Pat'vaška kiertäy pariskuntua, a tytön muamo oven takana itköy
Karelian Proper
Uhta
Mintäh, šuarnomaiseni, šuavehen hyväseš šatojen rautašatahkojen tuakše šalpau'uit šuarnan omattomien šuarnomaisien keralla? Kun et ole šuarna vähäsien šuarvanimysieš šuarnan ylentelyaijoilla šalpautun. Mie šammu vartuvuoni šuarnan olovaisilta šuuriksi šammusikseni siun šalpauhuntaset šuarnan luajittelen iče šuarnallisien šuavehien alliloiješ kera.
Šuarna kuntasien šuarnan luajitteluajoilla šalpau'uit, kun et ni šuarnan vähäsillä šuarnan ylenentäaijoilla šalpautun. Mie en voi šammuitta vetysittäni...
Onnakko viihyttämaistäni ruvettih viluin viikatehšanoin visan omattomien viihyttämien viešlevyisih viemäh.
(Tytär avuau oven muamolla ta šanou:)
Jo, kylvettäjäiseni, ruvettih tiän kyllähyisistä kylmin rautasin kylmäyttelömäh.
Патьвашка обходит вокруг молодых [заклинает], мать причитывает за дверью
Russian
Зачем, моя несказанная [усл.], вместе с неродными несказанными [усл.] заперлась за сотнями железных запоров в доме своего славного [усл.] хорошего. Ведь за все то времечко, пока росла и поднимала свое имечко выдры, не запиралась. Я, потухший стан, вместе с твоими поровеночками, славными [усл.] уточками-морянками, оплакиваю твое запирание как большую утратушку.
Как собрался чужой род, [ты] закрылась, а ведь за всю порушку, пока поднималась и росла, не запиралась. Не могу я без горьких водиц...
Кажется, мою утешенную с холодными, острыми, как коса, словами станут уводить в обучение к неродным утешенным.
(Дочь открывает дверь и отвечает матери:)
Моя, в бане меня парившая, от ваших щедрот уже стали отчуждать холодным железом.