Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Paimoi i vedehiene
Paimoi i vedehiene
карельский: ливвиковское наречие
Коткозерский
Ühtes
järvisijas oli paimoi .
L’ehmät tüöndi järvirannale .paimoil katkei virzus paglu .
Häi rubei pl’ettimäh paglua .
Tuli vedehiežen poigu paimoillua i küzüw :
"Midä , veikoi , ruat ?"
"Minä pl’etin nuaraštu ".
A häi küzüw : "Miksebo nuoražen pl’etit ?"
"A pl’etin , – sanow , – sikse : tämän järven rupitan , a vedehiežet riputan ".
A häi sanow : "Älä tädä rua , ota mi tahto ".
Häi pakičči : "Anduat šliappü täwz kuldua , siit en riputa ".
Vedehiežen poigu sanoi : "Vuota , kävün diad’oin lua , küzün diad’oil ".
Konzu meni diad’oin lua , sanoi : «Oi , diad’oi , meil on nügöi beda kaglas .
Tuas on rannal mužikku , pl’ettiw nuoraštu , meijän järven rupittaw , a meidü kaikkii riputtaw ».
A diad’oi küzüw hänel : "Ongo suwri mies ?".
Nu a häi sanow : "Mies suwri ewlo , no ül’en on boikoi ".
A diad’oi sanoi : «Ku on moine boikoi , mengiät oppiat kiištah juosta .
Voinnowgu jättiä sinuw juostol , siit äski annammo šliäpän kuldua ".
Tuli paimoilluo vedehiežen brihačču i sanoi : "Veikoi , davai opimmo kiištai juosta , kudai voinnemmo jättiä – sil’l’e i šliäppü kuldua ".
A paimoi piän kiändi bokkahpäi i muah sülgi : "Oih , sinä höšt’ökul’ä , minä sinun kel’e en rubie ni maraimaheze , üksikai sinä minus püzü et !"
(A paimoi nägi kagrupaikas jänöin huondeksel ).
Sanow : "Mene opi tuas minun nuoremban vel’l’en kel’e juosta kiištah : voinnet püzüö , äski rubie minun kel’e ".
"Mibo hänel on nimi , vel’l’el’l’es ?"
A paimoi sanow : "Mene kagrupaikallua i aidua klokkua savakol i kirgua : "L’äkkä , Juakoi , kiištah !"".
Vedehiežen poigu ku klokkai aidua vaste savakol da ku kirgai : "Pošol , Juakoi , kiistah ".
Häi sen vai nägi , ku huškahtiiheze !
Vedehiežen poigu jäi sih seižomah .
Tuli järil’l’eh paimoillua , sanow : "Ei tai vel’l’es vuattanut kiištah l’ähtijes , ehtiin klokata , ga sen vai näingi ".
A paimoi sanoi : "Raz et kestä , ga ewlo ni midä l’ähtie !
Hänen hot’ näit , a minuw ni nähnüš et ".
Uvvessah meni diad’oillua i sanoi : "Diad’oi , ei sua püzüä , pidäw andua šliäppü kuldua .
Häi minun kel’e ni ruvennuh ei juaksemah , a opiin juosta hänen nuoremban vel’l’en kel’e .
No i vel’l’eh oli ülen pikkaraine , jallat viäräčüt , korvat pitkät i sen kel’e en voinnut püzüä , vain sen näin , što huškahtiiheze ".
Diad’oih sanoi : "Mengiä oppiat borčah ".
Diad’oi andoi hänele iččeh väit .
Tuli vedehiežen poigu paimoillua i sanow : "Davai , veikoi , opimmo nügöi borčah ".
Häi toižen kerran sülgi i sanow : "Mugai ole sinä minus päivilleh , tuhkukomšu , davai šliäppü kuldua , eiga ei roi hüviä !"
A vedehiežen poigu ainos pürrittäw borčah , a paimoil sen kezän oli kondii sordanuh l’ehman .
Paimoi sanoi : "Mene opi minun keskimäižen vel’l’en kel’e kižata borčah , äski tule minun kele ".
