Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
S’iwhka-burka, veščaja kaburka
S’iwhka-burka, veščaja kaburka
карельский: собственно карельское наречие
Толмачевский
El’et’t’ih
muamo i kolme poigi̮a .
Yht’ä kučuttih , šiel’ä , Griša , toista Miša , kolmatta , možot , Van’a .Vot .
Muamo i šanow : ,,Poijat , jes’l’i mie kuolen , to milma el’giä kät’kekkiä n’i kunne , a kät’kekkiä tahnuon peräh i kolmena yönä kävel’giä miwn luoh milma ka t’ied’el’ömäh ”.
Muamo kuol’i .
Kät’kiet’t’ih hänen tahnuon peräh .
Pid’äw männä vahnemmalla , Grišalla .
Grišalla ei tahota männä vardeimah hän’d’ä yökši , – varajaw .
Vot’ i šanow : „Iivan , mäne šie “.
Iivan šuorieči .
„Annan , – šanow , – mie šiwla oššan ruškien kos’t’uman i ruškien paijan , vain mäne “.
Iivan l’äks’i .
Män’i yöhyön vardeičči šiel’ä muamon kalmalla .
Muamo šiel’däi nowžow da šanow : "Griša , šie olet ?".– "En ole mie ". – "Miša , šie olet ?". – "En ole mie ". – "Van’a , šie ?". – "Mie !".
– ,,Nu ladno , mäne , mie šiwla sluwžin sluwžbazen ”.
Nu toin’e yö l’ienöw .
Pid’äw männä Miišalla .
Miša šanow : „Van’a , mäne šie , mie oššan šiwlaš ruškien kos’t’uman ”.
Van’a tuaš soglas’ieči , t’ämä howkka Van’a .
Hiän tuaš män’i , t’ämän yön vardeičči .
Nowžow tuaš muamo dai šanow : "Miša , šie ?".– "En ole mie ". – "Van’a , šie ?". – "Mie ".
– „Nu , ladno , mie šiwla sluwžin sluwžbazen “.
L’iew kolmaš yö .
L’ähtöw t’ämä Van’a muamon kalmalla yökši .
Muamo šiel’d’ä viid’iw dai šanow : "Van’a , šie ?".– "Mie !".
– „Nu , ladno , sluwžin mie šiwlaš sluwžbazen ”.
Nu ladno , tul’i hiän kod’ih .
Vel’l’et šanotah : ,,Nu mid’ä šie šiel’ä n’äit ?”.
”Ka n’äin i ka n’äin “.
Rubiew andamah čuar’i t’yt’är’d’ä miehel’l’ä i keriäw kaikkie v okruge , keriäw rahvašta , stobi val’l’ita šulahan’e omalla t’yt’t’är’el’l’ä .
Vies’t’il’öid’ä pid’äw šen’iin , zajavkoida andaw : „Ka rubiemma šulahas’t’a val’l’iččomah t’yt’t’är’el’l’ä , tulgua , d’eskat’ ”.
Šiel’ä hyviä il’i pahi̮a ker’äwd’yw , keh miellyt’äh .
Nu vot , n’ämä kakši vel’l’ešt’ä l’äht’eih , Griša i Miša , a Van’a i šanow : „Ottakki̮a , vel’l’et , i milma ”.
A hyö šanotah : „Kunne myö šiwn , howkan , otamma !”.
Šanow : „Kunne t’yo , šinnei milma ”.
– „Emmä ota , šiwn muos’t’a šiel’ä n’i ked’ä ei l’iene , howkki̮a , šiel’ä vain l’ietäh hajukkahat ”.
Vot .N’ämä vel’l’et l’äht’iet’t’ih .
Van’a män’i tahnuon peräh muamon kalmalla dai šanow : „Muamo , sluwžilla miwi̮a siuwžban’e ”.
Muamo nowz’i dai šanow : „Važemeh käd’eh mäne – oigieh viijit “.
Siwhka-burka šiel’d’äi nowži , kos’t’uma šel’l’äššä , dai šanow : „Nu , Van’a , važemeh korvah mäne , a oigieh viiji ”.
