Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Kut lugeškatihe vozid živatoiden mödhe
Kut lugeškatihe vozid živatoiden mödhe
вепсский
Младописьменный вепсский
Kitajalaine sarn
Starinoitas , aniku amuižiš aigoiš ei tednugoi , kut živatoiden mödhe vozid lugeda .Neche ristituid openzi iče Jui-di-imperator , Nefritine valdanpidäi .Naku sen täht hän kerdan kucuiki ičeze Taivhaližehe kodimištoho kaikid živatoid da linduid .
Sil aigal kaži hirenke oliba vahvas sebrudes da eliba ühtes , kuti sizared .Hö ihastuiba sihe , miše saiba kucundan Taivhaližehe kodimištoho , i ladiba mända ühtes .
Kaikile om tetpas , miše kažid navediba magata .Meiden-ki kaži tezi neciš ičeze vällüdes i sikš päti aigvodhe kožudas hirenke .
– Hir’-sizarine , sinä ved’ tedad , mitte unikego minä olen , – hän zavodi ustavakahašti sanuda . – Ole hüvä , libuta mindai homen , konz linneb aig tönduda kodimištoho .
Hir’ iški käbälaižel ičeze rindhiže da toivoti :
– Libutan sindai , ka !Magada hilläšti , ala holdu nimiš !
– Kitän sindai ! – sanui kaži , puhtasti habinod i holita uinzi .
Toižel homendesel hir’ heraštui ani aigašti .Hän ei meletand-ki siš , miše tariž oli kažid libutada : vaiše söi murginan dai üksnäze töndui Taivhaližehe kodimištoho .
A nügüd’ starinoičem teile drakonas , kudamb eli vezibongas .Hän-ki sai kucundan kodimištoho .
"Nu , mindai-se kahtelusita valitas ", – päti drakon . I päti oikti , irdnägol hän oli ani sur’kulu : hibjan katoi hoštai somuz , nenan al oliba čomad habinod .Vaiše üks’ viga holestoiti drakonad – pal’l’az pä : nimidä ei kazvand sihe ."Ku saižin ičelein sarved , ka siloi niken ei voiži rindatadas minunke !" Meleti muga drakon i päti otta sarved kenel-se velgha nedalikš .
Hän ehti pästta pän vedespäi , kut kerdalaz nägišti , miše randal seižub kukoi : pöngötab rindast da astub surendelen .Sil aigal kaikil kukoil oliba sur’kulud sarved .Drakon ihastui , ujui randannoks i sanui kukoile :
– Kukoi-däd’ , anda minei ičeiž sarved velgha , homen minä mänen niidenke Taivhaližehe kodimištoho .
– Drakon-vel’l’ ! – andoi vastusen kukoi . – Ole hüvä , prosti mindai , no minä-ki mänen homen Taivhaližehe kodimištoho .
– A sinei , kukoi-däd’ , mugoižed sured sarved ei kožugoi-ki . Sinun pä-se om lujas penikaine .Anda nene sarved minei .Kacu-ške !Minei sarved paremba kožuba .
Ozaižihe muga , miše sil aigal man haugemusespäi ozutihe madoine .A madoižed oma ani tedonhimoižed , navediba kandišta vestid da ličta nena verhaze töhö .Kulišti madoine drakonan paginad i sanui :
– Kukoi-däd’ !Nu anda sinä drakonale sarved velgha , nu hot’ kerdaks .A ku varaidad , ka olen vaumiž pidäda hänes vastust .Andad-ik ?
Kukoi hökkähti , sikš ku madoine oti drakonas vastusen .A kukoi iče-ki , sarvita , oli lujas čoma .
Toižel päiväl kaik živatad da lindud tuliba Taivhaližehe kodimištoho – i heid kerazihe lujas äi .Tuli heidennoks Nefritine valdanpidäi da sanui :
– Siš aigaspäi lugeškandem vozid živatoiden da linduiden mödhe .A kut – tö iče nimitagat .
I nimitiba živatad härgan , hebon , kozan , koiran , sigan , jänišan , tigran , drakonan , kün , oblezjanan , kukoin da hiren .
