Тексты
Вернуться к списку
| редактировать | удалить | Создать новый
| История изменений
| Статистика
| ? Помощь
Enzimäžen lapšen šain l’ieväh
Информант(ы):
Меккеева Мария Николаевна, 1896, Паданы, Паданский погост (Paadene, Poadan), Медвежьегорский р-н, Республика Карелия
место записи:
Паданы (Puatane, Paatene), Медвежьегорский р-н, Республика Карелия,
г. записи:
1975
записали: Маркианова Людмила Федоровна, Федотова Виено Петровна
Источник:
Образцы карельской речи. I. Говоры Республики Карелии, тихвинских и тверских карел, 1994, с. 184-185
ф/архив ИЯЛИ КарНЦ РАН: №2294b/2
Enzimäžen lapšen šain l’ieväh
карельский: собственно карельское наречие
Паданский
Miun oman’i enzimäžen lapšen šain l’ieväh, vot.
Mindähbo sinne l’ieväh vai toizet l’ieväh suodih?
A dai kai l’ieväh. Ka mie sie hyppäzin peittoh šoamah.
A miksebo pidi peittoh suoja?
No, ka ken ka jo kun’i n’ägöy pahalla sil’mäl’l’ä n’in siid’ä. T’ažel’eje rod’it’. A ku ei t’iijä da vie. Vie el’ämä sie kyl’vöpäivänä. Dai vie. Kyl’yss ol’in, d’o kyl’yssä miula shvatkat ollaa, ku tul’iin kyl’ys’t’ä oman’i mužikka. Kyl’yh l’äht’öy, myö mootuškan kera ol’ima kyl’yssä. Tul’iin kyl’ys’t’ä mie sanon "ev voi en t’ie mid ev voi. Ku sel’gee kivis’t’äy dai miulda, vačan alustoo kivis’t’äy". A voivoi šanou "mid’ä mie roon n’yt mid’ä roan n’yt". Oman’ ukko yks ol’i kyl’yssä mui... se koissa, toizie mužikkoi kyd’yä da boot’uskua ej jollun. "A voivoi mid’ä" šanou "kunne mänemä n’yt, štobi heen ei t’ied’äis?" Da heen miun leäväh, olgie kuvon alla. Da vie siid’ä iče ku polvizillaa seizizit.
Tulou mootuška t’iijustau, sivuloi hierau. "Ka d’ogo siula mid’ä on?" ꟷ "Ej joo ej joo, ej joo ej joo". Sanou "tul’i Os’s’ippa kyl’ys’t’ä", Osipaksi kučuttii silloi miun ukkua. "Tul’i la kyl’ys’t’ä. "Tuli" šanou "kyl’ys’t’ä n’i. Kyzyy miss olet siudaš. Mie šanon" šanou "män’i Petravah". Petrovašša miun t’ota ol’i šanou. "Män’i t’otalla hiemat ombel’i, n’i män’i hiemoi ved’ämää", se siidä räččinä hiemat oldii. Män’ii siih. Da i heen kaččo kačč ikkunoi, pihoi myöten. Sie toizie mijän ikkunad nävy’t’ii. Eigo ištuot eigo. Illasta kyz eigo mid’ä kyl’ääh. Toizee taloi l’äksi. Sil’l’ aigoo mie d’o i sain. L’ieväh. Tul’i mootuška sinne ga kaččomaa tul’i а, miula la t’yt’t’ö d’o, hoihottau it’köy. T’ämä kudaman’i t’y... kuol’i. N’iin. N’i, nu ku sin ku män’i n’i, ei ištuote yhtä ku kod’iih päin kaččou. Nu, yhešt ikkunasta kaččou, kaččou kod’iih päin toizeh i mänöy.
Ken?
Miun ukk ukko.
A nu, nu.
Kaččou olengo mie kušša tulengo siel’d’ä vain kušta päin tulee. Ga kävel’i, kävel’i ikkoin al ga käsket’ää "ištuo d’uomaa!", l’ib "ištuo!", mid’ä kai kuin n’edovol’n’oi on, ei ištuot’e n’i. Tul’i ga mie d’ olen rikoilla. D’o čuppuuh lat’t’ialla pandiih rikkoo olgie zaviešša ymbäri ikkunaa. Hurst’... se d’o skoat’t’eri. N’äin, n’el’l’ä puikkuo rist’iih. Štobi t’iijet’t’äis sie toašš on rodenča. Siih taloih to... laps on šoadu.