Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
[Läžijän ris’tikanzan pagin]
[Läžijän ris’tikanzan pagin]
карельский: ливвиковское наречие
Коткозерский
Päivät
virun , üöt virun , ainos ühtel bokal .
Toižel’e bokale en voi viertä , vai vieren , ga ku rubiew püstämäh bokkih da har’jieloih – ved on vospal’enii l’ohkih , hengen salbuaw täs kohtas .
Päiväl vie nowzettelemoh ištumah , ištun kodvažin , a üö ku tulow , siid vai virun da ikkunah kačon , vuotan , konzu valgenemah rubiew .
En voi süvvä ni midä , čuajuw vie puolen čuaškaštu juon , a muwdu ei mene n midä .
Kaiken ijän minä olin kirkei , ruavoin vie mennüöh vuodessah , en nikonzu l’äžinüh ni mis , en post’elis olluh nikonzu , ainos olin tervehennü , olin kirkiennü , a nügöi vahnus tabai , da ližäkse ku süvvä ni midä en voi .
Vas’an poigu on nečie Kandalakšas , saldatannu on .
Muamah kävüi tiijustamah .
Sanow moine on zdorowvoi , har’jiet l’eviet , tukat kerittü , ga tuta ei sua !
Häi on ül’en smirnoi , ül’en vagavu , keh moine ollowgi .
Ül’en on hüvä br’iha .
Klaša , tuos tänne hänen kartočku ozuttua .
Tunnetgo ?
Ei , rawkku , sua tuta , nuor’ii sinä et tunne .
Kačo , jo mi aigua proidii sinun l’ähtehüw , konzu sinä l’ähtit opastumah , da siit sluwžimah .
Sinuw minä en jo tundenuš nikui , ga n’eveskü sanoi , sinä tiä olet .
Sidä müö vai dogadiimoh , da Van’an kel’e tulit .
Van’ua tunnustiin , en kaikkie nügöi tunne , äijii en voi tunnustua .
Silloi tuli Van’an muamah , seižattiheze täh kohtah , küzüw : "Tunnetgo minuw , t’owta ?"
Minä kačon , kačon , sanoin : "En tunne , kenbo olet sinä ?"
Häi sanow : "Mustatgo Anisimovii ?"
Nu sid vai tostiimos , ken minun kel on paginal .
Moižet nügöi ollah minun dielot , en ole endiine in’ehmiine .
Ijän kaiken suvaičin paišta , nuorembaite pajatin , ruan da pajatan , ruan da pajatan vai ...
Kačo , nügöi elämmö vierahas koiš .
Omas koiš ikkunat on murendettu , erähis kai pieližet on pakuttu .
Kui ollow ugodittu ambuo meiän kodih .
Lais da latties on suwret lowkot , lahkot on šiliel’öil , šiliet vai rippuw .
Luandalas oli kaksi puččii , ga puččiloisgi jäi vai palat da šiliet , kai on murendannuh .
Pidäwhäi muga ugodie ...
Oli kodvažen ku parembi , a nügöi müös rubei bokkah püstämäh .
A müöhembi ku rubiew har’jieloi kivištämäh , muga kivištäw , muga kivištäw , ga ku kaži kündžiš !
En voi tirpua ohkamata , aiven ohkan da ohkan .
Ohkajes on ku kebjiembi rownu .
L’ekarsvua on kaiken luaduštu , stola täwz on , ga ewle ni miituttu abuw , juo libo älä juo ...
Eigo vie n’eveskü tulluh ?
Kunne ollow mennüh , kuz nügöi kavel’l’öw tässäh .
Klaša , pane , eloine , samvuaru tulel’e .
Tämä Klaša on Iivanan tütär , oli tuattah luo , a nügöi tuattah tänne tüöndi elämäh .
Mustatgo sinä , kui muamas kuoli ?
Vai toven , sinä et olluh tiä .
Häi , kačo , terväh kuoli , ei muokannuheze ni midä , ülen hüvin kuoli , ku uinoi .
Sinä piän minä olin ruavos tulemas .
Häi tuli pordahil’e dai kirgai minuw : "Tules tänne !"
Tulin minä hanel’l’üo , häi sanow : "Minä tänäpäi kuolen ".
Minä sanoin : "Ole , rawkku , vaikkani , midä tühjiä pagižet , oližit ku voimatoi , a tervehhäi nägüw olet ".
A häi vastuaw : "Midäi ollen terveh , a tänäpäi kuolen .
Pezetä , rawkku , – sanow , – sinä minuw , äl’ä laske nikedä pezettämäh ".
Minä sanoin : "Pezetän , rawkku , pezetän ".
Sit häi n’evvoi : "Kuolendusovat ota škatulkažes stolan al , kai on jo minul varustettu valmehekse , ei pie ni midä ečcie ".
Minä lähtin kodih , a häi jäl’l’es meijän paginua vie piirailoi ajeli , ühtišti dai kai , oli hüvän-terveh , a siid vieri kruavattih , midä liennow paha rodiih hänel’e .
Tuldih minuw kuččumah .
Minä kiirehel menin sinne .
Häi viruw sel’l’äll’eh kruavatis , üksi käzi očal , toine oijendettu .
Minä küzün : "Čidžoi , etgo voi ?"
Häi ei virka ni midä .
Pagižutan , pagižutan – ei pagiže .
Ga siid minä sanoin : "Mengiä vai teriämbi kuččuot dowhturii ".
Lähtiettih kiirehel , a minä rubein opittelemah käzii , ründähii – jo ollah vilut .
Muga i kuoli , ku uinoi hil’l’ažeh , ei nähnüh ni miittumua pahuttu , ni miituttu muokkua .
En voinnuh ni prošken’n’ua ottua .
Minä ku muga kuoližin , ga pädiš , voižinhäi nügöi kuolta .
Enne kuolendua puwtui ehki sinuw nähtä .
Tule vie kävümäh , ku et terväh lähtene iäre .
Minä , kačo , vie taratan da taratan , vaikkani en suvaiče olla , kuni vai kieli l’ekkunow , ainos pagižen , oliš vai kenen kel’e paišta .
Pahin on se , ku süvvä en voi .
Lapset tuollai suadih ongel viiži joršii .
Keittämäh ethäi rubie viijen joršin täh , käskiin panna kurniekkah .
Pastettih se kurniekkaine , tuodih minule , ga kolme päiviä sel’litelin kaloi .
Joršiloin sel’litändü tiijet miittuine on .
Lapset , saittogo tanapäi kalua ?
Sanuot muamalles , anna keittäw kalua da minule tuogua vähäine , opin süvvä liendü , eigo mene vähäštü da kaloi sel’littel’en opin .
Tüönäkkäh muamas vie teijän l’eibiä nengoine palaine , puolen sormen suwrus , suwrembua ei pie , engo hos teijän l’eibiä voiš palaštu süvvä .
Minul nügoi viertä pidäw , joi väzüin , äijäl väzüin , ku ehtü rubei tulemah .
Sinä tule aijombah toižel kerdua , päiväl minä olen parembaine , voin sinule midä tahto sanella , kieli on terveh .
[Läžijän ris’tikanzan pagin]
карельский: ливвиковское наречие
Коткозерский