Тексты
Вернуться к списку
| редактировать | удалить | Создать новый
| История изменений
| Статистика
| ? Помощь
Houkka briha
Houkka briha
карельский: собственно карельское наречие
Толмачевский
Elettih ennen eliässeh ukko, akka. Oli heilä houkka poiga. Läksi houkka poiga kirikköh. Kopittau, vejätäh vaštah pokonniekkua. A hiän i šanou:
– Ana Jumala teilä ei vediä kandua ei šais’.
Ne perrettih houkan poijan. Tuli kodii. Muamolla šanou:
– Oh, mama-mama, kuin miun perrettii.
– Midä, poigan?
– Läksin, pokonniekkua kannetaa. Mie i šanoin: "Anna Jumala teilä vediä kandua ei šais’".
– Šiula, poigan, pidi šanuo: "Večnaja pamat’".
Hiän läksi toizičči. Ajau suad’boveh. A hiän i šanou:
– Večnaja pamat’.
Ne pl’otkilla perrettii.
Tuli kodii:
– Oh, mama-mama, kuin miun perrettii.
– Midä, poigan?
– Mänin, suad’boveh ajetaa. Mie i šanoin: "Večnaja pamat’".
– Oh, poigan-poigan, mäne šano: "Ol’o-l’o".
Läksi houkka poiga, guomno palau. Hiän ravajau:
– Ol’o-l’o.
Šielä keglehillä perrettii, perrettii.
Tuli kodii:
– Oh, mama-mama, kuin miun perrettii.
– Midä, poigan?
– Mänin, guomno palau. Mie i šanoin: "Ol’o-l’o".
– Ota rengi vettä i mäne plehni.
Läksi houkka poiga. Mäni, mužikka tulen luadi, šigua kärvendäy. Hiän otti vejen i plehni.
Tuli kodii:
– Mama-mama, tuaš kuin miun perrettii.
– Midä poigan?
– Mänin, mužikka šigua kärvendäy. Mie otin vettä i plehnin.
– Oh, poigan. Šiula pidi männä da i sanuo: "Anna Jumala šezillä palazilla šiula Äijänpiänä arreštuo".
Läksi, hyppiäy. Mäni, mužikkane tanhuon peräššä kykyttäy. Hiän mäni da i šanou:
– Anna Jumala šezillä muruzilla Äijänpiänä arreštuo.
Že mužikkane pergi, pergi.
Hiän tuli kodii.
– Oh mama-mama, kuin miun perrettii.
– Midä, poigan?
– Mänin, mužikkane tanhuon peräššä kykyttäy. Mie i šanoin: "Anna Jumala šezillä muruzilla Äijänpiänä arreštuo".
– Šie mäne da i pl’ohni.
Läksi kyliä myöten. Mäni, pappi rissinke kopittau. Hiän mäni, kuin rissillä pl’ohniu. Pappi hänen rissillä pergi, pergi da ših i tappo.