Тексты

Tatjana Semečkina. Tuulikki

подкорпус: фольклорные тексты

жанр: сказка

Источник:

Oma mua. № 23, 2023, с. 11

Tatjana Semečkina

Tuulikki

карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный севернокарельский

Avaruošša
, kylmän
ta
lämpimän
ilman
välissä
, ilmešty
pieni
hellä
tuuli
, Tuulikki. Hiän
laškeutu
muan
pinnalla ta
rupesi
kaččelomah
muan
kaunehutta ta
šen
elämyä
.
Näköy – joven
čuururannalla
lapšet
ollah
uimašša
, ka
pieni
pilvi
on
peittän
päiväsen. Tuulikki täyttä
voimua puhalti
ta
pilvi
lenti
pois
. Tuulikki rupesi
leikkimäh
lapšien
kera
: työnti
ualtoja, läikkäsi
vettä
heijän
piällä
. Oli
še
lapšilla
iluo
pärškyttyä jovešša
. Šiitä
lapšikarja heittäyty
lämpimällä
hiekalla
ottamah
päivänpaistuo.
Tuulikki lenti
ielläh
. Näköy – hänellä
vaštah
tietä
myöten
matatah
neiččyöt
. Tuulikki, kuin
paha
poika
, rupesi
tupruttamah
tyttöjen tukkija
, vetelömäh
mekkojen helmoja
. Neiččyöt
nakruon lähettih
juokšomah
ielläh
tietä
myöten
. Tuulikki šiepallutti yhen
tytön
kiäštä
šulkkupaikan ta
läksi
vihurina pölyö
noštelomah
poikki
tietä
.
Jo
Tuulikissa nousi voimua. Hiän
lenteli
ieš-tuaš ta
kaččeli
šinne-tänne. Näköy – šuuren
järven
rannalla
naiset
vuatteita
peššäh
ta
riputellah nuoralla
. Tuulikki kapšahtu apuh
pyykkie piekšelömäh. Naisien
pešömät vuattiet
hyvin
ruttoh
kuivettih
. Kyllä
naiset
oltih
kiitolliset lämpimällä
, hellällä
tuulella
.
Muan
pinnalla oli
kuumuš. Termällä šeiso
pol’ničča, missä
kipiehiset ta
liäkärit vaivauvuttih
äkieštä. Kaikki
ikkunat
tai
ovet
oltih
auki
. Oli
niin
kuuma
, jotta
kärpäsetki muattih
ikkunojen lasilla. Jo
voimakaš
Tuulikki lenti
pol’ničan šiämeh
ta
rupesi
mellakoimah läsijien huonehissa
. Ruatajat juoštih
panomah
ikkunoja kiini
.
Tuulikki piäsi pois
pol’ničašta ta
vihurina nousi ylähäkši
taivahah
. Šiinä
möllötti
pieni
vihmapilvi. Tuulikki tuprahutti šen
muan
šuuntah. Pöläštynyt
pilvi
vihmana
kuatu
pol’ničan piällä
. Šielä
elämä
virkisty ta
ihmiset
šuatih
henkähtyä
kuumuošta.
Šiitä
Tuulikissa nousi šuuri
voima
. Še
enämpi
ei
ollun
pieni
hellä
tuuli
, ka
še
oli
voimakaš
myršky. Hiän
nošti
šuurie
ualtoja järvillä ta
pölyrattija teillä
. Ka
voima
vain
kašvo
, še
oli
jo
rajumyršky: upotti
merellä
laivoja, kuato
puita
mečäššä
, kiänti
autoja
kaupunkissa, kisko
kattoja
taloista.
A
tiijät
vet
šie
, jotta
konša
pitälti mellakoičet, ni
šiitä
voima
ruttoh
loppuu
. Näin
šattu
ni
Tuulikilla. Hänen
voima
mäni
männeššäh. Tuulikki jäi
elämäh
pohjosen meren
rannalla
ta
aina
muisteli
niitä
aikoja
, konša
hiän
oli
vielä
pieni
hellä
tuuli
.