Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Eli akaine, oli hänou poig
Eli akaine, oli hänou poig
вепсский
Средневепсский западный
Eli
akaine , oli hänou poig .Eliba diki gol'l'as , iilen nikus nimidä .
Prihaine vähäižou kazvaht’ .Poukazihe hän kazakaks bohatale mužikale kuumeks vodeks vaiše üksiš liibiš .
Poukad nimidä .
Nece priha radoi voden , radoi toižen , radoi kuumanden voden , enambad ii voiškandend rata i läksi kodihe mamazennost .
Kodiš möst mamou nimidä iile , i pagižeb mam poigale , mišo :
- Pod'om , kusni lüudamei radon kebnemban .
I vot toižou päivou läksiba radod ecmähä .
Asttas päivän , asttas toižen i kuumandou päivou dorogad vast homaičiba mäthäižen .
Mam ohkaht’ , sanub : «Oh !»
I siičas že tegihes kohtas mužik .
-Miak sina mindai kucuid' ?
– A tönduimai poiganke kebnäd radod ecmähä , astumai kuumanden päivän , a radod em voigoi lüuta , sikš mina sanuin «oh .»
– Nu ka poukta minei händast radole kuumeks vodeks .
Kuumes vodes päliči tule necile sijale i andan poigan sinei .
Akaine poigan jäti , iče hän mäni kodihe .
Kodiš eläb voden , eläb toižen da i kuumanden eli voden .
Tuli srok , i mäni poigad ecmähä .
I tuli möst sille sijale , kuna jäti poigan i möste sanub : «Oh !»
Möst tegihe mužikaine hänou kohtas i pagižeb :
- Babuško , tulid' poigad otmaha ?»
– Ka , sanub , – tulin' poigad otmaha , lüuda minei poig .
– Siicas mina ton sinei poigan .
I vot nece mužikaine toi hänele kohtha kaks'toštkime lindud , kaik ühtuičed , suugaižed da harjaižed , kaik ühtuičed .
I sanub :
- Valiče , kudam sinun poig i ota .
Akaine sanub :
- Mina en tunde , kudam om minun poig .
I senke tuli poigata tagas kogihe i eli voden kodiš möst .
Zdumai möst mända poigad ecmähä .
Kodispai läksi i möst tuli sille sijale i möst sanub : «Oh !»
Nece mužikaine möst hänennost tuli i sanub :
- Tulid' , baboi , poigad otmaha .
Tulid' , ka varasta , mina siičas ton poigan .
Vot nece mužikaine möst toi hänele kaks'toštkime koirad .
- Tundišta , sanub , – kudam sinun poig , i ota .
– Mina , sanub , – en tunde , kaik oma ühtüičed , en teda , kudam om minun poig .
– A ed tunde , ka mäne kodihe , andagi en .
Akaine kodihe tuli tagaz värunke .
Möst kodiš eläb voden .
- Mända , sanub , – kuumanz’ kerd , iik sa lüuta poigad .
Töndui dorogaha , astub päivän , astub toižen , kuumandou päivou tuleb hänele vastha vanh ukoine .
- Edahaksik , babuško , mäned ?
– Mänen , sanub , – andoin' poigan opendushe , kävelin' jo kaks’ kerdad , a poigad tundištada emboi .
Nece ukoine pagižeb akaižele :
- Et tundišta i nečil kerdoižou sina , a mina sinei nevon i siloi tundištad .
Tob sinei kaks'toštkime hebod , kaik lindäs ühtüičed : ühtüičed karvou , grivad ühtüičed , kabjad ühtüičed , a üks’ hebo linneb ripputet pä i ii vesel .
Sina ota se .
Akaine ukoižespai eriganz’ .
Akaine möst tuli sille sijaižele i möst sanub : «Oh !»
Nece ukoine möst hänennost jävihe .
- No , bapka , möst tulid' poigha .
Jesli necil' kerdou poigad et tundišta , poigab enambad en anda .
I toi hänennost kaks'toštkime hebod : üks'karvaižed , grivad ühtüičed , kabjad ühtüičed i kaik veslad hebod , a ühtou hebou pä ripputet , ii vesel .
Mužikaine sanub :
- Valiče , bapkaine , kudam sinun poig .
Akaine ozut’ sen , kudamou ripputet pä .
- Nece minun poig , - sanub .
– Nu ka tundištid' , ka ota händast .»
Akaine hebon oti i tuli kodihe .
Nece hebo kodiš kändihe poigaks .
- Nu , sanub , – mamoi , mindai tundištid' , nügude eläškandemoi čomin' .
Toižou päivou poigaine pagižeb mamalez :
- Mina kändamoi heboks , sina vö mindai lidnha i mö , a suičid' ala anda .»
Nece poig möst heboks kändihe , mam vüi lidnha i siižutihez bazarale .
Tuliba torgošid hebod ostmaha i taritas arvon čoman .Ii teda kuverz’ otta .
Sid’ kuspai-se tuli bokas ukoine :
- Baboi , mö minei hebo .
Necenke arvou ladihoiš , hebon müi .
Akaine sanub :
- Mina suičuižid en anda vaiše .
A ukoine sanub :
- Suičed oma rättud hebonke .
Akaine dengad poluči i töndui kodihe .
Nece ukoine ajoi lidnha i zaidi trahterihe , a hebon sidoi iknan alle paccaze
diki vahvas .
Akaine astuškanz' siriči neciš hebos i tundišt’ :
«Nece om minun hebo .»
A hebo pagižeb mehen kelöu :
- Tule , mamoi , hiita minaipai suičed .
– En rohti tulda , sina potkaidad .
– En potkaida , mina olen sinun poig , pigemba hiita suičed .
Akaine tuli , suičed hiiti , i hebo uidi .
Nece akaine mäni trahterihe i pagižeb :
- Kenhän sidoi hebon diki kinktäs , a mina pästin' .
Nece mužikaine kulišt’ , loihez irdale , hebod iile .
Töndui ecmähä .
Hebo kulišt’ , mišo händast sabuteldas , kändihe koiraks i jokseškanz' jalomba .
Nece mužikaine kändihe händikahaks i möst sabutaškanz' .
Nece koir kändihe vedeks , tegihez järv .
Händikaz kändihez hougikš .
Järv kuivi , kändihe linduks , lendi kodihe , tuli mamazennost , a houg’ jäi kuivale i sihe i koli-gi .
A nece poig lindun lendi kodihe , möst kändihe poigaks .
Sid hii pigäi bohattuiba , stroihoiš , ostiba hebon , lehmäd .
Nece priha nai , oti bohatan nevestan .Eläškat'he čomin' .
Eli akaine, oli hänou poig
вепсский
Средневепсский западный
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
«
-
-
Жила женщина, был у нее сын
русский
–
–
–
–
–
-
–
–
–
–
–
–
«
–
–