Kondjad kagroihe käeliba
        
        
        вепсский
                
Южновепсский
                
      
             «Mängämaa mechudele». 
 
 – «Mängämaa, nakkaa kondjad kagroihe kääleba, sebä i ani pahoi topsiba kagran». 
 
 – «Kooz mänomai?». 
 
 – «Homen». 
 
 – «Nu ka mängäm». 
 
 Mänimai ehtaa aegeiš, päävoi paštab madalašti, jo ištuihe mecaižiden taga. 
 
 Tulimai me kagrha, ištuihime, päävuško madalašši. Ištuihime i kundlemai: linduežed heit’pa pajatandan. 
 
 Ištuhtimai, kulištimai: astuba sodmu kondjad, da ii iks’, a äe vuu astub. 
 
 «Kost’a, davai kurädamai». 
 
 A Kosta mugažo: «Davai kurädamai». 
 
 Zakurimai tabakon, savu mäni kaeked palamu. 
 
 Vernihe Kost’a i basib: «Vas’ka, näahtašek, kondi-se jo hongha libui». 
 
 
 – «Miš?». 
 
 – «Näa, nakus». 
 
 Vas’ka vernihe: tozi-gi. 
 
 «Kost’a, näahtašek, kondi-se jo taganaa». 
 Kondi mälegäz’, hvat’i kagrad korman i stavihe kahtele lapale. 
 
 Kost’a langez’ oružjamu i krugom ujeleb Vas’kase basib-gi: «Vas’ka, a Vas’ka, mičhe bokha tehut-se?». 
 
 Kost’a libui da langez’ da rovno Vas’kan päle. 
 
 Vas’ka mälegaaz’ i enambad i voind ni hengitada, ni mida, magadab, što kole. A Kost’a mugažo oruž kačaiše il’häks i alhaks. 
 
 Kondi nägeb, što ningeine rad, što pel’gästuiba mecnikad. 
 
 «Uit’kam, – basib, – kudaig vuu nimittušt’ grähad i slučniže neniš mecnikeišpää, eka jäl’ges tarbiž heiš vuu otvečaeda». 
 
 Kondi tačihe i joks’ muga mecha.  
      
            
 
                       
            
            
            
        Медведи в овес ходили
    
        русский
    
      
        «Идемте на охоту». 
 
 – «Идемте, тут вот медведи в овес ходят, едят и очень сильно топчут овес».
 
 
 - «Когда пойдем?».
 
 – «Завтра».
 
 – «Ну, так пойдем».
 
 Пошли мы вечером рано, солнце светит низко, уже село за деревьями. 
 
 Пришли мы в овес, уселись, солнышко низко.Уселись и слушаем: птички перестали петь. 
 
 Посидели, слышим: идут по болоту медведи, да не один, а много еще идет.
 
 «Костя, давай покурим».
 
 А Костя тоже: «Давай, покурим».
 
 Закурили мы табак, дым пошел по всей пожоге.
 
 Повернулся Костя и говорит: «Васька, посмотри-ка, медведь-то уже на сосну взобрался».
 
 – «Где?». 
 
 – «Смотри, вон тут».
 
 Васька повернулся: и правда.
 
 «Костя, посмотри-ка, медведь-то уже сзади».
 Медведь взревел, схватил охапку овса и встал на задние (‘две’) лапы. 
 
 Костя упал с ружьем, и ползает вокруг Васьки, и говорит: «Васька, а Васька, в какой стороне дорога-то?».
 
 Костя поднялся и упал прямо на Ваську.
 
 Васька закричал и больше не мог ни дышать и ничего [делать], лежит, как мертвый.А Костя тоже..., ружье качается вверх и вниз. 
 
 Медведь видит, что такое дело, что испугались охотники.
 
 «Уйдемте, – говорит, – пока еще никакого греха не случилось с этими охотниками, не то после придется за них еще отвечать».
 
 Медведь бросился [бежать] и так убежал в лес.