Hiäh važemeh korvah män’i , oigieh viid’i .
S’eičas t’ämä hänel’l’ä kos’t’umazen toi , hiän šuorieči , šel’gäh istuoči , pl’otkan käd’eh otti i l’äks’i (i pl’otka kaikki keralla tuodu hebozella ).
I l’äks’i ajamah či̮ar’ih .
L’äks’i či̮ar’ih ajamah hiän i tavottaw omie vel’l’il’öid’ä .
Omie vel’l’il’öid’ä tavotti : yht’ä vel’l’ie – pl’otkalla , toista vel’l’ie – pl’otkalla , da l’äks’i dal’še ajamah .
Män’d’ih šin’n’e , keräwvyt’t’ih , viibiraijah šulahas’t’a .
Šiel’ä čuar’i šeizow mis’s’ä ollow yl’ähän’ä pordahilla .
Kaikki keräwvyt’t’ih .
Kaččow : ves’ma ubehella hyväl’l’ä tul’i šulahan’e Van’a .
N’yt t’ämä Van’a pervoih etažah i skočahti hebozenken .
Nu , značit , t’ämä Van’a čuar’in vävy l’ienöw , t’yt’t’ären šulahan’e .
Nu l’äht’iet’t’ih hyö kod’ih , a hänel’l’ä pandih , t’äl’l’ä Van’alla , primietan , očalla pandih mit’t’yön ollow primietan , vopčem .
I l’äht’iet’t’ih järel’l’äh kod’iloih .
Hiän tavotti vel’l’et , pl’otkitti hiätten kerdaz’iin , tul’i , r’iiččiečel’d’i , kiwgullai nowz’i .
Kiwgualla nowz’i i istuw šiel’ä , kiwgualla , dai šanow : ”Nu , mid’ä , vel’let , šiel’ä hyviä n’äit’t’ä ?“.
– ”Mid’ä n’äimmä ... ka čuar’in t’yt’t’ärel’l’ä šulahas’t’a val’l’itah , n’iin možoit emmägö myö kumban’e popad’i ”.
– ”Nu ladno , šanow , huomena l’ähet’t’ä , ottakki̮a i milma “.
Tuaš toissapiän’ä i l’äht’iet’äh .
L’äht’iet’äh toissapiän’ä , Van’a i šanow : „Vain , vel’l’et , ottakki̮a i milma ”.
Šanotah : „Emmä ota !“.
Nu hyö tuaš l’äht’eih , Van’a män’i muamon kalmalla dai šanow : „Muamo , sluwžilla miwla sluwžban’e ”.
Muamo tuašen hän’el’l’äh sluwžbaz’en sluwžildi , hebon’e šiel’d’ä nowžow i šanow : ”Nu , Van’a , mäne važemeh korvah , oigieh viijit ”.
Hiän ti̮aš män’i važemeh korvah , oigieh viid’i ; hänel’l’ä tuaš : kos’t’uma , pl’otka hebozella varoin , kaikki toi hebon’e .
Hiän šuor’ieči , tuaš i l’äks’i duimah , ajamah .
Tuaš hiän vel’l’il’öid’äi tavottaw .
T’äl’l’ä kerdua kakšiin kerroin vel’l’il’öid’ä pl’otkalla pl’otkitti , yht’ä i toista .
Tuaš män’d’ih , keräwvyt’t’ih šin’n’e .
Jo tuašen toizeh jatažah t’ämä hebon’e Van’anke kočahti .
Nu tuašen hyö l’äht’eih kod’ih .
A vel’l’et ei tunnuššeta , što on hiän vel’l’i .
Tuaš tuldih dai šanotah : „Požalui , tua l’iew čuar’in t’yt’t’ären šulahan’e , što egl’ein i t’ämpiänä hän’d’äh val’l’itah “.
Nu tuaš l’äht’eih , hiän tuaš tavotti , tuaš pl’otkilla pl’otkitti .
Tul’i kod’ih hiän : ”Nu , kuin , vel’l’et , d’ielat t’eil’ä šiel’ä ?“.