Mikš siloi oli valitud nene živatad da lindud – niken ei tedand .Mikš oli kukoi , a ei sorz ?Mikš oli tigr , a ei lev ?
Valičusen satuseks oli kaks’toštkümne živatad .Hüvä !No kut-žo panda niid jäl’gendusen mödhe ?I zavottihe ridoid da lajindoid .
– Kaiked suremb teišpäi om härg , olgha hän ezmäižen , – sanui Nefritine valdanpidäi .
Kaik hökkähtiba , eskai tigr .No äkkid penikaine hir’ lendi käbälaižen da sanui :
– Jose en ole härgäd suremb ?Mikš-žo mindai nähtes kaik kidastaba : "Oi-oi !Mitte sur’kulu hir’ om !"?No niken nikonz ei sanu : "Oi-oi !Mitte sur’kulu härg om !"Tegese muga , miše ristitud lugeba mindai härgad surembaks !
Čududelihe Nefritine valdanpidäi :
– Om-ik nece pagin todesine ?En usko sihe !
Oblezjan da hebo ühtes kidastaškanziba , miše hir’ om tändoine kelastai , no iče hir’ argastuseta andoi vastusen :
– Et-ik uskkoi ?Kodvgam sid’ !
Kukoi , koza , koir da jäniš hökkähtiba .
– Nu hüvä , kodvgam , – sanui Nefritine valdanpidäi-ki .
Živatad läksiba ristituidennoks .
I mi oli edemba , kut tö meletat ?Kaik ozaižihe ani muga , kut sanui penikaine hir’ .
Konz ristituiš siriči astui härg , kaik komedas kitiba händast : "Mitte hüvä , mitte lihav !"No niken ei sanund : "Mitte sur’kulu !"A sil aigal nüga hir’ libui härgan sel’gale da seižutihe tagakäbälaile .Ristitud kacuhtiba hänehe da kidastaškanziba : "Oi-oi !Mitte sur’kulu hir’ om !"
Nefritine valdanpidäi kulišti necen ičeze korvil , turpsi i sanui :
– Hüvä !Ku ristitud laskeba , miše hir’ om härgad suremb , ka antkaha härg hänele ezmäižen sijan , a iče olgha toižen .
Sil pättihe-ki .Sikš tähäsaiki vozid lugetas hiren vodelpäi , i vaiše sen jäl’ghe mäneb härgan voz’ .
Sid’ hir’ pördihe kodihe .Hän oli ihastusiš , miše tegihe ezmäižeks toižiden živatoiden keskes , ülendihe da surendelihe .A kaži sil aigal ehti vaiše heraštuda , hän nägišti hir’t da küzui :
– Midä-se oled vaikti , hir’-sizarine ?Jose meid ei käsktud tulda tämbei kodimištoho ?
– Oled-ik maganu nechesai ? Olen-se jo pördnus kodimištospäi .Sigä oli valitud kaks’toštkümne živatad , miše niiden mödhe lugeda vozid , i minä olen ezmäine kaikiden keskes !
Čududelihe kaži , paukoti sil’mäd da küzui :
– Mikš-žo ed libutand mindai ?
– Unohtin ! – huiktatomašti andoi vastusen hir’ .
Kaži käregandeškanzi da kut kidastaškanzi :
– Ehtiži sinuhuiž , pahakulu hir’ !A minä-se uskoin sinei da uinzin holita !Jose ed toivotand libutada mindai ?Tedan !Tahtoid tehta minei pahut .Nu , minä tabadan sindai !Vasttad kaikes !
Hir’ ei lugend ičtaze värnikaks , hän sanui :
– Midä sinä hödhüvid südäidad ?En libutand , sikš ku en tahtoind .Nece ei ole minun tö .En pauktanus sinunnoks radnikaks !
Kažin tirpand oli jo üli röuniš : löumas henktes hän nirvištihe , tacihe hiren päle da rouhi sen kurkun .Penikaine hir’ ehti vaiše činkta i nühtta tagakäbälil .
Siš aigaspäi kaži da hir’ kandaba vihad toine toižen päle .
