ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

HUOLEKAS MUŽIKKU

HUOLEKAS MUŽIKKU

карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Kindahalaine suarnu

Kindahan mužikat nimidä putilleh ei maltettu ruadua.
Erähänny piän yhtel kyläläzel mužikal juohtui mieleh: "Enhäi vie ni halguo ole varustannuh". Val’l’asti häi hevon, otti pilan da kirvehen da ajoi meččäh. Sie hätken ruadoi, loppi ruavon da duumaiččou ičekseh: "Puutui nygöi halguo suaja".
Illan hämäris rubei häi halgoloi regeh mättiämäh. Ylen suuren rien sai, odva vai hallot synnyttih. Nouzi häi halgoloin piäle, tahtoi ajamah lähtie, ga hebo ei lekahtai.
Pidäy sit regie vähäzel purgua, sanou häi.
Lykkäi yhten halgozen, lykkäi toizen da luvettelou vai halgoloi lykkijes:
Ku et tädä voinne vediä, et ni tädä voi!

Mugai lykki kai, vai yksi halgo jäi regeh.
Tämän taki voit vediä, duumaiččou mužikku.
Nosti hallon olgupiäle, iče istavui regeh da lähti kodih ajamah. Vastah tulou mužikku da kyzyy:
Mindähbo halguo olgupiäl piet?

Hebo-kuluu žiälöičen, sellitti hallonkandai.
Tälleh kannellen on hevol kebjiembi minuu da regie vediä.
Ylen hyvä olet ristikanzu, sanoi kyzelii da matkai ielleh.