– ”Nu kuin , kuin ! Ka ken ollow šiel’ä ajaw , kumban’e šiel’ä kaikkie bojevoimbi : egl’ein i t’ämpiän hiän meid’ä pl’otkalla duiččow .
Viel’ä kačomma huomena : pergaw al’i ei perra , kačomma ”.
Nu tuaš yön muattih , l’äht’iet’äh toissapiänä .
Jäl’gimän’e päivän’e .
L’äht’iet’äh tuaš : „Vel’l’et , ottakkua milma ”.– „Emmä ota !“.
Tuaš l’äht’eih .
Hiän tuaš män’i t’er’iämbi tahnuon peräh , män’i kalmalla : „Muamo , sluwži miwla sluwžban’e !“.
Muamo tuašen hebozen šiel’d’ä t’yön’d’i .
Hebon’e tul’i t’äh kos’t’umanke , pl’otkanke : ”Nu , Van’a , mäne važemeh korvah , viijit oigieh ”.
Hiän s’eičas šuor’iečeldi i l’äks’i tuaš ajamah .
Tuaš vel’l’et n’ämä tavotti , tuaš jo kolmiin kerroin heid’äh pl’otkuičči : yht’ä kolme kerdi̮a i toista kolme kerdi̮a .
N’äil’l’ä joi kivis’t’äw , joi höbl’is’s’yt’t’ih .
Nu ladno : män’d’ih tuaš šin’n’e , kaikin keräwvyt’t’ih .
Tuaš čuar’i t’ämän i viiber’i .
Tuaš jo kolmandeh jatažah t’ämä howkka Iivan i kočahti hebozella .
I pandih t’ämän jäl’gimäzel’l’ä kerralla , pandih hänel’l’äh kuldazen pečat’in ka očalla i fatalla moržiemen omalla šivottih očan .
Hiän i l’äks’i , očča šivottu .
Hiän šiel’ä viid’i s’inčoh , al’i kunne , omalla kuššakolla t’ämän šarfan t’yt’ön oman šido , štobi vel’l’et ei tunnuššettais’en .
Tul’i en’n’en heid’äh , tavotti tuaš vel’l’et , tuaš heid’ä kolme kerdua pl’otkitti .
Vel’l’et n’e joi it’kiet’äh .
Tuldih kod’ih , hiän i šanow : ”Nu , vel’l’et , kuin , kenen viiber’ittih ?“.
– ”Emmä t’iijä , kenen ollow palačun žemmuozen viiber’ittih , ves’ma joi šikarnoi da žemmuon’e briha , n’in tuon rewnah meid’ä ei voi panna , ves’ma hyvä briha ”.
Nu , ladno .T’ämä vain pomalkivajit , Iivana howkka .
L’äht’iet’äh n’ytten , huomena jo nastojaššo ruvetah val’l’iččomah , jo sovs’em ruvetah viiber’imäh da suad’buimah .
Nu , Iivan n’i mid’ä ei virka .
N’ämä vel’l’et l’äht’iet’äh , a hiän , joi mököt’t’äw iänet’t’ä kiwgualla , guruttaw .
Nu a vel’l’et šanotah šiel’ä : ”Van’a , mid’ä šiwla očča on šivottu ?”.
Hiän šanow : „Ol’iin gribašša da nowz’iin n’är’ieh t’eid’ä kaččomah , kunnepäi t’yö l’äks’ijä , da n’är’iešt’ä langein dai očan šatatiin .
Ka šarfalla šivoin , ka kuššakolla ”.
Nu , ladno .Šido hiän kuššakolla .
Män’dih .Kun keräwvyt’t’ih , a šulahas’t’a ew .
Tua jo dvorcah ei männyn , t’ämä šulahan’e .
Ew šulahas’t’a .
Čuar’i i kyžyw : ”Nu , brihat , eigo ole kel’l’ä kod’ih vel’l’ie jiän’yt’t’ä ?“.
N’i ken ei n’i mid’ä virka .
A n’ämä vel’l’ekšet šanotah , Griša da Miša : „Vet meil’ä on howkka Iivan jiän’yn , n’iin vet hiän t’iäl’ä ei ollun ”.
