Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Suaru laškah tüttäreh näh
Suaru laškah tüttäreh näh
карельский: ливвиковское наречие
Коткозерский
Akal
oli kaksi tütärdü .
Üksi oli lašku .
Tuldih ženihät .
Ženihü miäldüi laškah tüttäreh .
Ottaw laškan tüttären mučoikse , a muamah kiäl’däw : "Äl’ä ota tädä laškua tütärdü , ota tämä ruadaiju ."
"N’et , – sanow –, minä otan tämän , millo tämä pidäw parembasti ".
"Ei kuwndele tämä ni midä , – sanow –, ül’en on lašku , rua ni midä ei , kuwndele ni sidä ei ".
A mužikku siä , ženihü , ottaw , ei varua händü , što lašku on .
Nu ruvettih siä el’ämäh , ruvettih el’ämäh .
Ga koiraine tuli pertih .
Tuli pertih koiraine ga hawkkumah rubei .
Mužikku sanow : "Hawku äl’ä .
Kaksi kerdua sinuw vai minä kiäl’än , kolmattu en kiäl’ä !"
Koiraine iäl’l’eh hawkkuw .
Mužikku sanow : "Minä sillo kaksi kerdua käskiin hawkkua , a kolmattu ei hawkkua !"
Koiraine iäl’l’eh hawkkuw .
Mužikku seinäl koppai orožan i ambui plačkai koiražen .
Akku seižow da kaččow .
Tuli kažiine .
Kažiine n’awguw .
"Äl’ä n’avvu , – sanow mužikku , – heitä n’avvundu !"
Kažiine uvvessah n’awguw .
"Enäm kolmattu kerdua äl’ä n’avvu !"
Kažiine iäl’l’eh n’awguw .
Mužikku i kažižen ambui plačkai .
Akku duwmaiččow : "Nügöi pidäw minul ühtel sanal ruveta kuwndel’emah mužikkua , eigai minuw ambuw mužikku !"
Nu l’ähtiättih gostih , püärittel’emäheze siä tuatan da muamallua , l’ähtiättih püärittel’emäheze ga siä ajettih , ajettih , ajettih da mužikku langei , kuavuttih järvirandah .
Mužikku järveh kirvehen sordi , hüppäi järveh kirvestü suamah .
Kuni siä kirvestü ečii dai hebo se pageni .
Akku siä kodissah i ajoi enne mužikkua .
Tuli üksin , a mužikkua ialo .
"A kunnebo mužikan jätiit ?"
"Vuata , sanon jäl’l’es , – tütär se sanow , – vuata sanon jäl’l’es !"
Mužikku siä l’ähti , muatkoin da buat’koin taloih tuli .
(Nügöi et märrännü mene sinne , muatkoin da buat’koin lua ).
Mužikku peittiiheze (tervupučči oli sarail ) tervupuččih .
Häi hiaroiheze tervupučis kaikkineh .
"Oh , kehno , tiä pahalleh minä meniin , pidäw mennä täh juašeikkah !"
Juašeikkah meni – siä labjua , labjua täwzi juašeikku .
Siä häi hiaroiheze tervah da labjoh : rodiih ku karu mužikku .
"Kunne nügöi minä menen ?
Akku on tiä buat’koin lua , a minä kunne menen ?
Pidäw nügöi päčil’e kui tahto piästä !"
Mužikku piäzi päčil’e üäl siä .
Piäzi päčil’e ga , huandeksel , muatkoi-akku nowzow , taiginua sotkemah rubiaw , mužikkua siä päčil ei näi .
Vedämäh ku l’ähtöw tahtahii päčil’e ga , mužikan siä nägöw : "O-ooi , karawu-u , ristittüät !
Tänne on karu tullut , tulgua vai tänne !"
Mendih ga – oma vävvü !
"Ka midä , sinä , vävvüženi , tänne tuliit ?"
Ga midä vävvü , midä !
"Nengai , nenga dialot oldih , – sanow , – kastuin da tuliin , vilu rodih , meniin puččih – siä tervua .
Meniin juašeikkah l’ämbiämäh , a kačo , – sanow , – minä nügöi mittuakse rodiimos ?"
Mužikku pezetettih , sellitettih puhtahih sobin .
Nu siä oli toine vävvü tulluh jo gostih .
"Nu vot , - sanow , - muatuška , et andanuh tütärdü , sanoit , lašku on minun tütär , ei kuwndel’e sinuw , ei rua ni midä .
Vot , – sanow , – davais , nügöi kihlat iškemmö , svajakku , kudaman akku kuwndelow !"
Kučuttih mučoi toine siä , sizär , kučuttih .
Nu vot : "Jaksais alasti , – sanow , – da l’ükkiä sovat päččih tukkužel’l’eh !"
Se tütär sanow : "Ga midä sinä , uravuit vai midä , minä rubian nügöi l’ükkiämäh sobii piäl da täh alasti jaksamos mužikoin keskeh !"
"Nu hüvä , kuččukkuattos toštu , tules minun akku !"
Kučutah siä laškua tütärdü .
"Nu , – sanow , – jaksais da turužel’l’eh sovat kiäri da l’ükkiä päččih l’ämbiäjäh !"
Päčči l’ököttäw .
Akku ül’en raviažeh jaksaldih dai nenne sovat keräi , dai päččih rubiaw l’ükkiämäh .
Akkua tavattih : "Stoi !Nügöi tämä on opastettu , kuwndelow tütär tämä .
Vot , sanotto , lašku tütär on , a kačos , – sanow , – minun akku se kuwndelow , a sinun akku ei kuwnelluh !"
Sippi-sappi suaru loppih .
Suaru laškah tüttäreh näh
карельский: ливвиковское наречие
Коткозерский