A häi paimoil küzüw : "Kuzbo häi on ?"
A paimoi sanoi : "Tuas on järvirannas , niamakol minun veikoi mahua nül’göw ".
Häi müös küzüw : "Mibo on hänel nimi ?"
Paimoi n’evvow hänele : "Mene , vaigu näit hänen i peigoil bokkah ähkia i sano : "Davai , Jaška , borčah !"".
Konzu ku häi meni , ähkäi peigoil bokkah i sanoi : "Davai , Jaška , borčah !"
Jaša ku nowzi , sl’öttäi , tabai hänen , davai händü korbie müö voloččimah !
Odva gor’an kele häi piäzi hänel käzis .
Tuli järil’l’eh paimoillua , kündžiteksis , reviteksis i sanow : "Oi , miittuine on sinun velli pahatabaine , odva piäziin hengih ".
A paimoi sanow : "Minä ni hengih jättänüš en , siih tappanužin ".
Häi müös meni diad’oih luo , vedehiežen poigu , itkun kel’e i sanow : "Ainos sinä minuw käsket kunne pie ei , kačo : kündžii , revitteli , buito suaw minul hänen kel’e püzüö ".
Diad’oilleh vie andua kuldua žiäli , a paimoi zavodii randah kaivua hawdua .
Häi smeknii , što täs on tukku kuldua väl’l’älleh .
A diad’oi vie tüöndi ül’en suwren hevon , sanoi : "Mengiä oppiat lädä hebuo kandua : voinnow tädä hebua kandua , äskin pidäw andua šliäppü kuldua ".
A paimoi sanoi : "Opis sinä ennepäi kandua , siit äski minä kannan ".
Vedehiežen poigu otti hevon sel’gäh i odva vai kikittäw , gor’an kel’e puolei .
"Oi tüö , kehnon vägevät !
Minä tämän hevon kannan jalloin keskis !"
Paimoi hüppiäw hevole sel’gäh , vičal hebuo rapsuaw , hebo l’ähtöw juoksemah , a paimoi sel’l’äs pajattaw da vie vedehiežen poigua kičittäw da sanow : "Nenga pidäw kandua , a ei sinun jüttüöh rähkeksen kele ".
[Lapset , kudamat kuwnellah , nagrua räketetäh ].
Siid vedehiežen poigu l’ähti järil’l’eh , a paimoi kaivoi havvan vägi tobjan .
Šliäpän pohjah luadii lowkon i pani havvale piäl’e tävvelleh šliäpän .
Vedehiežen poigu tuaw huavon kuldua , kuadaw šliäppäh , kullat hawdah uijitah , a šliäppäh jäi vai vähäine rewnoile .
Meni uvvessah died’oih luo ližiä kuldua tuomah .
A diedoi sanow : "Viägo äijü pidäw ?"
A häi sanow : "Ei roinnuh ni pohjan peittuo ".
Häi otti toižen huavon kuldua i kuadoi šliäppäh .
Konzu kuadoi šliäppäh , siä hawdu täwdüi , a šliäppü jäi vajuakse , šliäppü jäi tühjü , nenga sanua .
Meni viä kerran died’oih luo , siä jo toi vaiku stawččažen i kuadoi šliäppäh : vai rodih puoli šliäppiä .
Siit rubei paimoile pokoroimaheze : "Enämbiä kuldua ei diännut , vai üksi diad’oin remenin lappu kuldaine ".
Sit paimoi sanow : "Meččü teidü ottakkah jäl’gimäi !
El’iät huolettah !
Enämbiä en minä teidü koske ".
I sih kežäh paimoi paimenduksen loppi .
(Kuijo viä oliš sie dopol’nitel’no sanuo ).
Paimoi revol’uciessah torguičči , a revol’ucies šibittih iäre .
Hänen d’engat loppiettihes .
Vot i vs’o .
Paimoi i vedehiene
карельский: ливвиковское наречие
Коткозерский
"