Nügüd’ starinoičem teile kukoiš .Pördihe hän kodihe opalahižen da meleti : "Nefritine valdanpidäi pani drakonan edel mindai sikš , miše drakonan päs oliba minun sarved ".I päti kukoi anastada ičeze sarved drakonalpäi .
Tuli hän vezibongannoks i nägišti , kut drakon iloitelese vedes .Sanui sid’ kukoi lujas ustavakahašti :
– Drakon-vel’l’ !Ole hüvä , pörduta tagaze minun sarved !
Čududelihe drakon , no andoi vastusen korktas meletaden :
– A , oled-ik sinä , kukoi-däd’ ?Min täht tahtod nenid sarved ?Ku sanuda tot , ka nenita sarvita oled čomemb .A minei sarved lujas hüvin kožuba .
– Kožuba vai ei kožugoi – nece ei ole minun problem , – opalas andoi vastusen kukoi . – Ku otid sarved velgha , ka tariž pördutada tagaze .
Drakon ei sanund sille nimidä .Hän meleti vähän , sid’ äkkid kumarzihe arvostandanke kukoile da sanui :
– Ala käregande minun päle , kukoi-däd’ !Möhä om jo , paraz lebaitas-ki .A siš mö sinunke toižel päiväl lodaim .
Kukoi ei ehtind sanuda ni üht sanad vastha , a drakon kadoi jo veden al .Käregandeškanzi kukoi , lopotaškanzi suugil da kerustaškanzi kaikhe kidaha :
– Drakon , drakon , pörduta sarved !Drakon , drakon , pörduta sarved !
A drakon sidä kesked jo nägišti unid vezibongan pohjas i nimidä ei kulend .
Kukoi kidasti ani pit’kha , sid’ väzui da kadoti änen .Midä völ voiži tehta ?Hän päti ecta madošt : siloi se oti drakonas vastusen .
Kukoi löuzi madoižen kivirongul , starinoiči hänele kaikes jäl’gendusen mödhe da sanui :
– Hüvä madoine , otid drakonas vastusen i ed voi jätta necidä azjad homaičemata .
Madoine lendi pän , oli pordon vaikti da lopuks hilläšti sanui :
– Drakon-vel’l’ pördutab sinei sarved .A ku ei pörduta , ka olgha muga !Nu meleta iče : kut minä löudan händast vezibongan pohjas ?
Kukoi eskai ruskni vihaspäi .
– Min-žo täht otid ičeleiž vastusen ? Ku ed voi , ka ala liče nenad verhaze töhö .Gor’a ozaižihe , a sinei om üks’kaik !
– Ala laji mindai hödhüvid , – polestihe madoine . – Sinä iče andoid drakonale sarved . A minä otin hänes vastusen muite .Ken voiži teta , miše drakon-vellele ei voi uskta ?Ku tednuižin , ka en tehnuiži muga .
– Midä-žo nügüd’ tehta ? – küzui vihas kukoi .
– Olen jo sanunu , midä tehta : nügüd’ sanu kaikile – nece oli mugoine ozatomuz’ sinun , ku drakon ei pördutand nimidä tagaze . Sinä ezmäi meletanuižid i vaiše sen jäl’ghe andnuižid sarved .
– Luged-ik , miše sid’ minä olen vär ? – Kukoi paukoti sil’mäd , pöngöti rindast i astuškanži madoižen polhe .
– Sinun , ka , sinä oled vär , pidi ezmäi meletada , – tošti pöl’gastunu madoine .
Völ enambad ruskni kukoi , oigenzi kaglan i koki madošt pähä .Sid’ hän äjak-se kerdad kigluti päl da lainzi madoižen eläbalaz .
Siš aigaspäi kukoid joga kezal kokiba ezitanhal madoižid .A homendesil , konz irdal päiduškandeb , kerustaba kaikhe kidaha :
– Drakon , drakon , pörduta sarved !Drakon , drakon , pörduta sarved !
Vepsäks kändi Darja Hil’
Kut lugeškatihe vozid živatoiden mödhe
вепсский
Младописьменный вепсский
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–
–