Nu , ladno , a hiän : „Emmä šano !”.
A t’ämä šanow : „Šanokki̮a , kel’l’ä on jiän’yn ?”.
Hiän šanow : „On meil’ä howkka Iivan ”, čuar’illa otvečaijah .
Čuar’ii šanow : „Da mit’yš-l’uwbo olgah ; mängiä tuogua händ’äh t’änne !”.
Nu vel’l’et l’äht’eih hyppiämäh .
”Van’a , aššu , – šanow , – šilma kučutah !”.
Hiän šanow : „En l’ähe !Tulgah ičeh čuar’i !”.
Män’dih , šanotah : „Ei l’ähe , – šanow , – kuččuw iččiedä čuar’ie ”.
Čuar’i šanow : ”Mid’ä mie l’ähen , mängiä kuččukkua !”.
„Ei tule ” – šanow .
Čuar’i tul’i , otti hänen .
Val’l’ašti kor’ietan , män’i hänen otti .
Tullah t’änne , otettih hänen šinne , Vаn’an .
Čuar’ii šanow : ”Mid’ä šiwla on očča šivottu ?”.
A hiän’ šanow : „Da n’iin , n’är’iešt’ä langein ”.– „Da ožutuakkois !". – „En ožuta !“. – „Ožuta !”.
Ruvettih hänel’d’ä ker’it’t’ämähžen t’äd’ä očči̮a .
A hänel’l’äh šarfa šivottu moržiemen oma i kuldan’e pečat’t’i pandu očalla .
Čuar’ii howkken’i : „Hospod’i !Mit’t’ynän’e moržiemella šulahan’e .
Miwn t’yt’t’ärel’l’ä , howkkan’e !”.
Nu čuar’i ei l’ien’n’yn dovol’noi t’äl’l’ä .
Nu ka šanow : „Davait’e , ken l’öwd’äw kaz’iz’en , [kumban’e ] istuw – virt’ä lawlaw , maguaw – l’eibiä paistaw , hebozen s’iwhka-burka veščaja kaburkan , dvenatsat’ žerepcow , da poččizen [kumban’e ] istuw – skuaskua šanow , a maguaw – virt’ä lawlaw .
Jes’l’i kumban’e ka t’ämän l’öwd’äw , to , – šanow , – žen moržien l’ienöw miwn t’yt’är ”.
Nu n’ämä tuaš i l’äht’iet’t’ih kaikin rannakših , i l’äht’eih kaikin kod’iloih , nu i duwmaijah .
Čuar’i šanow : ”Ka , mie t’eil’ä annan hebozet kaikilla , mängiä eččikkiä s’iwhka-burka , veščaja kaburka ”.
Nu ladno , n’äil’l’ä kakši hevos’t’a ando , Grišalla i Mišalla , i Van’alla ando hebozen .
N’ämä istuočettih , vel’l’et , hyviin , piäh päin piät , a t’ämä howkka Iivana istuoči hän’d’äh päin piän da hän’n’än šuwh da peržet’t’äi l’äpšyt’t’äw hebozelda : „Davai , davai hyppiä , dui moržienda eččimäh !”.
Nu i l’äht’iet’t’ih .
Män’d’ih hypel’d’ih , hypel’d’ih – n’i mis’tä ei l’öwvet’ä heboz’ie .
A t’ämä , Van’a , män’i tuaš dai šanow : „Muamo , sluwžilla miwla sluwžban’e !“.
Muamoh tuašen ubehen t’yön’n’äl’d’i , hebozen , dai šanow : ”Ka n’äin , ka n’äin “.
– ,,Nu , istuoče , šanow , miwla šel’gäh “, – t’ämä , hebon’e že .
Hebozella hiän šel’gäh istuoči , hebon’e i šanow : ”Ka , jes’l’i tullah dvenatsat’ žerepcow , mie , – šanow , – mimo n’ih vihrom proijin , šiir’ičči , šie , šanow , oigiella kiäl’l’ä fat’i griivašta ”.
