Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Pehkotsel’l’än niitule lapsen sain
Pehkotsel’l’än niitule lapsen sain
карельский: ливвиковское наречие
Коткозерский
Ammui
oli se , jo erähät oldih kolhozas , müä emmo olluh viä .
Huandeksel koiš l’ähtiin , piirait virših keräin , evähät , maidobutịlkat , i hualittamižeh niitule .
Prošken Nas’ti astuw : "Midäbo nenga juakset ?"
"Oi , niitule juaksen , heinät ollah l’eväl’l’eh ".
Niitule meniin , ruavoin , ruavoin , mi himoitti millo .
Ruvettih murginale .
Murginoičiimmo .
Lownatčuajule ruvettih (nu hot siä lownattamah libo midä tahto : eihäi niitul čuajuw olluh ).
Sil’l’e kirruttih .
Sil’l’e meniin .
Heinät kai kandeliimmo .
Pidäš nügöi suabran piäh nosta : et ni kedä tüänä , nosta pidäw .
Suabran piäh nowziin; puwdua kuwzikümen oli puwkeskes .
Nügöi iäres tulow l’ähtiä : jo oliin jälgiaijal , a mužikku ei olluh ni mil’l’enäžeh .
Mužikku sanow : "Äl’ä čuwd’ei , nügöi jäl’gihangoloil vähä pidäw l’ähtiä ".
"En üksin l’ähte , ga l’ähtemmöi kahtei ".
Suabral päi heitäldiimös iäres , kahten huavan alle meniin : sinnei lapsi rodiiheze .
A mužikku l’ähti hebua tuamah .
Tuli – ga minul jo lapsi .
"Midä nügöi ruadua : seiččiä kilometrii niitul päi , kui nügöi piästä ?"
Kaksi ripakkua oli .
Minä ühten paikakse , toižeh kiäriin lapsen , käzivarrele otiin .
Ka midäbo ?
Minul ičel ei ole ni midä sobua piäl .
Da sit oli Matfii-svuatun pin’d’žakko .
Sen pin’d’žakon ičel’e piäl’e .
Lapsen kiäriin da l’ähtin astumah .
Koirat hawkutah , hawkutah .
"Nügöi , duwmaičen , kondii tulow .
A tulgaheze : nügöi et kunne mene !
Süännöw ga mollembat süägäh , kunnebo lapsen jätät ?"
Piän kiänäldiin tuaksepäi , ga mužikku tulow , viä kaksi brihua tulow .
Davai minä hualittamižeh : minä iälpäi – hüä jällespäi , minä iälpäi , hüä jällespäi .
Saraissah tuliimmo i minä ennepäi uijiin , hüä saraih mendih .
Sanow : "T’owtal , naverno , lapsi üskäs oli , ei muw mi voinnut olla – lapsi ".
Davai minuw kirgumah sinne Matfii-veikki : "Kiändäi iäreh , n’eveskü , tule tiä maguat !"
Minä en kiändänüheze , iälleh lähtiin .
Nu häi minun tabai , häi kodih minun pualih matkoissah toi .
Buabo tuli vastah .
Buabo minul lapsen otti .
Kodih tulduw kaksi l’ehmiä l’üpsiin , vazan juatiin .
Toššupäivän kül’üh kävüin .
Kaksi päiviä proidii – da uvvessah niitule meniin .
Eigo vačat liikuttu , eigo očat liikuttu , eigo kivištännüh , eigo olluh ni midä , eigo ni midä ruadanuh .
A nügöi lapset suajahhäi ...
Ongo hüvä el’iä , vai ei : ennem kaksi kuwdu annetah , jäl’l’es kaksi kuwdu annetah , pel’onkažih kiäritäh kai nügöi olet ku pruazn’eikal puhtahal .
A minul üksikai poigu kazvoi ku sokol : pädigo armiah , pädigo L’еningruadah ruadamah , kunne l’ähtenöw – sinnei priimitäh .
Poigu eigo l’äpehtünnüh , eigo ni midä ruadanuh .
Kümmene sain , artel’sin kazvatiin .
Pehkotsel’l’än niitule lapsen sain
карельский: ливвиковское наречие
Коткозерский