Karzn’as eli kikimara (sаrn)
        
        
        Veps
                
Central Eastern Veps
                
      
             Eletihe mužik da ak. Karzn’as eli hijou kikimara. 
 
 Mida vedas karzn’ah’a, ka hän kaik söp. 
 
 Ühtüu ehtkeičuu ak-se ištįihe da vilan kezerdab. 
 
 Kezerdab vilad da pajatab. 
 
 A kikimara sigou pagižepki: «Marja, sina ištut?». 
 
 – «Ištun». 
 
 – «Kezerdat?». 
 
 – «Kezerdan». 
 
 – «A miččen vilan?». 
 
 – «Mustan». 
 
 – «Ka mina tulen sinunloks besedalo». 
 
 – «Tulo, tulo». 
 
 Hän karzn’aspe-se sigou pälišeki. 
 
 Tuli, ištįihe, hibusot pästtut, mugažo kožal’ hänuu, kezerdab. 
 
 Kezerz’, kezerz’ tainit’, möst karzn’ah'a uidi-ki. 
 
 Potom mužik-se tuli kodihe, ak-se magatha panihe, mužikale-se šuhaidab: «Mijou karzn’as-se kaik sijat söp, kikimara sigou om, tämbäi minunlu besedou oli». 
 
 – «D’o-se?». 
 
 – «Verno!» 
 
 – «No ka sina teižuu ehtkeičuu kucu». 
 
 Hän mäni dai teižuu ehtkeičuu kucui-ki. 
 
 Uidi mužik-se möst gul’aimaha(hän päčinpäu kožuhan taga peitihe), kunutan ot’. A hän sigou ištįihe i möst kezerdab ak-se. Marja-se, pajat pajatap. 
 
 Hän sigou möst küzup-ki: «Mida sina, Marja, kezerdat?». 
 
 – «Kezerdan». 
 
 – «A mužik-se om kodiš?». 
 
 – «Eile, mužik uidi gul’aimaha». 
 
 – «Ka mina tulon besedalo». 
 
 – «Tulo, tulo». 
 
 Tuli, da ištįihe, hibusot päst’, kezerdab. 
 
 A mužik päčüupäi läks’, tabas’ hänt hibusiš da muga lei, ka hädi hän pertišpei-se. 
 
 Bol’še ei käuškant, muga erigans’.  
      
            
 
                       
            
            
            
        В подполье жила кикимора (Сказка)
    
        Russian
    
      
        Жили старик со старухой. В подполье у них жила кикимора. 
 
 Что отнесут в подполье все съест.
 
 Однажды вечером старуха села прясть шерсть.
 
 Прядет [шерсть] да поет.
 
 А кикимора там говорит: «Марья, ты сидишь?».
 
 – «Сижу».
 
 – «Прядешь?».
 
 – «Пряду».
 
 «А какую шерсть?».
 
 – «Черную».
 
 – «Так я приду к тебе на беседу».
 
 – «Приходи, приходи».
 
 Она [кикимора] из подполья пялится.
 
 Пришла, уселась, волосы распущены, у нее тоже прялка, прядет.
 
 Пряла, пряла и снова в погреб ушла.
 
 Потом пришел мужик домой, жена-то легла спать, мужику шепчет: «У нас в погребе все съедает кикимора, сегодня на беседе у меня была».
 
 – «Неужели?».
 
 – «Верно».
 
 – «Ну, так ты и на следующий вечер позови».
 
 Он ушел, а [она] на следующий вечер и позвала.
 
 Ушел мужик опять гулять (он на печке за кожухом спрятался), взял кнут и сидит там.Жена села и опять прядет. Марья песни поет. 
 
 Оттуда опять спрашивает [кикимора]: – «Марья, ты прядешь?».
 
 – «Пряду».
 
 – «А мужик-то дома?».
 
 – «Нет, мужик ушел гулять».
 
 – «Так я приду на беседу».
 
 – «Иди, иди».
 
 Пришла, села, волосы распустила, прядет.
 
 А мужик с печки слез, схватил ее за волосы да так набил, выгнал ее из дому.
 
 Больше не стала приходить, так и отстала.