Kuin on kukkahat narotakuntani
Karelian Proper
Kestenga
…Kuin on kukkahat narotakuntani luaittu šuuret kručinaiset, kujin ostuatkakši ikäaikasekši.
Passipo, iččeni aijallini, näiltä armahilta assunaverosilta tai arkiverosilta. Arestelit ankehvoimaista ankehta varruttani šuurissa apiesissa, kut on luajittu apiet aikomaiseš aijan ostuatkakši ikäaikasekši.
Šilma aijan ošitelkah aijan ylähäiset armahat šyntyset. Kukali aštunet ankehien voimasieš kera armahilla ilmasilla. Ankehvoimaista ankehta varruttani tai arttelija arestelet armahilla arkiverosilla tai armahilla atrivoverosilla, arvuan apieseš nämä.
Onnakko olet, armaš allisen, koko armahan ikäsen ollun aikomaiseš šuurissa apeisissa (ei ni kavottu ole) kera tuon armahan päiväsen. Arvual'l'ah jo tuon nyt ankehvoimani ankeh vartuvuoni, jotta min ne on apiet aijalliset aijan kualellešša armahilla ilmasilla.
Kuin olen, ankeh vartuvuon, aijan ostuatkakši ikäsekši aivan joutun piällä aštumah armahien aluštašijasien, kera ankehien voimasieni. Kun tuo akkiloiččou ainut aikomaiseni aivan ankehilla šanoilla apeutunutta ankehvoimaista ankehta varruttani aijan kualellešša aijan ostuatkalla ikäaikasella.
Vet onnakko, aikomaiseni aijallini tai iččeni aijallini, min ne on apiet aijalliset akkiloitavina ahjoutunnusissa ankehissa mielialasissani. Vet šie, aikomaiseni aijallini ta aikomaiseni jytykkäini, näitä apeita akkiloičet, kuni tuo aštuu ankeh voimani aijan kohtalahiseš armahilla ilmasilla.
Onnakko jiähäh nämä ahjokertaset aikomien akkiloitaviksi. Että voi ruveta aijan kohtalahiseš kera näitä ahjouttelomah ahjokertasie.
(Heitä pois.)
[Плакальщица благодарит хозяйку за угощение и за ласку]
Russian
…Как чудесный народ-общество причинили [мне] большие кручинушки на весь остаток моего веку-времени.
Спасибо [тебе], моя ровесница, за эти любимые кушанья и за скоромные кушанья. Угостила мой горемычный кручинный стан, хоть у самой великие обидушки, которые причинили [тебе] твои выращенные на весь остаток твоего веку-времени.
Пусть осчастливят тебя всевышние любимые прародители, пока будешь жить на любимом свете со своими кручинными силушками. Мой горемычный кручинный стан и всю артель угощаешь милыми скоромными кушаньями и милой почестной едой. Понимаю [я] твои обидушки.
Ведь весь свой любимый век терпела [ты], любимая уточка, тяжкие обидушки от своего выращенного (и не кончались они) вместе со своим любимым солнышком. Уж [я] горемычный кручинный стан догадываюсь, чему подобны эти обидушки, как живешь на милом свете.
Как [я], кручинный стан, весь остаток своей жизни вынуждена проводить на милых постелюшках со своими кручинными силушками. Как моя единственная, мной выращенная, совсем горькими словами [меня] укоряет мой обиженный горемычный, кручинный стан, в оставшиеся дни моего веку-времени.
Ведь ровесница [моей дочери], мной выращенной, и моя ровесница , ведаешь, каковы те обидушки, которые [я] ношу в своих кручинных думушках. Ведь ты, ровесница моей [дочери], мной выращенной и подобная моей выращенной, и, хотя живет на любимом свете твой горемычный суженый, такие же обиды в себе несешь.
И ведь останутся эти строеньица с очагом на сохранение [твоим] выращенным. Не сможете [вы] вместе с твоим суженым обогревать эти строеньица с очагом.
(Оставь, хватит.)