Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Lehmid’ paemenzin mä seečmen kezad
Lehmid’ paemenzin mä seečmen kezad
вепсский
Южновепсский
Lehmid’
paemenzin’ mä seečmen kezad , ezmää olin’ der’ounas ičemoo .
Oli sür’ vatag lehmid’ .
Homencoo noozen aegooš , mänen murgn'ale , söt’aba murgn’aa minun .
Mä pästan heid’ mecha ningoman vatagan .
Ümbärdelin’ živataažed kaek .
Kut ümbärtas ?
Saba karvaažid’ , da avad’med zamkamu da munan , da tohusut kandaažen .
Sidomaa paikha nece ümbärtes : muna i tohusut i kaek .
Panomaa kirffen necen , ülähaks jumalaažen sidomaa rehtho , a sid’ necen živatan ümbärdaamaa koumašti .
Kirvez käzivardoo ül’häkspää teraa pidän .
Astun jäl’ghe , toene mez’ lugeb (minä en mahta ka ): «Zverišpää kaekišpää , i ken mas ujeleba ka sišpää » ...
Umbärdamaa koomhe kerdha necen živataažen , sid’ rehton avaedamaa i pästamaa necen živatan ühthe .
Rahvast nikeda eba pästa sina .
Ümbärdaba kodiš , pöödos .
Ken ümbärdeleb , ka obhodan dai sanub : «Ala siga laide , ala matikoite , nimida pakosti ala , ka silaa lehmaažed oloba družnas mecas i tuloba kod’he ».
Mä mecha gonin’ , nenid’ lehmaažid’ , ka vicaa en hlisni , ni matid’ en sano heile , ni krikni en .
Mecha ajan , sigä hivä .
Lehmaažed sötlese sigä ken-gi miš .
Panemaa i magadan .
Libun , näahtan : živataažed kaek hodiba .
Tuloba minulost , nühniba i panese sihe .
Magatas , magatas , libuba mest .
Erašti ištume kandoožele , homaadan , jänišine sihe tuleb kombuilest minun , ani lähen .
Mä pän ninga maha pästan , änesta en , nimida .
Ištub , ištub sid’ i mest lähteb jäniš minulonpää .
Živatad mest minulest tuloba , mest minun nühniba , mest panese minulest sihe .
Magatas , magatas .
Vedelest mäneba , johtaba järvest sigä i mest söhtaabaa .A mä sigä miš maazikood’ om ka sen , bolaažed suhu keradan .
Eht tegese , živataažed kod’he ajada .
Kut minaan' živatad kerata ?
Tol’ko uknin , he sigäpää kaek tuloba .
Mä kod’he ajan , i tariž vicaa mahnida , mahni en i krikni en , tuloba kod’he kaek ani čomašti .
Toežoo kezaa otin’ ičen’ prihaažen paemhe , tovarišha .
Prihaštmu ajamaa mecha , a homaač linduižen poegäne mas .
«Mama , – basib , – mä necen linduužen tabadan ».
– «Ala , poegaane , tabada , ii voi tabata , ümb’art ka ».
– «Mä , mama , otaadan , näahtan da mest pästan ».
Necen linduužen poeg tabaaz’ .
Minaan’ hengen kibištab ani vahvaa .
Midak kibištab ?«Ala krätai !».
Hän basib : «Mama , nigit’ otin’ ka ».
Pästin' necen linduužen poegaažen .
Ajimaa me mecha , mecas olimaa ehthasaa .
Eht teg’he , minaa kolhooz’niid’ lehmid’ erasid’ iile .
Oi mitte gor’aane !».
Mä voekan .
«Mida sä , mama , voekad ?».
Mä san : «Ii voend krända lindušt’ , a sina kränid’ ».
– «Nu nimida ii line , mama ».
Kod’he tulim , lehmid’ kolhoozniid’ iile videt kes’ked .
Mi tehta ?
Mecha joksimaa : lehmad erased kondjaa karzitu .
Čakakhad .
Iks’ lehm tul’ , a ihted lehmad iile .
Toežoo päevaa mecha ajeimaa , rahvast ää kerazihe .
Ečiba , ečiba , a lehm veretet kondjaa surmhasaa .
No , lehmän löus’pa i mine sanoiba : «Enamb lehmid’ sina ala pästä , Marja , toežhe bokha kunani gonimaa ».
Ištuime kandoežele i voekan : «Sötäi , basin' , mamkoi , midak sä mindaa tegid' da jätid’ gor’ale .
Lapsid’ kahten kesken jänd minaa , a iče iks’nän , mužikad kodiš iile ».
Mäližin' , mäližin' , tehta i mida .
Kod’he ajoemaa prihašt’mu .
Toežoo päevaa , enamb sihe bokha eba andand mine gon’da .
Gon’d’ažo mine toežhe bokha .
Toežhe bokha gonime ičen prihaštmu .
