Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
SILILMAlPÄI
SILILMAlPÄI
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Karjalaine
suarnu
Ennevahnas meijän čupul oli mostu hieruu , kus rahvas ei oldu nähty saldattua .Juuri moizes hierus siiriči kerran astui saldattu voinalpäi .Oli häi gor’avunnuh , ribuvunnuh da nälgävynnyh .Vikse matku oli pitky , dai eihäi voinat olla pruazniekkoin kižat .
Tuli ku hieruzeh saldattu , ga menöy yhteh taloih lämbiemäh .Oli vie hänel moine duumu : "Eigo puuttus kusgi muroittua [leibiä ] da čuajuzel vaččastu lämmittiä ".
Sit talois oli vereksel kuolluh poigu , ižändy oli lähtenyh heinäh , kois oli yksin emändy .
– Terveh teile ! Terveh , emändyrukku !Eigo suas vähäzel lämmitä täs talois ?Ylen on tänäpäi päivy viilei .
– Lämbie , velli , sanoi emändy , iče höpsevyksis kaččou saldattah , hänen karuloih sobih .
– Kebjieh sellinnyh olet , kuspäibo tulet da kunnebo menemäs olet ?
– Ga , voibi sanuo , sililmalpäi olen kodih tulemas .
Saldattu se niilöil sanoil tahtoi sanuo , ku voinal äijy kerdua surman pardahal olla puutui , a akku ellendi , buitegu häi toven on sililmalpäi tulemas .
– Kačo vai ! Etgo sinä sie meijän Van’ua nähnyh ?
Saldattu smeknii : "Tämä houri toven duumaiččou , buite minä sililmalpäi olen tulluh ", dai sanoigi :
– Kuibo en nähnyh ?Näin , velli , näin , kui sinuu täs .Yhtes olimmo , ga ...– Avoi-voi ! Kuibo häi sie eläy , da midä hos ruadau meijän Van’arukku ?– Eläy vältättäväh .
– A ruadau ? ...
– Ga vetty vedäy .
Emändy pani samvuaran , sai stolale piiruat , päčispäi – lihapuan , istutti saldatan stolah da rubei kyzelemäh poigah sen ilmastu elostu .
– Sano , raukku , sinä , kuibo sie händy syötetäh ?
– Ga syötetäh ... Nälläs pietä ei ...Ga mahamiäräh sie et syö .Toiči olimmo i nällembäl ...Pada ni sie bokalleh ei kiehu ...Enin aigu keitetäh maimua .Lihua , sidä – harvembah , voit sanuo – nikui ...
– Avoi-voi ! Kuibo muga ?
– Muga , kačo , muga . Yhtel maimal olla pidäy , silgi imminkummazel .
– Juotetahgo hos čuajul ?
– Midä jo juotetah ! Čuajuu ni tietellä ei .Eigo tabakkua , eigo viinua – sidä nimidä sie ei ole .
– Mittumasbo sovas on sie meijän Van’arukku ? Hyvätgo on sovat vai pahat ?
– Midä jo hyvät ? Kačo , nengomil pakkazil pidäy turkittah da šušittah olla .Eigo ole jallaččii putillistu .Kuatančoi ni tietellä ei .Alazii – nikel , kaikin kävelläh pal’l’ahin piälöin .
– Avoi-voi ! Mittumua kummua !Ongo hos terveh sit meijän Van’arukku ?
– Terveh on , terveh . Sygyzyl sie vähäzen rygi .A muite on terveh .
– A kuibo se ruado , ongo ylen jygei ?
– Ruado jygei ei ole , ga hebo on hänel paha . Muokkuahes häi sen heboraškan kel äijäl , a uudeh ei ole dengua .
Söi saldattu , joi čuajun , lämbii , rubei dorogah selgiemäh , ga emändy kyzyy hänel :
– Sinä uvvessahgo lähtet sililmale ?
– Lähten , sanou saldattu , – kuibo olet sinne menemättäh ? Tulou lähtie .– Etgo sinä vedäs meijän Van’ale kudamidägi ? Työndäzin sinun kel .
– Et äijiä työndäne , ga otan . Voin vediä .
