Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Aleksejeva Maria . Lahj jänišalpäi
Aleksejeva Maria
Lahj jänišalpäi
вепсский
Младописьменный вепсский
Irdal
oli läm’ heinku , sä oli hüvä , endeglašt dedoi niti pöudod , kaik hein oli jo kuiv da tuli aig kerata sidä .Aigaližel homendesel kaik kanznikad , heimolaižed tuliba babannoks da dedannoks , kaik oliba radsobiš , haravoidenke da hangoidenke .Eskai pičukaine Mašoi jo seižui bat’anke da mamanke , hänen kädes oli penikaine harav .Nece oli hänen ezmäine heinäntego , da hän oli hüviš meliš , miše händast ottihe rata ühtes kaiken kanzanke .
Baboi läksi pertišpäi da sanui kaikile : "Ei sa rata tühjan vacanke , minä keitin oland’ad , munapirgad da lüpsin lehmän .Mängam ezmäks sömha !"
Kaik mäniba pertihe , honuses jo oli vaumiž sur’ stol .Sömäd stolal oli äi , kaik söiba surel tahtol , ved’ teziba − edes linneb jüged radpäiv .Vaiše Mašoi ištui bat’an rindal da ei sönd nimidä .Baboi küzui Mašal :
– Mikš sinä , vonukaine , ed sö ?Ved’ sinei pidab äi väged , miše rata haravol !"
– En tahtoi nimidä ! − sanui Mašoi .
Baboi oli opalas sen tagut , no ei voind nimidä tehta – mugoine nenakaz oli pen’ vonukaine .Kanznikad söiba murginad da läksiba pertišpäi .
Kaik keraziba ičeze radkalud , dedoi avaiži traktorad .Te nitüle oli lühüd , sikš ken-se läksi jaugai , no Mašoi bat’anke da mamanke pätiba ajada traktoral , volokušil .Nece lujas tuli mel’he Mašale , ved’ om lujas melentartušt ajada volokušil ezmäižen kerdan , hot’ i varukaz vähän .
Zavodihe rad heinäntegol .Mašoi surel tahtol da melentartusel haravoiči heinäd , asttes maman taga .Mužikad sil aigal vaumištiba sovapun da toižed kalud kegon täht .Sid’ kaik hein oli vaumiž , se jo venui läz sijad kegon täht .Radod oli tehtud äi .Baboi äkkid nägišti , miše Mašoi om jo väzunu ."Paha azj om − meleti baboi . − Ka Mašoi ei sönd nimidä tämbei ! Pidab tehta midä-se !"I tuli hänen pähä idei .Baboi oti penen sumkaižen , pani sihe voileibän da toi necen sumkan penzhannoks .Mašoi ištui mal vägetoi .Baboi kucui Mašad da sanui hänele :
– Kacu , Mašoi , midä-se venub penzhiš !
– A midä se om ? – küzui Maša .
– Ka jokse da kacu !
Maša joksi penzhannoks da nägišti , miše tägä venub sumkaine .Hän oti sen da jokseškanzi babannoks :
– Ka nece -žo om sumk !
– A midä sumkas om ? – küzui baboi .
Mašoi kacuhti sumkaha da nägišti sömäd .Vac jo lujas buraiži − näl’g oli jo kova .
– Baboi , nece om voileib ! Kuspäi se om tägä ?
– A nece om lahj jänišalpäi . Hän nägišti , miše sinä nimidä ed sönd i päti sötta sindai .Sö , lahjad jänišalpäi oma kaikid magedambad !
Mašoi muhahti , söi voileibän da sanui :
– Baboi , minä völ nikonz en sönd mugošt magedad voileibäd !Minai möst om äi väged !
– Hüvä om , − sanui baboi . − Sanu spasib jänišale da jokse kegod peksmaha !
Sanui Mašoi spasib jänišale , a jäl’ghe voileibäd hän radoi völ paremba da hänen modos kaiken aigan oli muhu .
Lahj jänišalpäi
вепсский
Младописьменный вепсский
–
–
–
–