sanou .
Meiden diädö sanou Burakou d’äd’ä sanou da Tan’a , ül’en äi voiskat tuli , sanou .
Älä lähte , sanou ”.
Pauši sanou : ”Minä en d’iä teile ”!
Ku häntte matil d’erniu !
”Pidänöu , sanou , d’iägäd libo ruakad midä tahto , a idi , sanou , od men’a sanou ...
Ja sanou vas ne sluušaju .
Idit’e kudi vi hočet’e !”
Dai müö siit heit provodiimme , lähtedäh .
Mille sanou : ”Älä lähte luoštol venehel , uppou .
Pangat , sanou , mängäd akat kaikin sinne , kolmei olemme , ühteh veneheh neče veneh , sanou , sidogad d’älgeh ”.
Pädiiž meile hot’ sinnä lükaitä , ka vie žiäli , näge , tuomme küläh venehen , kenen oli ristitün veneh .
Mužikad lähtedih meis , entiä kunna sinne meččäh lähtedih müö iäre , ajamme venehel .
Venehen pahan d’älgeh siduoimme .
I tulemme sih külän n’okkah , lähtimme ken kunnagi , pagižem : ”Oi , lähtemmego - peldoluoid müöti vai küläd müöti lähtemme ?...
A läkämme ...sanou nügü üö...”
On ka kevätüö , on valgei sigä nähtäh kudamat on nene pandu postat net piälikkö naznačii häi d’ežurnuoit karavuulah starikuoit , müö ül’embäšte riädud müöti alahašte .
Siid dokažittih meidempiäle sanou : ”Krasnarmeičan akat , sanou , käveltäh da krasnarmeičat turkiis küläd müöti , sanou , heit pidäu arestuida ”.
A müö sinne astuime kodillüöi tulimme .
Siit tulem minä kodih .
Ka buabuška sanou meiden , sanou , ainoz itkin da kačuoin ikkunas kui veneh mänöu Mustahniemeh , kui Mustahniemeh veneh mänöu .
Kačon , sanou , d’o d’ärilleh tulette , n’ügü , sanou , hengiz oldah slava t’ebe hospodi .
Lapsed , näge , on da kaks laste da kai ka vahnale d’iäd da nügü , sanou .
Poige lähti , dai ku mučuoi sinne tapetanneh , kui minä elän lapsiden ker .
Da siit opät’ kodih sih tulimme , da midä , davai elädä čihkutamme elämme da ...
– A Burakou puuttui sinne pl’enah vai ei ?
Ei puuttunu häi .
Sil kieral hüö oli mändü lidnah ...
Gord’ejou da Naumou d’iädih , da siit tul’d’ih da sit heit arestuittih .
Naumovan viei t’el’egäl oma tuatto Priäžäh , omal hebol , a Gord’ejou dalgai mäni dai heit sigä .
En tiä , suobatte vai mi oli .
Arestuittih pr’amo , doprosittih vai ei doprosittu .
Se oli nečis arestanskuoi Markovas alahan .
Nu a ned oli vie Naumovile rodn’at se Markovan .
Neče , nu , vahn d’ oli häi entiä Kokkoilaspiäi vai kuz oli otettu nu , siit se Mašačii saneli d’algele .
Sanou , doprašivaittih üks kiere ...nu , alahan da lat’ad on harvad eihäi ni mi azuttu siimentan ker da kai .
Sanou , meile žiäli , kundelemme mid ehki sanou küzeltäh net fiinat , sanou , heil .
En tiä , sanou ,midä küzel’t’t’ih , salbattih .
Nu siid müö sanoimme ka , vougo hot’ vie čaajud andai , end ehtän , andettih čaajud müö .
Anduoimme sinnä , sanou , otettih .
Siit pühämpäin huondeksen , nügü , sanou , paštoimme piiraid da kai , omankande .
Ka minä , sanou , mänen sigä d’ežurnuoile sanou : ”Vougo , sanou , meile andai nenile miehile , sanou , piirait , sanou , süötämme sanou andai gostin’čče heile ”.
- ”Eihäi , sanou , emändä , sua andai , hüö , sanou , d’o on süötetüt ”, - sanou .
- ”Nu , ozuta , sanou , minule midä ehki ruatah ”.
A sigä oli podvaalas üks pieni ikkunaine , i neč oli kravatti , sanou , miel sigä , ende sanou kezäl magažimme da kai .
Mille uksen avaideli ikkunaižes , ei kaikked avainu se d’ežurnuoi , avaiži .
Hüö oli sanou vastai tartuttu , se Naumou i Gord’ou , sanow , lapastettuheze sanou entiä , magattih vai midä sanou siit kravattikuluižel .
I huondeksel nügü sanou muga , sit pereživaičemme k omam muan rahvaz da kai ka midä rodiheze .
Üöd em magada , sanou , moine žiäli , sanou .
Nu huondekselpäi vai zavodii nosta enzimäžargen tul’d’ih , sanou , mugomat nene oficeerad vai entiä mit sinižis sanou oldah ka .
No uksen avaiži d’ežurnuoi : ”Nu , vihodit’e !Lähtegäthäi , sanou , sigä iäres !”
Miehet , sanou , lähtedih , i müö kačomme ikkunas midä rodih .
Kaks net vojennuoid oficeerad , d’älgeh Gord’ejou pandih ende , pienembe Naumov d’älgeh , i üliči kül’än sinne sanou vedätettih kunna heid ambuttih , sinnä i vedätettih .
Gord’ejou sanou ende astuu , a Naumou d’älgeh .
Nu a siit , sanou , vie , ku lähtedih ka nügü sanou : ” Nügü , sanouhäi , dovarišše , sanou , lopud minutad müö elämme ”.
Uks oli , meile kuuluu .
Naumou sanou Gord’ejovale : ”Nügü , sanou ”, häi rängähtih se neče oficer : ” Olgat , sanouhäi , vaikkani pojat , kindi sanou pangat neče ...”
A sen Naumou sanuoi , lopud minutat , sanou , nüg elämme , sanou , dovarišše .
I heit , sanou , sinnä viedih külän’n’okkah siih ambuttih .
Oi , kačotah rahvas midä rodih ras vedätetäh oman muam rahvahid net fiinat .
Ka siit , sanou , ku viedih kül’än Lietemägehpiäi sinnä siit tožo sigä staruuha nägi Gabukovan , sanou : ”Kiändügäthäi pois !”.
Meččäh sanou oigedah čurah sinne , moine jamk on sinnä kiändüttih .
Siit , sanou , pračkaittih kaks kierat sanou kuului meil’ , sanou anduoi .
Pračkaittih , enämbi ni midä sanou , d’ astuttih kolmei d’ärilleh ....kahtei sanou , valgedat perčankat kädes sanou .
Moižet , sanou , ned oficerat , kudamat naverno sit hüö tappajat oldahgi ristitüiden .
Gord’ejou da Naamou puututtih pl’enah
карельский: людиковское наречие
Южнолюдиковский (святозерский)