Tiitta Kriitin šuarella
карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный севернокарельский
5Jätin šiut Kriittih šitä vaššen, jotta šie panisit kuntoh šielä kaiken, mi vielä oli panomatta. Ašeta joka linnašša uškojakuntah vanhimmat niijen neuvojen mukah, mitä annoin šiula. 6Uškojakunnan vanhimman pitäy olla šemmoni, keššä ei ole mitänä moitittavua ta ken on yhen naisen mieš. Hänen lapšien pitäy olla uškovaisie, ei vällällisen eikä kurittoman mainivošša olijie.
7Uškojakunnan piämieheššä ei šua olla mitänä moitittavua, šentäh kun tämän ruavon hiän šai Jumalalta. Hiän ei šua olla koppava eikä äkkivihani, ei viinah mänijä, ei toračču eikä oman hyövyn šuahuštaja. 8Hänen pitäy hyvin vaššata vierahie. Hänen pitäy olla hyväntahtoni, vakava, oikiemielini, jumalahini ta šemmoni, ken hyvin iččieh halliččou. 9Hänen pitäy pisyö miän opaššukšen mukasešša toven šanašša. Šiitä hiän šuattau neuvuo toisie tervehellä opaššukšella ta voipi näyttyä vaššuštajilla, jotta hyö ollah viäräššä.
10 Eritenki jevreijen kešeštä kiäntynehien joukošša on äijän kurittomie, tyhjän pakasijie ta valehtelijie. 11 Heijän šuut pitäy typpie. Hyö niätšen ševotetah kokonaisie perehie opaštamalla heilä šemmoista, mitä ei pitäis, jotta vain šuatais ičelläh hyötyö.
12Yksi kriittiläini, heijän oma einuštaja, on šanonki: – Elä ušo kriittiläistä, skuuppua, laiskua, vihapäistä.
13 Toven hiän šano. Šentäh kiruo heitä ankarašti, jotta hyö tultais ušoššah tervehiksi 14eikä enämpi kuunneltais jevreijen starinoja ta šemmosien ihmisien käškyjä, kumpaset on kiännytty pois tosišanomašta.
15Puhtahilla kaikki on puhašta, a niillä, ket ei olla puhtahie eikä ušota, mikänä ei ole puhašta. Hiän mieli ta šamoin omahenki on pakanoitun.
16Hyö šanotah, jotta tunnetah Jumala, kuitenki hiän ruatoloista näkyy, jotta ei tunneta. Hyö ollah ilkeitä ta tottelomattomie, eikä heistä ole minkänä hyvän ruatajiksi.
Послание ап. Павла к Титу. 1:5-16
русский
5 Для того я оставил тебя в Крите, чтобы ты довершил недоконченное и поставил по всем городам пресвитеров, как я тебе приказывал: 6 если кто непорочен, муж одной жены, детей имеет верных, не укоряемых в распутстве или непокорности.
7 Ибо епископ должен быть непорочен, как Божий домостроитель, не дерзок, не гневлив, не пьяница, не бийца, не корыстолюбец, 8 но страннолюбив, любящий добро, целомудрен, справедлив, благочестив, воздержан, 9 держащийся истинного слова, согласного с учением, чтобы он был силен и наставлять в здравом учении и противящихся обличать.
10 Ибо есть много и непокорных, пустословов и обманщиков, особенно из обрезанных, 11 каковым должно заграждать уста: они развращают целые домы, уча, чему не должно, из постыдной корысти.
12 Из них же самих один стихотворец сказал: "Критяне всегда лжецы, злые звери, утробы ленивые".
13 Свидетельство это справедливо. По сей причине обличай их строго, дабы они были здравы в вере, 14 не внимая Иудейским басням и постановлениям людей, отвращающихся от истины.
15 Для чистых все чисто; а для оскверненных и неверных нет ничего чистого, но осквернены и ум их и совесть.
16 Они говорят, что знают Бога, а делами отрекаются, будучи гнусны и непокорны и не способны ни к какому доброму делу.