Miän baba pagiz’i...
        
        
        карельский: собственно карельское наречие
                
Толмачевский
                
      
             Miän baba pagiz’i, što t’äššä l’itva proid’i. 
 
 Myö kyzyimmä mečäššä: „Mol, baba, mid’ä t’äššä ollah goruškat Kuwt’t’ilogazella (Kuwt’t’i – kuin lodkan’e, kuin plotta luajittu lawvoista, pruavitah dubinoilla)?”. 
 
 (On Voločkah päin Širokovan dori̮galla). 
 
 Baba šano, što t’äššä, lapšet, l’itva proid’i, on kaznat zaroidu. 
 
 A mänt’ie mid’ä šiel’ä on, krugom on šuo. 
 
 Mis’s’ä ollah goruškat, šiel’ä päin Vuaran kyl’ä, al’i L’itva. 
 
 Venakokši šanotah „F’odorof dvor”, a karielakši kučutah Vuara. 
 
 Vuara-kyl’ä on šuwr’i i srojieččieččen goralla, al’i šärkäl’l’ä. 
 
 Vuarašša ollah venakot i paissešša t’an’it’ah: Van’a-a! 
 
 Vuarah myö ajel’ima kataimah Muas’l’enčana. 
 
 Katka šiel’ä on, kyl’ä ol’i äijäl’d’i šuwr’i, ka en ollun šiel’ä jo vuotta viiz’itoista: az’ieda ei ollun, a gul’aimah vahna et l’ähe. 
 
 Ka l’ähet Ivan’kovalda Širokovalla dorogua myöt’en oigiella kiäl’l’ä on gora L’innanšein’ä. 
 
 Mint’äh kučutah L’innanšein’äkši – en t’iä. 
 
 N’yt’t’en lapšet kävel’l’äh vavarnoh L’innanšeinäl’l’ä. 
 
 En t’iä, ongo iel’l’ä meččä al’i jo on l’eikattu. 
 
 Männievuodena čikko n’ägi un’issa L’innanšein’iä: bitto bi šiel’ä el’et’äh voinalla otetuot brihat. 
 
 Hyö aššutah, aššutah jovella. 
 
 Čikko kyžy: ,,Mis’t’ä t’yö oletta, mis’t’ä aššutta?“. 
 
 Hyö šanotah: „Myö el’ämmä L’innanšein’äl’l’ä, aššumma šil’mie pežemäh Čamkalla“. 
 
 (Jovut on, ruwčča pikkurun’e).  
      
            
 
                       
            
            
            
        Наша бабушка говорила..
    
        русский
    
      
        Наша бабушка говорила, что здесь проходила литва. 
 
 Мы в лесу спрашивали: «Мол, баба, почему здесь горушки на Куутти-лога (Куутти – это лодочка или плот, сделанный из досок, правят жердью)?». 
 
 (Находится в стороне Вышнего Волочка на Широковской дороге). 
 
 Бабушка говорила, что здесь, дети, литва прошла, казны зарыты. 
 
 А поди знай, что там имеется, кругом болото. 
 
 Где горушки, в той стороне деревня Вуара [Гора], или Литва. 
 
 По-русски называют Федоров двор, а по-карельски Вуара. 
 
 Деревня Вуара большая, и построилась [она] на горе, или возвышенности. 
 
 В Вуаре живут русские, и когда они говорят, то тянут (слова): Ваня-а! 
 
 В Вуара мы ездили кататься в Масленицу, там каток. 
 
 Деревня была очень большая, вот не была там уже лет пятнадцать: дéла не было, а гулять старая не пойдешь. 
 
 Вот с Иванькова пойдешь в Широково по дороге: по правой руке гора Линнаншейня [Городская стена]. 
 
 Почему называют Линнаншейня – не знаю. 
 
 Теперь дети ходят туда за малиной, на Линнаншейня. 
 
 Не знаю, есть ли там лес или уже вырублен. 
 
 В прошлом году сестра во сне видела Линнаншейня: будто бы там живут парни, взятые на войну. 
 
 Они идут и идут на речку. 
 
 Сестра спрашивает: «Откуда вы, откуда шагаете?». 
 
 Они отвечают: «Мы живем в Линнаншейня, идем умываться на Чамку». 
 
 (Речка такая, ручеек небольшой есть).