Hiän vihrom proid’ies’s’a heis’t’ä šiir’ičči oigiella kiäl’l’ä fat’t’i hebozen i hänel’l’ä l’ien’i t’äššä d’venatsat’ žerepcow i miamo [hebon’e ].
Istuoči , tul’i dorogalla , šido t’ämän kaiken heboz’in part’iin koivuzen i istuw .
Istuw dai tuluon luad’i šez’ih .
Tuluolla vuottaw , konža vel’l’et tullah .
Vel’l’et tullah , hän’d’ä ei tunnuššeta .
Hiän tuaš šuor’iečen kos’t’umoih , i ei tunnuššeta .
Nu šanotah : „D’iäd’ö , myö meil’ä n’ämä hebozet “.
A hiän šanow : ”Oštakki̮a !“.
– „Äijägö t’eil’ä pid’äw ?“.
– ”Nu , ka , šanow , s’n’imikkiä t’eil’d’ä na tr’i pal’ca keški šel’l’äl’d’ä remen’il’öin nahki̮a .
Mie , šanow , annan t’eil’ä n’ämä hebozet ”.
Hyö otettih puikolla toin’e toizelda nahkat šel’giä myöt’ revit’et’t’ih , kiäl’l’ä krut’illettih i annettih .
T’ämä nahkat n’ämä otti dai i l’äks’i .
L’äht’iet’t’ih n’ämä , a Iivan i jäi .
Iivana i tulow (hebozen hiän t’ämän , čuar’in oman , šillan alla tungi ), a n’ämä tuldih heboz’inken .
Tuldih , čuar’ii šanow : „Nu , ka , n’ämä , šanow , hebozet tuodih i dvenatsat’ žerepcow tuodih mi̮amonken , a šie , šanow , i miwn hebozen šillan alla kunne-ollow ugomon’iit , kavotiit , i tuonnun n’i mid’ä et “.
Hiän pomalkivajit .
Nu l’ienöw toin’e päivä .
Ka toissapiänä , šanow : „L’öwd’äkkiä kaz’in’e : istuw – l’eibiä paistaw , magi̮aw – vir’t’ä lawlaw ”.
A hiän šanow : ”Davaiguažen hebon’e ”.
N’ämä l’äht’eih tuaš heboz’illa eččimäh , hän’el’l’ä hevos’t’a ei ana .
”Mie , – šanow , – hebozetta en l’ähe , anai miwla hebon’e , šanow ”.
Nu čuar’i ando hänel’l’ä kl’iäččäz’en-kl’iäččäz’en .
Hiän tuaš istuoči .
Muit istuočettih ed’ehpäin , a hiän istuoči tuaš taguahpäin : hän’n’än šuwh otti , tuaš i l’äks’i pl’äčkyt’t’imäh .
He – hhe !Nu ladno .
Tuaš i män’i muamolluoh i šanow : „Muamo , sluwži miwla sluwžban’e ”.
Muamo tuašen hebozen hänel’l’ä šiel’d’ä ...
Hebon’e tul’i , tuaš hiän šuor’iečeldi i l’äks’i , i šanow : „Jes’l’i mie vihrom proijin , kaz’in’e šiir’ičči proid’iw , šanow , šie hän’d’ä fat’i “.
Nu hiän šiel’ä n’äin i li̮ad’i : vihrom proid’i , hiän kaz’izen t’ämän pywd’i .
Tuaš koivuzeh hebozen šido , istuw .
Čuar’in hebozen hiän jo tuašen kavotti , jo kavotti hiän , hän’d’ä ei pie , kl’iäččiä .
Istuw , tuluon luad’i koivuzen luoh dorogarannašša .
Tuašen kaz’in’e hänel’l’yönä istuw da virt’ä lawlaw , maguaw – l’eibiä paistaw .
Nu hyvä .
Tuaš vel’l’et i aššutahen , aššutah vel’l’et : ”Nu , dobrii moled’ec , myö , šanow , meil’ä t’ämä kaz’in’e ”.
A hiän šanow : „Oštakki̮a !”.
– „Äijängo , šanow , otat ?”.
