ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

L’eikkavo

L’eikkavo

карельский: собственно карельское наречие
Весьегонский
Ka on kun t’änä vuona, en’n’ein Jür’gie äijiä ruis’ l’äks’i kažvamah, mid’ä en’n’ein Jür’gie, šid’ä en’n’ein Il’l’ua ruis’ ker’giew. Ruis’ valguow valguow, kel’l’is’t’üw, zavod’itah goraz’ilda l’eikata.

A mi on uvalmo?

Uvalmo? Vovs’o ei ker’gie kažvua, šeže hie... tuagie, a šeže hienon’e, uvalmo t’ämä i jiäw. Pelvahalla pelvahalla uvalmot, a rugehella ewle, l’eiväl’l’ä ewle uvalmuo, pelvahalla. Mis’s’ä tuagieh äijäl’d’i kül’vettü, šiinä i uvalmo.

Bivajet što l’eivät lagoh langetah?

On, lagoh langetah a šiel’d’ä, toin’e rubiew kažvamah, n’in t’äššä, i l’eibiä ei l’ie, da i olgie ei l’ie. Vägöväl’l’ä mualla lagoh langetah, bol’še ruis’ i ozra, ka on tuagie, i kagra langei. Vihma tuulenke, kuin hän’en šordaw, n’in noušša ei jo šua, koož on jo t’ähkä polnoi. N’in krut’t’iw, viel’ä i tuulenken, ka i l’üöččiečet l’eikatešša, ei šua l’eikata, et t’iijä mis’t’ä päit’en, ka tuulella puutaiččow.

Mid’ä on jügiembi l’eikata?

Ruista jügiembi l’eikata, a n’äid’ä s’orowno, kagrua on kaikkie paraš l’eikata čir’pil’l’ä. Ruista s’eizatima gruudat, a kagrua buapkaz’et, ruista d’es’at stuk, kagrua pjat’, buapkan’e. N’el’l’ä šorkas’t’a, a viiješ, katallamma piäl’l’ä viijen’n’el’l’ä. A rugehella, d’evjat, panemma jallat, a d’es’atoilla, katkuamma da t’ämän katamma, i ozralla n’iin.

N’ämä l’iwhehet?

L’üwht’ehet, da. N’ämä t’ähkäz’et ül’äh s’eizatat s’en’äin, t’ähkäz’et t’ämä i katat. Kun ollah hüvät šiät n’in uber’itah, to ei jowva n’in i viikon s’eiz’otah, ei jowvata n’in viikon s’eiz’otah. Käz’il’l’ä l’eikkuamma, šängi rownoi i madalan’e. Štobi šängi ei r’evit’t’äis’ jalgoida, n’in ol’i miwla karuloida šuappaida, pid’iä, što jalgua ei n’äpis’t’äis’.

A kalžuloida pid’ijä?

Kalžuloida? Emmä pid’än, emmä. En’n’ein kalžut oldih da bosovikat, da.

Kuin opaštuja l’eikkuamah?

Muis’an, miwn otettih l’eikkuamaa, čir’pi... d’ern’iin juur’enke. L’üwht’ehen šivoin, šid’ä pid’i, juur’et pid’äw l’eikata. A kun vanhembi, l’eikkuaw l’eikkuaw, l’eikkuaw, i l’üwheš t’er’väh viid’iw, l’üwheš hüvä viid’iw. A t’ämä viid’iw, t’äl’l’ä n’edoučkalla n’in kaiken n’ägön’e, n’in hän’en pannah šorkakši, da i s’eiz’ow.

Čäin i kät’t’ä popad’i l’eikata?

Opaš... šormie puuttuw, puuttuw. Mie muis’an kagrua l’eikatešša, n’in ka miwla večnoi ka t’ämä, n’iät on. Ka n’äin l’eikkain, n’iät kaikk i tunnutah, t’äššä, ka t’äl’d’ä i puolen šormie šen’äin, kolme šormie. En l’eikannun, a vel’l’enke l’äks’imä, l’eikkaimma kagrua, l’äks’imä kod’ihe. Oo, davai mežalda l’eikkuamma, iel’l’ä oldih mešat ka šežen l’evehüöt, kod’ih l’ehmäl’l’ä hein’iä, da hein’iä l’eikatešša šormen i l’eikkain.

A mid’ä, šidoja mid’ä?

Rawdahein’iä, muis’an muamo n’äčöt’t’i rawdahein’iä, paikalda rannan r’evit’t’i da kaikkih šormiloih rawdahein’iä šido. Kivis’t’äw, kivis’t’äw, n’in ka rawdahein’ä, rawdahein’iä panet n’in, mär’giä ei l’ie, ei aja. A ewlun oma muamo n’in, s’erawno l’eikkuamah käin, käz’i ka n’äin, kahella šormella fataičen, a l’eikkuamah, kävün. A n’ämä kivis’s’et’äh tutuloinken, tutut pid’äw šiduo, tr’apkat šivot da i... A kossa! Vain kiirähäl’l’ä n’in ka, ka t’ämän šormen i n’ämä luuhuot živo l’eikkuat, mahtuan pid’äw, hil’l’akkazeh kossua hivuo.