A semetud oli nagriž kolhozaa .
Poeg minaa mest’ i basib : «Mama , mända mine nagrhut otta naku ».
Mä san : «Ala ota , poegaane , i voi krän’da ».
– «Oi , nagrhuden-se voib otta ».
– «Ala ota ».
(A lambhad-ne käeliba lehmimu ).
Mučuune , ka nagrhuden oti da tul’ minulest .
«Mama , basib , čomad nagrhed-ne , na , sö ».
Mä san : «En sö ».
– «Söhta , basib , palaane ».
Käskeb , ka otin' da sön .
Ištuimaa , ištuimaa , hän kandoežoo , mä mas , a lehmad sid’ magatas kaek .
Homäčimaa , händikaz jokseb nagrižmaa , sur’kulu , grivakaz ningooene .Joks’ , joks’ nece händikaz , ka i lehmihe joksend-se , a ol’ba lambhad da busižed .
Händikaz aidas päliči , a mä en nimida , vaekne .
Prihakuluune-se minai basib : «Mama , händikaz lehmihe joks’ ».
Mä kädoo hänle : «Ala , nimida ala kräni ».
Händikaz joks’ , emae ehtind nimida , lehmad kaek libuuba da joks’pa .
Joksin’ lehmihe vaekn’as .
Joksin’ , ihted busišt’ iile , busižen vöebaa .
Oi , mitte gor’aane !
Ečin' , ečin' , jokselin' , jokselin' , mäližin’ .
Eht teg’he poloo .
Kod’he gonimaa .Hod’a-ak basib-gi : «Mišak lambas-se minun ».
– «Lаmbaz , san , om , а busišt’ iile ».
«Mihek hän kadoo ?»
Mä san : «Händikaz vei , nägin’ ku joks’ lambhihe i vei , nägin’ ku kadoi busine ».
Eči , eči toežoo päevaa .
Kod’he gonime , voekin’ , voekin’ da mida , voekad ka voeka .
Sid’ tänä derön’ha minun paakas’pa .Koome kezad paemenzin’ , kaks’ kezad paemenzin’ čomas ani , nimida iilend , a koomandoo kezaa kolhozniid’ lähtmid’ paemenzin’ , händikaz söi lehmän .
Mecha gonin’ i mecaspää gonimää , kaek lehmad oma , a hänen , Marfan , iile .
«Mar’ja , minun lehmad iile ».
Mä san : «Miš-ni om ».
Hän basib : «Iile ».
Kod’he lehmid’ gonin’ , ehtkoone jo teg’he , mezd davai josta mecha .
Joksin’ , joksin’ .Ka tropale lehm veretet , br’uhavin kaek i kiškad pästet .
Mä mest kod’he joksin’ i basin’ : «Marfa , nigut’ voeka hot’ mi taht ku lehm händikhil’ veretet ».
Mäliž , mäliž , paakad andand ii .
Händikhid’ mä nählin’ äjän .
Tuloba da mä vaekni ištun , lämöeženoo parmoiš tegen , graziše , graziše živatale , mä vaeknašti mänen heilest da näehtan heed’ .
Kräni-se i , näehtab da mest’ lähteb .
Homaadan , aidan taga mäneb sires .
Lehmad tuleba minulest lämooežele , a hän sigäpää graziše , graziše , a ii kräni .
A sid’ vazaane mučuune minaaa ol’ .
Haamhele lehmad läks’pa , nece lehm-gi läks’ vazaštmu-se .
Hän grazihe , grazihe aedareenäspää da nečile-se vazaažele .
Dumain' kooz fatanib vazaažen händikaz .
A lehmad homaačeba toežed da raziše , mä iče jäl’ghe heile razime .
Sigä bradlen heil’ keskes .
Hän minunlon sires bradleb , händikaz nece , a i kränind .
Sid’ jäba minaa kolhooznijad loočakod seečmen kes’ken nakhu sorandale .
Ol’ Fet’ka naku mužik tägäl’ne .
«Marja , – basib , – loočakood tämbä iile ».
– «Ajagam loudamaa ».
Hän basib : «Nu , lumen paneb ka tuleba süguzoo ».
Toežoo päevaa gonime .
Mä otin’ korovnican .
Mä san : «Sä lehmiš ole , a mä löudan iče ».
Joksin’ , joksin’ dvenacat’ kilometrov pagasttedmu , heel’ kaek jäl’guded mändu , mändu .
Futar mugooene ol’ , sigä magadand , näd , nene loočakod .
Sigä ol’ iks’ priha , mä san prihale : «Putub ku nened loočakod , ka te mine gon’gat ».
He mine ehtaa loočakood’ goniba seečmed kes’ked .
Lehmid’ paemenzin mä seečmen kezad
вепсский
Южновепсский
Коров пасла я семь лет
русский
«
– «
– «
«
– «
– «
– «
(
«
«
– «
– «
«
– «