Emändy keräi tukun sobua , andoi turkin , kuatančat da šuapkan .
– Panizin vie palazen počinlihua , etgo vedäs ? kyzyi saldatal .
– Olgah , pane , älä vai ylen suurdu palua .
Sit keräi emändy kai suureh kaššalih da andoi saldatale poijalleh viettäväkse , da vie andoi dengat – hebo ostua .
– Sano tervehytty meispäi Van’arukale , sanoi häi .
Sen kel saldattu lähti ielleh matkah .Kodvazen peräs tuli mužikku heinäspäi , purgi rien , tuli pertih , ga akku sit sanou :
– Kačo vai , meil oli täs ristikanzu sililmalpäi .Nägi meijän Van’ua .Kaiken heijän senilmazen eloksen täs raukku taratteli .Joi čuajun da ielleh lähti .
– Heitä tyhjän äžmändy ! sanoi mužikku .
– Midä "heitä äžmändy "! Sanoi : "Van’an kel vetty vietäh , Van’al – hebo paha ".Annoin heboh dengat da sobua kudamidä .Uskaldi vediä .Tostih mužikku : "Muanitettih minun höblöidy ".
– Jogo ammui lähti se mies ? kyzyi häi akalleh .
– Ei ylen ammui . Kodvaine on mennyh .
Sidä tiedy juoksi mužikku pihale , hyppäi regeh da lähti tabuamah "senilmastu " miesty .
Astuu saldattu kuatančois , turkine piäl , vačču täyzi da trupku suus .Astuu , kuulou : ken sie jällel hebuo nunutannou ?Otti häi kaššalin da peitti varakse dorogan viereh , vičikköh .Iče kiändyi järilleh , astui palazen , kaččou : hebo ozuttih , hevol mužikku ajau .Otti häi dorogal hevon höstökuokun , šuapkal katoi , iče rinnal seizou .Ku tuli sissäh mužikku hevol , azetui dai kyzyy :
– Etgo sinä vastannuh täs miesty kandamizien kel ?
– En ... Täs vastah nikedä ei tulluh , sanoi saldattu .
– Et uskone , ga täs hengiristu . Dai saldattu risti silmät .
– A midäbo sinä täs seizot ?
– A minä seizon sidä , sanoi saldattu , – täs dovarišan kel tabaimmo linnun , ylen on lindu čoma , da mi ollou vakkinaine meijän čupul . Toinah lindu suuret dengat maksau .Väčkimmö hänen kel , väčkimmö , mi tämä linduloi on , kai kihlat iškimmö , a sit häi lähti hieruh tiedäjiä kuččumah , a minä jäin vardoiččemah linduu .En vai tiijä , midä häi hätkestyi nenga .
– Davai kačommo , toinah minä tiijän tämän linnun .
– Ei sua ... Pagieu – kihlat menetän , dai lindu on kallis .
A mužikku nikui ei voi tirpua , himoittau linduh kačahtuakseh .Saldattu sanougi :
– Etgo sinä andas hebuo ?Minä täs pikoi kodvazes hieruh kävyzin , tuozin tiedäjän miehen , anna kaččos linnun , a sinä kodvaine vardoiče ?
Mužikku duumaiččougi : "Anna häi hevol lähtöy , a minä sil aigua iče linnun kačon ".
– Nu olgah , ota . Täs – hebo .Vai hätkie älä ole .
Hyppäi saldattu regeh , ku viheldäldäyhäi : hebo lähti matkuamah gu piili .Palazen peräs azetti häi hevon .Pani kaššalin regeh dai fukni ajoi omah matkah , kodissah .
Vaiku saldattu lähti , mužikku ei tirpanuh , nosti šuapkan reunan , kačahtih dai tostih : "Puutuin minägi höblöikse ".
Tuli häi kodih da sanoi akale : – Toven sinä sanoit , mies oli sililmalpäi .Sinä annoit heboh dengat .A minä duumaičin : "Ongo sie hebuo myödäväkse ?"dai otin työnnin Van’ale hevon .
Kirjutti mustoh Vladimir BRENdOJEV
SILILMAlPÄI
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
–
–
–
–
–