– „L’eikakki̮a , šanow , šormi , yks’iin šormiloin oigiešta kiäštä ”.
Nu l’eikattih hyö šormiloin , annettih hänel’l’ä šormet i l’äht’iet’t’ih ti̮aš .
Hiän ti̮aš jäl’l’es’t’i aštuw .
Nu , značit , kaz’izen vel’l’et ti̮aš tuodih .
A vel’l’et ei tunnuššeta , što on vel’l’i .
Tuldih ti̮ašen n’ämä , i že , Iivana , tul’i .
Tul’i že Iivana , čuar’i ti̮aš rubei hawkkumah , što n’ämä tullah i hebozet tuwvah , a šie n’i mid’ä et tuo , n’i hevos’t’a et tuo .
Hiän znai pomalkivajit .
L’äht’iet’äh kolmannen kerran počis’t’a vaš .
Tuaš l’äht’iet’äh .
Muit istuočettih ti̮aš hyviin , a hiän istuoči ti̮ašen ših rukah , kuin i en’n’en , män’d’ih ti̮aš .
Hiän ti̮aš mi̮amolda sluwžbazen pakkoi .
Mi̮amo sluwžbazen sluwži .
Hiän ti̮aš hebozella šel’gäh istuoči , vihrom proid’i , poččizen fat’t’i .
Ti̮aš hebozen t’ämän , kunne hän’el’l’ä pid’i , pan’i , a istuw poččizenkena , tulut luajittu .
Vel’l’et n’ämäi aššutah tuašen : „Myö meil’ä , dobrii molod’ec , poččin’e !”– „Oštakki̮a !”.
– „Äijägö t’eil’ä pid’äw ?”.
– „Ka varbahista šormet l’eikakki̮a !”.
Hyö l’eikattih omilda jalloilda šormet , annettih hänel’l’äh , hiän käški kiäril’d’iä i l’äks’i jäl’l’es’t’i .
Tullahhen kod’ih : n’ämä tuodih poččizen .
Tul’i Iivan-howkka jal’l’es’t’i , a hyö tuldih ed’izeh .
Heboz’ie ei šua kul’äl’l’ä šalvata , hebozet hypel’l’äh kyl’iä myöt’ , n’i kel’l’ä šalvata ei šua .
Kaz’in’e istuw – virt’ä ei lawla , l’eibiä ei paissa , poččin’e tože samoi n’i m’id’ä ei ri̮a .
Nu hyö tuldih , Iivan i aštuw .
Čuar’i ti̮aš rubei hawkkumahhen : „Tuaš , šanow , šie ka n’äin i n’äin : et tuonnun n’i mid’ä , muit tuwvah , a šie n’i mid’ä et tuo i miwn omie vain kavottelet ”.
A hiän šanow čuar’illa : ”Kačomma , šanow , kenen ollah : ongo , šanow , n’äijen il’i miwn omat , možot , šanow , kaikki on miwn omat !”.
– „Ollah ! Et šie tuonnun !”.– šanow . – ”Nu , šanow , šalvakki̮a tahnuoh , ku hyö tuodih !”.
N’i kel’l’ä ei ši̮anun , kaikin kyl’äl’l’eh šalvatah – ei ši̮a šalvata .
Iivan kun iän’en ando – hebozet kaikin Iivanah hypät’äh , poččine , kaz’in’e – kaikin ihaššuttih , što Iivan tul’i .
Yks’i hebon’e tulow – olgupiäl’l’ä piän panow .Ka n’äin .
Toin’e tulow – Iivanalla panow .
Iivan šalbai n’e hebozet .
Tul’i pert’ih , iän’en ando : rubei kaz’in’e virt’ä lawlamah , l’eibiä paistamah , poččin’e rubei šid’ä že tože ri̮adamah , mid’ä položen .
I ruvettih hyö žit’ da poživat’ , dobra naživat’ .
I t’ämä Iivana l’ien’i šulahan’e i vävy či̮ar’illa .
Či̮ar’in t’yt’t’ären šulahan’e .
I kaikki .
S’iwhka-burka, veščaja kaburka
карельский: собственно карельское наречие
Толмачевский